Τραγικό περιστατικό στη Πεύκη: Πρόσφατα μια τραγική είδηση έγινε γνωστή. Μια μητέρα έριξε το παιδί της από φωταγωγό και στην συνέχεια πήδηξε και η ίδια. Το παιδί και η μητέρα πέθαναν από την πτώση. Η μητέρα πηρε την απόφαση αυτή επειδη δεν άντεξε το βαρύ φορτίο του να φροντίζει το παιδί της που είχε μια βαρέα μορφή αυτισμού.
Η είδηση προκάλεσε σοκ στην Ελληνική κοινότητα. Η συγγραφέας Κατερίνα Κουτουκάκη λύγισε στο άκουσμα της είδησης. Έχει και η ίδια παιδί με ειδικές ανάγκες και οργίστηκε με τους κρατικούς φορείς της Ελλάδας.
Έγραψε λοιπόν ένα post στο Facebook που συγκλόνισε.
«Τι έγινε παιδιά;
Θυμηθήκαμε τις μανούλες με παιδάκια διαφορετικά;
Τς… τς… τς…
Ντροπή!
Να πάει να πέσει από το μπαλκόνι;;;;;;
Μα γιατί;;;;;;;
Αφού το κράτος της δίνει 310 ευρώ τον μήνα και 700ευρώ μπόνους για την αντοχή της, που τα κατάφερε μέχρι το 2019!
Υποκριτές.
Φροντίδα, προστασία, γνώση, στήριξη και μια σακούλα χάπια χρειάζεται η κάθε μία, για να αντέξει, την ατυχία όχι να φέρει στον κόσμο ένα διαφορετικό παιδί, αλλά την ατυχία να έχει γεννηθεί η ίδια στην Ελλάδα.
Και μην μου πει κανείς για ακρογιαλιές, γαλάζιες θάλασσες και υδροβιότοπους σήμερα, για σουβλάκι, φιλοξενία και αρχαίους πολιτισμούς γιατί θα παραφερθώ και δεν το θέλω.
Κάφροι είμεθα κύριοι και κυρίες μου!
Και αυτό πια δεν κρύβεται.
Έχω πολλά ράμματα για την γούνα όλων των κοινονικοπολιτικών φορέων, αλλά κάποια στιγμή στην ζωή μου, αποφάσισα πως είμαστε μόνοι μας σε αυτό το μονοπάτι και δεν ασχολήθηκα, απέχοντας και κρατώντας σιωπή. Όχι από αποδοχή, αλλά από αηδία.
Άφησα πίσω μου τον θυμό και επικεντρώθηκα στο τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.
Μία μάνα πέταξε το παιδί της από το μπαλκόνι και έπεσε και αυτή….
Μία άλλη πριν από χρόνια έπραξε το ίδιο σε έναν γκρεμό σε κάποιο μέρος της Ελλάδος…
Δεν θα το θυμάστε σίγουρα….
Και δεν μου επιτρέπεται να το ζωντανέψω εγώ…
Μάνες θα ξαναπέσουν από τα μπαλκόνια, όσο η μπανανία στην οποία ζούμε, για το μόνο που έχει να καυχιέται είναι για τα αρχαία της, τα σουβλάκια και τα greek islands.
Βαρύ περιστατικό αυτισμού ξέρετε τι είναι;
Να πεθαίνεις λίγο λίγο κάθε μέρα….
Να βυθίζεσαι χωρίς ελπίδα να σωθείς…
Χωρίς γιατί… χωρίς τέλος…
Εκτός κι αν δώσεις ένα τέλος μόνος σου.
Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές που με τέτοιο τρόπο αντάλλαξαν τα χρωστούμενα τους σε αυτήν την ζωή.»