Ελένη Προκοπίου: Πρόκειται για τη γνωστή ηθοποιό και χορεύτρια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Η ηθοποιός του ελληνικού σινεμά αποτέλεσε την φαντασίωση κάθε άνδρα της δεκαετίας του ’60. Ο λόγος ήταν φυσικά τα πανέμορφα μάτια της και το υπέροχο κορμί της.
«Ήταν άλλες οι εποχές εκείνες, πολύ πιο δύσκολες. Αν αυτοί που συνεργαζόσουν δεν σε συμπαθούσαν, σε τελείωναν. Όμως εγώ εξαφανίστηκα για δύο λόγους: πρώτον, παντρεύτηκα και είχα πάνω από όλους και όλα την οικογένειά μου και, δεύτερον, πέρασα πολύ μεγάλη ταλαιπωρία με ορμόνες και τέτοια για να μείνω έγκυος στη μονάκριβη κόρη μου. Είχα πολλά γυναικολογικά προβλήματα μέχρι να αποκτήσω παιδί και πήρα πολλά κιλά με όλα αυτά. Μέχρι να σουλουπωθώ, ο κινηματογράφος είχε σβήσει. Είμαι τρισευτυχισμένη γιατί έχω αποκτήσει την υπέροχη κόρη μου Ειρήνη, η οποία μου χάρισε δύο υπέροχες εγγονές».
«Την είχαμε τάξει στην αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, λόγω των προβλημάτων που σας προανέφερα».
«Καμιά φορά βλέπω τις ταινίες μου και συγκινούμαι για τα νιάτα που πέρασαν από πάνω μου. Ομως έχω και είχα ένα μικρό παράπονο κι ένα “γιατί” να μη συνεχίσω την καριέρα μου. Ωστόσο, πλέον όλα τα απωθημένα μου τα έχω ξεπεράσει».
«Ήταν πολυμελής. Οι γονείς μου είχαν πέντε παιδιά! Νοικοκυραίοι άνθρωποι, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Είχαν λεφτά εκεί στην Πόλη. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα, ο μπαμπάς μου άνοιξε ένα εργοστάσιο επίπλων. Το ίδιο που είχε και ο άντρας μου έως σήμερα. Ο μπαμπάς μου με τον πεθερό μου ήταν συνέταιροι κι έτσι γνώρισα τον σύζυγό μου. Για μένα όλες οι πόρτες άνοιξαν πανεύκολα στην καριέρα μου.
Ήμουν μαθήτρια της Λουκίας Σακελλαρίου – Κωτσοπούλου (Λυρική Σκηνή), η οποία έφτιαξε δική της σχολή στο Ωδείο Αθηνών, και ξεκίνησα δίπλα της να χορεύω σε ηλικία έξι ετών. Και θα παραδεχτώ ότι είχα ταλέντο. Περιττό να σου πω ότι όταν πήγα στη Λυρική Σχολή να δώσω εξετάσεις κριτής ήταν η Τατιάνα Βαρούτη, η οποία με απέρριψε. Πίστευε ότι δεν είχα ταλέντο. Μετά από έξι μήνες όμως ο πατέρας μου, που είχε πελάτισσα στα έπιπλα τη γυναίκα του Ζηρίδη (σ.σ.: ήταν ταμίας στη Λυρική Σκηνή), της μίλησε για μένα. ”Στείλ’ την σε μένα” του είπε. Έκανα έξι μήνες μάθημα, ενώ τα άλλα κορίτσια έναν χρόνο, και βγήκα πρώτη ως εξαιρετικό ταλέντο».
«Από τον Ιβάνωφ ξεκίνησαν όλα! Κάποια εποχή είχε κοντά του τη Μάρθα Καραγιάννη. Εκείνη, όμως, είχε να γυρίσει κάποια ταινία και δεν μπορούσε να είναι μαζί του στο θέατρο Ολύμπια Πειραιώς. Ετσι, ο Δημήτρης παρακάλεσε τη μητέρα και τον πατέρα μου να με πηγαινοφέρνουν εκείνοι στο θέατρο. Και έγινα παρτενέρ του σε ηλικία μόλις 14 ετών».
«Μετά τον Ιβάνωφ που αναδείχθηκα είχα την τύχη να ζητάει ο Μανώλης Καστρινός παρτενέρ. Μέγας χορευτής και όνομα της εποχής. Τότε μεσουρανούσε στο Ακροπόλ η Ελένη Νικολαΐδου και χόρευε με τον Σειληνό και τον Μεταξόπουλο.
Οταν πήγα και με είδε ο Καστρινός ανάμεσα σε καμιά δεκαριά νέες κοπέλες, γυρίζει και τους λέει: “Τέλος! Τη βρήκαμε, αυτή θα πάρουμε”. Και έτσι με έκανε χορευτικό ζευγάρι με τον Σειληνό. Ηταν πρώτο ζευγάρι ο Καστρινός με τη Ζώκα και δεύτερο εγώ με τον Σειληνό».
«Φαίνεται ότι δεν έκανα πολλές ταινίες, αλλά έκανα 23! Εγώ ήμουν χορεύτρια και πήρα σαν εξαιρετικό ταλέντο άδεια ηθοποιού. Και τα δύο επαγγέλματα μού άρεσαν. Βέβαια ο χορός ήταν έμφυτος. Αλλά και ως ηθοποιός καλά τα έλεγα αλλά και καλά τα πήγα. Εκανα αυτό που πίστευα αυθόρμητα».
«Είχα ευκαιρίες, αλλά για δευτερορολάκια, τα οποία δεν με τιμούσαν. Και ούτε το μετάνιωσα που δεν γύρισα. Υπήρχαν πολλές ίντριγκες, κλίκες, ψευτιές, που δεν μου άρεσαν. Εγώ μιλούσα σε όλους στον πληθυντικό, ενώ αυτό το επάγγελμα θέλει θάρρος και θράσος».
«Είναι εγγόνι μου. Ο,τι και να μου πουν οι άλλοι, για εμένα είναι η καλύτερη».
«Καλό παιδί ήταν ο Βαγγέλης, αλλά εμένα με παράτησε στα κρύα του λουτρού. Δουλεύαμε μαζί στο Περοκέ. Παντρεμένη εγώ με τον σύζυγό μου. Μια μέρα, λοιπόν, αποφάσισα να τον επισκεφτώ στο σπίτι του για να κανονίσουμε όλα τα διαδικαστικά της εμφάνισής μας, γιατί ήταν εκείνος που είχε κλείσει τη δουλειά. Εγώ ήμουν πιο μικρή. Εκείνος είχε τον κύκλο του που τον βοηθούσε, που τον προωθούσε».
«Τότε έμενε στην Κυψέλη μαζί με την αδελφή του. Χτύπησα λοιπόν την πόρτα του, αλλά εκείνη με ενημέρωσε ότι είχε νοικιάσει μια γκαρσονιέρα δίπλα. Πήγα στην γκαρσονιέρα, χτύπησα την πόρτα και βγήκε η Μαρία Ιωαννίδου.
Παραξενεύτηκα. Δεν ήξερα ότι ήταν ζευγάρι. Δεν ήξερα απολύτως τίποτα. “Δεν είναι εδώ ο Βαγγέλης, δεν είναι εδώ” μου είπε κι εγώ της ζήτησα να του μεταφέρει ότι πέρασα να τον ρωτήσω τι θα γίνει με τη δουλειά. Ο Βαγγέλης στο μεταξύ ήταν μέσα.
Το πήρα ποδαράτο και στον δρόμο συνάντησα έναν από το μπαλέτο. Του είπα τι συνέβη κι εκείνος με ενημέρωσε ότι ο Βαγγέλης είχε γίνει ζευγάρι με την Ιωαννίδου. Με κλάματα στον δρόμο κατηφόρισα για το σπίτι μας, που ήταν στην Αχαρνών. Και έκλαιγα γιατί εκείνη την εποχή είχα μεγάλες οικονομικές ανάγκες. Η μάνα μου περίμενε το ενοίκιο, το φαγητό της, τα φάρμακά της. Ολα από μένα.
Στον δρόμο συνάντησα τον Καστρινό, ο οποίος βλέποντάς με κλαμένη και αφού του αφηγήθηκα τι είχε γίνει μού είπε: “Μη σε νοιάζει. Εγώ είμαι εδώ”. Και πράγματι, σε τρεις μέρες, ο Καστρινός με πήγε στον Βασίλη Μπουρνέλλη που είχε το Ακροπόλ και έμεινα εκεί πολλά χρόνια. Με τον Σειληνό ύστερα από αυτό το περιστατικό συναντήθηκαν μόνο μία φορά. Και όταν συναντηθήκαμε υπήρχε μεταξύ μας μεγάλη αδιαφορία. Οχι, ο Βαγγέλης δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη γι’ αυτό».