Βασίλης Χατζηπαναγής: Ένας τρομερά ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που οποιος τον έβλεπε ζωντανά στην ελληνική τηλεόραση έμενε έκπληκτος.
Βασίλης Χατζηπαναγής: Με το 7 στην πλάτη
Έλαμψε και με το 7 στην πλάτη. Πόσοι, εξάλλου, από τους παλιότερους δεν τον θυμούνται σ’ εκείνο τον απίθανο τελικό Κυπέλλου Ελλάδος Ηρακλής-Ολυμπιακός το ’76.
Ακόμη και σήμερα, καθώς βλέπεις τα βίντεο, προσπαθείς να καταλάβεις πού είναι η μπάλα. Όπως και πού είναι τα πόδια του μεγάλου παίκτη και βεβαίως πού… βόσκουν οι αμυντικοί που επιχειρούν, κάθε φορά, να τον μαρκάρουν.
Γρήγορα ο Χατζηπαναγής, που είχε έρθει στον Ηρακλή στα 21 του, το 1975. Από τις ομάδες της σοβιετικής Τασκένδης. Θ’ αρχίσει ν’ αποκτά τη λάμψη του ηγέτη. Έτσι, στα χρόνια του ’80 πια, θα τον βλέπαμε να αλωνίζει στα γήπεδα με το δεκάρι στη φανέλα, να οπισθοχωρεί δηλαδή προς το κέντρο, φτιάχνοντας παιγνίδι, σμπαραλιάζοντας συγχρόνως άμυνες πότε με τις κλειστές ντρίμπλες.
Βασίλης Χατζηπαναγής: Απολύτως έλεγχος της μπάλας
Mε τέλεια ισορροπία σώματος και πλήρη έλεγχο της μπάλας, με απίστευτη ικανότητα στην απότομη αλλαγή κατεύθυνσης εν κινήσει.
Αντίπαλοι να χάνουν την ισορροπία τους και να τρώνε χώμα στις κατεβασιές του, άλλοι να τρακάρουν μεταξύ τους στην προσπάθειά τους να τον ανακόψουν, τερματοφύλακες να φυλάνε την κλειστή γωνία και να τρώνε το γκολ με την μπάλα να περνάει κάτω από τα πόδια τους ή από την… τρύπα της βελόνας, σέντρες και ελεύθερα χτυπήματα (πέναλτι, φάουλ, ακόμη και κόρνερ, ιδίως κόρνερ!) που μύριζαν γκολ από χιλιόμετρα.
Βασίλης Χατζηπαναγής: Τι έγινε;
Ο διαστημικός ποδοσφαιριστής υπήρξε, συγχρόνως, κι ένας από τους καλύτερους χαρακτήρες των ελληνικών γηπέδων. Οι φίλαθλοι, ακόμη και με τους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων, να τον χειροκροτούν κάθε φορά όρθιοι. Αναγνώριζαν το θείο ταλέντο του, κόλλησε στον ιστορικό, αλλά μεσαίας δυναμικότητας, Ηρακλή Θεσσαλονίκης, χάνοντας διά παντός την ευκαιρία να δείξει στις μεγάλες ομάδες της εποχής του (τις ελληνικές, αλλά κυρίως τις ξένες) το τι περισσότερο ήταν.
Ο ίδιος, σεμνός πάντα, συμβιβάστηκε από νωρίς.
Ας δούμε τι γράφουν οι Εγγλέζοι για τον Βάσια:
«Ο Βασίλης Χατζηπαναγής ήταν θύμα του πολιτικού κλίματος της εποχής (σ.σ. ο Βάσια προερχόταν από αριστερή οικογένεια πολιτικών προσφύγων). Γεννημένος από Έλληνες γονείς στο Ουζμπεκιστάν, ο Χατζηπαναγής είχε υπογράψει σ’ έναν από τους κορυφαίους σοβιετικούς συλλόγους, αλλά για νομικούς λόγους θα μπορούσε να παίξει μόνο για τα εθνικά σοβιετικά χρώματα. Γνωστός ως ο “Έλληνας Μαραντόνα” διακρίθηκε για την απίστευτη δεξιοτεχνία του στο γήπεδο με την μπάλα στα πόδια. Έφθασε στην Ελλάδα, στον Ηρακλή, το 1975, αλλά το συμβόλαιό του τον εμπόδιζε να πάρει μετεγγραφή για άλλες ομάδες, παρά την επιθυμία του. Ο Χατζηπαναγής προσέλκυσε το ενδιαφέρον μερικών από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, της Άρσεναλ, της Λάτσιο και της Στουτγάρδης μεταξύ άλλων, αλλά παρέμεινε στον Ηρακλή μέχρι το τέλος της καριέρας του, το 1990».
Λίγο από το θαύμα… χωρίς λόγια…
