Ήρθαν μια φορά στο καλύβι του Γέροντα Παϊσίου μερικοί φοιτητές φορτωμένοι με βιβλία και μου λένε:»Ήρθαμε, Γέροντα, να συζητήσουμε για την Παλαιά Διαθήκη. Ο Θεός δεν επιτρέπει την γνώση;»
«Ναι», μου λένε.
«Μα αυτή η γνώση, τους λέω, σε πάει μέχρι το φεγγάρι δεν σε ανεβάζει στον Θεό «.
Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι.
Ρώτησα μια φορά έναν Αμερικανό που ήρθε στο καλύβι:
«Τί κατόρθωμα κάνατε σαν έθνος μεγάλο που είστε;»
«Πήγαμε στο φεγγάρι», μου απάντησε.
«Πόσο μακριά είναι;», τον ρωτάω.
«Ας πούμε, μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα», μου λέει.
«Πόσα εκατομμύρια ξοδέψατε, για να πάτε στο φεγγάρι;»
«Από το 1950 μέχρι τώρα, μου λέει, έχουμε ξοδέψει ποταμούς δολλαρίων».
«Στο Θεό πήγατε; τον ρωτάω. Πόσο μακριά είναι ο Θεός;»
«Ο Θεός, μου λέει, είναι πολύ μακριά».
«Εμείς όμως, του λέω, μ΄ένα παξιμάδι πάμε στον Θεό!»
Από το Βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α’ – Πηγή: dogma.gr