Το έπος των κατοίκων στη Χαλάστρα: Τον Οκτώβρη του 1912 οι Έλληνες προσπαθούσαν να προλάβουν τους Βούλγαρους, που πήγαιναν στη Θεσσαλονίκη. Γέφυρες δεν υπήρχαν, διότι τις είχαν καταστρέψει οι Τούρκοι. Όμως, σχεδίαζαν χωρίς τους κατοίκους της Χαλάστρας. Εκείνοι βοήθησαν στις 22 Οκτωβρίου του 1912, τον Ελληνικό στρατό, να περάσει τον Αξιό και να απελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη.
Η κούραση του Ελληνικού στρατού ήταν μεγάλη. Οι Βούλγαροι πλησίαζαν προς τη Θεσσαλονίκη, με ιππικό, ενώ οι Έλληνες προχωρούσαν προς τα εκεί, με τα πόδια. Έπρεπε να φτάσουν πρώτοι. Εκτός από την κούρασή τους, ο Αξιός φάνταζαι αδιάβατος. Το ποτάμι δεν είχε γέφυρες και τα νερά του είχαν φουσκώσει.
Όμως, λύση δόθηκε από τους κατοίκους της Χαλάστρας, οι οποίοι μέσα στη νύχτα και κάτω από καταρρακτώδη βροχή δούλεψαν. Έτσι, έφτιαξαν γέφυρα για να περάσει ο στρατός. Μάλιστα, για να το πετύχουν, ξήλωσαν τα παράθυρα και τις πόρτες από τα σπίτια τους. Επίσης, γκρέμισαν τα ξύλα από τους φράχτες τους και διέλυσαν τα έπιπλά τους.
Βαρέλια, σκοινιά, τραπέζια, κάδρα και άλλα αντικείμενα, χρησίμευσαν ως πρώτες ύλες, τον Ντελικάρη, ο οποίος τα ένωσε και έφτιαξε μια αυτοσχέδια και αποτελεσματική γέφυρα. Σε αυτό συνετέλεσε και η πολύτιμη βοήθεια των κατοίκων της Χαλάστρας.
Μέσα σε δύο μέρες, ο ελληνικός στρατός κατάφερε να ξεπεράσει το μεγαλύτερο εμπόδιο και να φτάσει πρώτος στη Θεσσαλονίκη.