Μαγαζί διασκέδασης: Δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος να μη γνώρισε τον Μπάμπη Μωρές στην Ύδρα. Όλοι οι διάσημοι βρισκόντουσαν στο ιστορικό αρχείο του. Ο ίδιος είχε χόμπι του, τη φωτογραφία. Κάθε φωτογραφία και μία ιστορία. Έτρεχε με τη φωτογραφική του μηχανή, πότε από κότερο σε κότερο στο λιμάνι και πότε στη «Λαγουδέρα». Το έκανε για να πιάσει με τον φακό του πρόσωπα διάσημα σε ανέμελες στιγμές.
Η «Λαγουδέρα» της Ύδρας γεννήθηκε στις 3 Μαΐου του 1959 και έπαψε να υπάρχει στις 4 Οκτωβρίου του 1990, όταν εγκαινιάστηκε η «Λαγουδέρα» της Αθήνας από τον Παύλο Κουντουριώτη, ο οποίος έσπασε την πατροπαράδοτη σαμπάνια πάνω στην πλώρη του μικρού σκάφους που εξείχε από το χαμηλό μέρος της καμινάδας του τζακιού. Και ποιος δεν πέρασε από τη «Λαγουδέρα» της Ύδρας; Ποιος δεν έζησε το ανεπανάληπτο πνεύμα της λαγουδέρικης διασκέδασης; Η φιλική συμπεριφορά και η εγκάρδια φιλοξενία του ιδιοκτήτη δημιούργησαν μια συναρπαστική συνύπαρξη ανάμεσα στις ηλικίες, στα φύλα, στις κοινωνικές τάξεις, μεταξύ των ανθρώπων του άφθονου χρήματος και του καθόλου μεταξύ των διάσημων και των άσημων.
Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνομιλία (συνέντευξη) που είχε ο θρυλικός Μπάμπης Μωρές με τη γνωστή δημοσιογράφο των Αθηνών και προσωπική του φίλη Βίκυ Παλαιολόγου το 1990, σε περιοδικό της εποχής, όπου περιγράφει γλαφυρά εμπειρίες που είχε με τους δεκάδες επωνύμους, οι οποίοι κυριολεκτικά συνωστίζονταν και γλεντούσαν στη «Λαγουδέρα».
«Η Μπριζίτ Μπαρντό μού έβγαλε την πίστη ανάποδα, για να της βγάλω μερικές φωτογραφίες. Βρισκόταν στην Ύδρα μαζί με τον Μπομπ Ζαγκουρί και έπαιζα το κρυφτούλι μαζί της. Τελικά, ανέβηκα σε ένα κατάρτι καϊκιού και τη φωτογράφισα. Έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από την εποχή που γυριζόταν η ”Φαίδρα” με τη Μελίνα, που ήταν η ήρεμη, η καλή συνεργάτιδα. Παρακολουθούσε όλα τα γυρίσματα. Δεν βεντέτιζε καθόλου. Ήμασταν φιλαράκια. Έτρωγε το μεσημέρι στη παλιά ”Λαγουδέρα” στο λιμάνι. Κι εκεί ήταν που μετά από ένα γύρισμα νυχτερινό στο λιμάνι, έπεσαν όλοι με τα ρούχα στη θάλασσα, αφού είχε γίνει ο χαμός προηγουμένως με τον πιατοπόλεμο».
«Ο Λέοναρντ Κοέν, που έρχεται στην Ύδρα πολλά χρόνια κι έχει και σπίτι στο νησί, είναι από τους πολύ ενδιαφέροντες και σωστούς φίλους της Ελλάδας. Τότε που ερχόταν τακτικά, ήταν άσημος ακόμη».
«Η θλιμμένη αυτοκράτειρα Σοράγια, όταν ήρθε στην Ύδρα, επισκέφτηκε το ίδιο βράδυ τη ”Λαγουδέρα” και κάθισε σε ένα παράθυρο. Είχαν μαζευτεί όλοι οι σπουδαίοι της Ύδρας, ο Βυζάντιος, ζωγράφοι, αλλά η πλάκα έγινε με το γραμμόφωνο, που ήταν παλαιολιθικής εποχής, όμως αυτό ήταν που δημιουργούσε όλο το κέφι. Η Σοράγια χόρεψε ταγκό με τον Βυζάντιο και στην κυριολεξία άφησε εποχή και τις δυο βραδιές που πέρασε στην Ύδρα».
«Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ είχε έρθει με τον Έντι Φίσερ, με τη θαλαμηγό ”Μασκότ”. Ο Σταύρος Νιάρχος, τακτικός πελάτης, έπινε μονάχα Τζόνι Γουόκερ Μπλακ Λέιμπελ. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε έρθει και με τη Μαρία Κάλλας, αλλά και με την Τζάκι Ωνάση. Ήταν πολύ εύθυμος και ποτέ δεν είχα πρόβλημα να τον φωτογραφίσω. Η Τζάκι είχε έρθει και νωρίτερα, σαν Κένεντι. Είχε αγοράσει έναν πίνακα του Γιάννη Ράππα και με παρακάλεσε να τον στείλω στον Λευκό Οίκο. Δεν αποκλείεται σε κάποιο σημείο του Λευκού Οίκου να υπάρχει ακόμη ο πίνακας αυτός. Η πρώην σύζυγος του Ωνάση, η Τίνα Λιβανού, μόλις είχε σπάσει τα πόδια της στο σκι στην Ελβετία και ήρθε στη ”Λαγουδέρα” με πατερίτσες, να διασκεδάσει με την κόρη της, Χριστίνα. Ακόμη και ο Αλέξανδρος, ένας συμπαθέστατος νεαρός, έκανε βόλτες με το μικρό ποδηλατάκι της ”Λαγουδέρας”. Μας έπιασε το Λιμεναρχείο, γιατί απαγορεύονταν τα δίτροχα, και ο μεν Αλέξανδρος μπήκε στο κότερό του κι έφυγε, εγώ, δε, πέρασα από το Ειρηνοδικείο, όπου αθωώθηκα λόγω αμφιβολιών».
«Οι Τρέβορ Χάουαρντ και Ρεξ Χάρισον πέρασαν δύο νύχτες στη ”Λαγουδέρα” με τις γυναίκες τους, ξετρελαμένοι με την Ύδρα. Αξιόλογες παρουσίες ήταν επίσης εκείνες της Γκρέτα Γκάρμπο, της Μερλ Όμπερον και του Ντάγκλας Φέρμπανκς. Ο κόμης της Βαρκελώνης, Δον Χουάν, πατέρας του βασιλιά της Ισπανίας, με τους σωματοφύλακές του, ξαπλωμένος στο παράθυρο από το μαγαζί, απολάμβανε τη λαγουδέρικη νυχτερινή ζωή.
Ο Πίτερ Ουστίνοφ, ο Χένρι Φόντα, ο Περικλής Βυζάντιος, ο Γιάννης Γεωργάκης, όλοι μαζί σε μια παρέα διασκέδαζαν». «Μεγάλος χαμός γινόταν επίσης στη ”Λαγουδέρα” με τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες. Μου έκλειναν τραπέζι από την Αθήνα. Οι βραδιές ήταν αξέχαστες. Μεγάλη εποχή είχε αφήσει ο Ζακ Μεναχέμ, που τραγουδούσε καταπληκτικά. Πηγαίναμε με βάρκα σε ένα λιμανάκι έξω από το νησί και τραγουδούσε ο Ζακ το Κου-κου-ρου-κου-κου. Λες και ήμασταν σε θρησκευτική μυσταγωγία. Η Βουγιουκλάκη ερχόταν συχνά με τον Παπαμιχαήλ και με άλλες παρέες. Η Λάσκαρη, η Καρέζη, ο Κωνσταντάρας, η Βασιλειάδου,δεκάδες Έλληνες και ξένοι επώνυμοι… πού να τους θυμηθείς». Αυτή ήταν η χρυσή εποχή της Ύδρας, που πέρασε ανεπιστρεπτί, παραμένει όμως ζωντανή στις μνήμες και στο ατέλειωτο υλικό που άφησε παρακαταθήκη ο Μπάμπης Μωρές. Ένας χαρισματικός άνθρωπος, που λάτρεψε την Ύδρα και έδωσε όλο του τον εαυτό στο να την κάνει με κάθε τρόπο παγκοσμίως γνωστή.