Στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου, ξεχωρίζει μια αξιοσημείωτη προσωπικότητα, ένας παπάς που προφανώς ξεφεύγει από το στάνταρ. Κρατώντας στα χέρια του μια σκυλίτσα με πρόβλημα στη μέση της, αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα ενός ανθρώπου που διακρίνεται για την αγάπη του προς τους συνανθρώπους του και τα ζώα.
Και εδώ αξίζει να τονίσουμε τον προσανατολισμό του προς τα ζώα, μιας και, δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος των εκκλησιαστικών αρχών εμφανίζει απάθεια ή ακόμα και εχθρικότητα προς τα αδέσποτα ζώα. Αντί να προσφέρουν καταφύγιο, είναι συχνή περίπτωση να τα απωθούν ακόμα και από τους αυλές των ναών τους, ίσως και τους γύρο δρόμους.
Ομως, ο ιερέας των Παμμεγγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, Χρήστος Τσιτμηδέλλης, δεν ακολουθεί το παράδειγμα αυτό. Παραμένει πρότυπο για μίμηση. Η ανθρώπινη συμπόνια και ευαισθησία του διακρίνεται σαφώς. Προστατεύει και φροντίζει τα αδέσποτα ζώα με αγάπη και φροντίδα.
Το ενδεικτικό παράδειγμα είναι η εικόνα του, κρατώντας στην αγκαλιά του τη σκυλίτσα του, Στεφανούλα. Η Στεφανούλα, που είχε προβλήματα υγείας, βρήκε στον Πατήρ Χρήστο έναν προστάτη. Ο ιερέας την φρόντισε, τη συνοδεύει στις επισκέψεις της στον γιατρό και διακρίνεται για την ανθρωπιά και τη φροντίδα προς τα αδύναμα όντα.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι οι ιερείς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο ως πρότυπα προς μίμηση. Και ο Χρήστος Τσιτμηδέλλης είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Μέσα από τη στάση και τις πράξεις του, δίνει σε όλους ένα μάθημα. Ο κόσμος αντλεί διδάγματα από παραδείγματα όπως αυτό και αναμφίβολα, ορισμένοι θα επηρεαστούν θετικά και θα ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα, εφαρμόζοντάς το και στη δική τους ζωή.
Ο ρόλος της εκκλησίας είναι να στηρίζει τους αδύναμους και τους ταλαιπωρημένους. Αυτό δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο, αλλά και τα ζώα που συνυπάρχουν μαζί μας!