Πλατεία Ομονοίας: Η Ομόνοια είναι μια πλατεία που έχει ιστορική σημασία και βρίσκεται στην Αθήνα. Στην αρχή είχε σχήμα με έλλειψη. Στη συνέχεια τροποποιήθηκε, αλλάζοντας όψη. Πολλά παραδοσιακά κτίριά της έχουν χαθεί. Ωστόσο, επιβιώνει το Μπάγκειο μέγαρο και το Μέγας Αλέξανδρος. Τα συγκεκριμένα κτίρια οικοδομήθηκαν τη δεκαετία του 1880. Επίσης, λειτούργησαν αρχικά ως ξενοδοχεία.
Η πλατεία διαμορφώνεται το 1846. Αρχικά, παίρνει το όνομα της Πλατείας Ανακτόρων. Ίσως επειδή στο αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας το 1834 (1833;) έγινε από τους αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρτ Σάουμπερτ. Ο ίδιος προόριζε τον συγκεκριμένο χώρο για την ανέγερση των Ανακτόρων. Στη συνέχεια, προς τιμήν του Βασιλιά Όθωνα, η πλατεία μετονομάστηκε σε Πλατεία Όθωνος. Αυτό έγινε για να λάβει τελικώς το σημερινό της όνομα ως Ομόνοια το 1862. Όταν στον χώρο αυτό δόθηκε όρκος «ομονοίας» από τους αρχηγούς των αντιπάλων πολιτικών παρατάξεων της εποχής. Αυτές είχαν προκαλέσει αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η πλατεία δενδροφυτεύεται, κατασκευάζεται στο κέντρο της πολυγωνική εξέδρα μουσικής, φωταγωγείται και αποτελεί κέντρο κοσμικής κίνησης, καθώς πέραν από αφετηρία του σιδηροδρόμου, η είσοδος του οποίου ήταν στην οδό Αθηνάς, περιμετρικά της υπάρχουν σημαντικά ξενοδοχειακά κτίρια και τα παγκάκια της δίνουν τη δυνατότητα ανάπαυσης στους περιπατητές της αγοράς.
Από το 1925 έως το 1930 η πλατεία ανασκάπτεται και η δημιουργία του υπόγειου σταθμού του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου Πειραιώς – Αθηνών γίνεται η αιτία της ανάπλασης της. Η Πλατεία Ομονοίας γίνεται κυκλική, μαρμάρινα κιγκλιδώματα τοποθετούνται στις εισόδους του υπόγειου σταθμού, η όψη της πλησιάζει τα ευρωπαϊκά πρότυπα και η ευρύτερη περιοχή αρχίζει να αποκτά σημαντικό εμπορικό χαρακτήρα.
Η χρήση του σταθμού στην Ομόνοια (Αθήνα) δημιουργεί την ανάγκη κατασκευής υπόγειου εξαερισμού και το 1931 ο Δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης ανακοινώνει την ανάπλαση της πλατείας στην οποία οι τρύπες των αεραγωγών προβλεπόταν να καλυφθούν με τη μορφή ψηλών κιόνων στη βάση των οποίων θα τοποθετούνταν αγάλματα των εννέα Μουσών. Αντί των εννέα Μουσών της μυθολογίας τοποθετήθηκαν οκτώ αγάλματα για λόγους συμμετρίας. Έστω κι αν το πρόβλημα του εξαερισμού του υπόγειου σταθμού είχε καλυφθεί, το αισθητικό αποτέλεσμα της πλατείας δεν ικανοποίησε τους Αθηναίους, γεγονός που οδήγησε στην αποξήλωση των Μουσών.
Η δεκαετία του ’50 αποτελεί χρόνο εκσυγχρονισμού για όλη την Αθήνα και βεβαίως και για την Ομόνοια. Το 1954 γίνεται διαρρύθμιση στον υπόγειο χώρο του σταθμού όπου κατασκευάζεται μια υπόγεια πλατεία με τράπεζες, ταχυδρομείο και καταστήματα, ενώ κατασκευάζονται και οι πρώτες κυλιόμενες σκάλες. Το 1958 διεξάγεται διαγωνισμός από το υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων για την ανάπλαση της Πλατείας Ομονοίας τον οποίο κερδίζουν ο γλύπτης Γιώργος Ζογγολόπουλος και ο αρχιτέκτονας Κώστας Μπίτσιος. Η πρόταση των Ζογγολόπουλου και Μπίτσιου περιλαμβάνει μια κυκλική υδάτινη γλυπτική σύνθεση στο κέντρο της οποίας υπάρχει το αφαιρετικό γλυπτό «Ποσειδώνας» του Γιώργου Ζογγολόπουλου. Η πλατεία αναδιαμορφώνεται, χωρίς το γλυπτό, και τα «σιντριβάνια της Ομόνοιας» γίνονται τοπόσημο της πόλης, ενώ η πλατεία αποτυπώνεται πολλάκις στον ελληνικό κινηματογράφο.
Φέτος εγκαινιάστηκε η νέα πλατεία, η οποία στο κέντρο της έχει σιντριβάνι. Η νέα μορφή βασίστηκε αισθητικά στη παλιά όψη της Ομονοίας (δεκαετίες ’60 και ’70).