Στρατηγός, για την υπόθεση της Ρούλα Πισπιρίγκου παραδέχεται πως H ΕΛ.ΑΣ. έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, καθώς η υπόθεση έχει μπλέξει πολύ.
«Έχει μπλέξει πολύ το πράγμα. Κι όλα αυτά, διότι η Αστυνομία “κρέμεται” από τα πορίσματα ιατροδικαστών και άλλων ειδικών. Ασφαλώς είναι χρήσιμη η επιστήμη για την εξιχνίαση σοβαρών υποθέσεων, όμως η ΕΛ.ΑΣ. δυστυχώς πέρασε σε δεύτερη μοίρα, αφού το έργο της εξιχνίασης ανέλαβαν (άκουσον – άκουσον) τα κανάλια, οι τηλεϊατροδικαστές και τηλεδικηγόροι».
Ο στρατηγός ε.α. της ΕΛ.ΑΣ. Χρήστος Δρακόπουλος με καταγωγή από την Πάτρα τοποθετείται στην «Πελοπόννησο» και στηλιτεύει τα σοβαρά λάθη που έχουν καταγραφεί στον χειρισμό της υπόθεσης της Ρούλας Πισπιρίγκου από τις διωκτικές αρχές και μερίδα επιστημόνων. Στέκεται ενδεικτικά σε δύο – τρία σημεία που ουσιαστικά λειτούργησαν υπονομευτικά και το υλικό της προανάκρισης κατά τη γνώμη του παραδόθηκε με «ατέλειες» στην Εισαγγελία.
«Στα δικά μου χρόνια δεν παρατηρείτο το φαινόμενο που βλέπουμε σήμερα. Στο θέμα της προανάκρισης για να διακριβωθούν οι λόγοι που έφυγαν από τη ζωή τα τρία κοριτσάκια η άκρα μυστικότητα του έργου του τμήματος Ανθρωποκτονιών πήγε περίπατο. Έγινε ένα… μεγάλο σουρωτήρι, στο βωμό της θεαματικότητας των καναλιών…».
«Είναι ένα μεγάλο κενό η υπόθεση. Αν η κεταμίνη είναι το “φονικό όπλο” που εξόντωσε την Τζωρτζίνα, για το πλήρες “δέσιμο” της υπόθεσης θα έπρεπε να είχε βρεθεί η διαδρομή της. Αναποδογυρίζεις τον κόσμο σε τέτοιες περιπτώσεις για να συμπεριλάβεις ένα τόσο ατράνταχτο στοιχείο στη δικογραφία. Δεν ξέρω τι έκανε το τμήμα Ανθρωποκτονιών και γιατί δεν μπόρεσε να βρεί τον τρόπο που έφθασε σε “φονικά χέρια” η κεταμίνη, αν και πολύ φοβάμαι ότι αυτό οφείλεται σε έλλειψη συνεργασίας…».
«Πρόκειται για κραυγαλέο λάθος» παραδέχεται ο Στρατηγός για την υπόθεση Πισπιρίγκου
«Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι δεν υπήρξε η παραμικρή συνεργασία ανάμεσα στο τμήμα Ανθρωποκτονιών της Αθήνας με την Ασφάλεια της Πάτρας. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί έγινε αυτό το λάθος. Πρόκειται για κραυγαλέο λάθος, γιατί η υπόθεση αφορούσε την Πάτρα κι εδώ βρίσκονται όλοι οι πρωταγωνιστές της. Οι γονείς, συγγενείς, κουμπάροι, γείτονες κι ένας ευρύτερος περίγυρος που πιθανότατα θ’ αποδεικνυόταν χρήσιμος. Γνωρίζουν καλύτερα οι ικανότατοι ντόπιοι αξιωματικοί την ανθρωπογεωγραφία της πόλης και πολύ πιο εύκολα θα είχαν προσεγγίσει διάφορα άτομα και η έρευνα θα ήταν ενδελεχέστερη και θα είχαν προκύψει πρόσθετα στοιχεία που βάσιμα πιθανολογώ ότι δυστυχώς δεν εμπεριέχονται στη δικογραφία…».
«Ν’ αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη και ανεπηρέαστη τη δουλειά της. Η δική της ετυμηγορία θα ισχύσει και όχι των τηλεδικαστηρίων. Θλίβομαι ωστόσο, διότι εξαιτίας της έλλειψης στοιχείων, που δεν έχουν εντοπισθεί προανακριτικά και ανακριτικά, έχει μπλέξει το πράγμα…» καταλήγει ο Στρατηγός, σχετικά με την εξιχνίαση της υπόθεσης της Ρούλας Πισπιρίγκου.
