Άννα Τιρικανίδου: Πρόκειται για μία καθηγήτρια, η οποία είδε σε βίντεο μια συνάδελφό της να υβρίζεται από το μαθητή της. Η ίδια θέλησε να σχολιάσει το συγκεκριμένο περιστατικό. Η άποψή της είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η ίδια αποτέλεσε επί πολλά έτη, διευθύντρια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
«Στα 9 χρόνια που ασκώ καθήκοντα διευθύντριας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, έχω συμβουλέψει περίπου 50 γονείς μαθητών, να επισκεφθούν ειδικό(κοινωνικό λειτουργό ή ψυχολόγο). Αυτό, προκειμένου να βοηθηθούν τα παιδιά τους. Το έκανα, αφού εξήντλησα όλα τα περιθώρια παρέμβασης από την πλευρά του Συλλόγου Καθηγητών. Το έκανα, με βαριά καρδιά.
Αφιέρωσα αμέτρητες ώρες, εντός κι εκτός ωραρίου μου, ν’ ασχολούμαι με τους εν λόγω μαθητές. Το έκανα σε σημείο που ένιωθα ενοχές, γιατί δε μου περίσσευε ποιοτικός χρόνος για τους υπόλοιπους μαθητές. Είμαι φύσει και θέσει υπομονετικός άνθρωπος. Δεν παραδίδω αμαχητί τα όπλα. Από τους 50 γονείς, μόνο δύο ακολούθησαν τη συμβουλή μου. Περίπου 30 γονείς με εξύβρισαν χυδαία. Μάλιστα, με απείλησαν με αναφορά στην προϊσταμένη αρχή μου.
Οι υπόλοιποι 15 απλά διαφώνησαν, γέλασαν ή μου είπαν ότι χρειάζομαι εγώ ψυχολόγο. Για την ακρίβεια είπαν πως χρειαζόμουν ψυχίατρο. Όταν η χώρα αποκτήσει το νομικό εκείνο πλαίσιο, το οποίο θα επιτρέπει στον Σύλλογο Καθηγητών, να παραπέμπει στις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες μαθητές, που χρήζουν αποδεδειγμένα εξατομικευμένης και εξειδικευμένης παρέμβασης, τότε δε θα συμβαίνουν θλιβερά περιστατικά.
Περιστατικά, όπως αυτό που κυκλοφορεί σε βίντεο. Ένα βίντεο, το οποίο δείχνει μαθητή να ουρλιάζει σε βάρος καθηγήτριάς του. Δείχνει το μαθητή να την απειλεί χυδαία, κατά τη διάρκεια του μαθήματος σ’ ΕΠΑΛ της χώρας. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι συμμαθητές του γελούν αμέριμνοι, σπάζοντας πλάκα.
Δεν αισθάνθηκε ούτε ΕΝΑΣ την ανάγκη και την ευθύνη, να τον σταματήσει. Δηλαδή, να παρέμβει πυροσβεστικά, νουθετώντας τον. Λογικά, κάποιος από αυτούς τράβηξε το βίντεο και στη συνέχεια το δημοσιοποίησε. Το έκανε για να εξευτελίσει την καθηγήτρια. Το έκανε, χωρίς ν’ αναλογιστεί ότι δημοσιοποιεί ένα περιστατικό τραγικής παραβατικότητας.
Τα ελληνόπουλα μεγαλώνουν δίχως όρια κι ωσάν να είναι κάτι ξεχωριστό, το οποίο προορίζεται να κατοικοεδρεύσει στο σβέρκο όλων ημών, οι οποίοι επιθυμούμε συνειδητά κι αγαπητικά, να εργαστούμε παρέχοντας εκπαίδευση υψηλού(ναι, υψηλού)επιπέδου κι όχι διεκπεραιωτική. Μερικές φορές η μοναξιά της αξιοπρέπειας είναι αποκαρδιωτική και συνθλίβει».