Η Μαρία Καρυστιανού, που έχασε την κόρη της στην τραγωδία των Τεμπών, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα “Το Βήμα ης Κυριακής”, αποκάλυψε πως δεν έχει επιστρέψει σπίτι της από τον περασμένο Φεβρουάριο και προτιμάει να μένει αλλού.
Όπως υπογράμμισε η πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων “νοικιάζω αλλού, το σπίτι έκλεισε. Επιστρέφω μόνο όταν θέλω να μείνω λίγο στο δωμάτιό της. Δεν μπορώ να γυρίσω στο σπίτι μας και αυτό είναι το μόνο κομμάτι στο οποίο μου επιτρέπει να είμαι αδύναμη. Ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ. Πόνος γιατί η απουσία γίνεται όλο και πιο έντονη. Μας λείπει”.
Σύμφωνα με την ίδια, η μοναδική στιγμή που ξεχνιέται για λίγο, είναι όταν εξετάζει κάποιο μωρό στο ιατρείο της ή όταν βρίσκεται δίπλα στον γιο της.
Παράλληλα με τον πόνο, όσο περνά ο καιρός μεγαλώνει και ο θυμός για τη Μαρία Καρυστιανού, καθώς βλέπει την ατιμωρησία, ενώ δεν κρύβει και την οργή της για τη Δικαιοσύνη “που δεν κάνει τη δουλειά της”, επισημαίνοντας “δικαίωση είναι να μπουν στη φυλακή 57 φορές ισόβια. Και μόνη μου να μείνω, το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί. Πολλές φορές, αυτά που άκουσα στην Εξεταστική, με έκαναν να ντρέπομαι. Με έκαναν να θέλω να αλλάξω χώρα”.
Σχετικά με την πρωτοβουλία της να συγκεντρώσει υπογραφές, προκειμένου να φτάσει η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σημείωσε “είναι νόμος του Κράτους. Με τη συγκέντρωση 500.000 υπογραφών μπορούμε να πάμε στον εισαγγελέα με πολύ δυνατή φωνή. Ο εισαγγελέας πρέπει να παραδώσει τις υπογραφές στη Βουλή και η Βουλή να αποφασίσει. Με 500.000 υπογραφές δεν μπορεί να μας αρνηθεί να πάμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και κει θα καταδικαστούν”.