Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία γυναίκα, η οποία θέλησε να μοιραστεί τα βιώματά της. Ο σύζυγός της τη χτυπούσε. Μάλιστα, αφού έγινε, ο γάμος, ο ίδιος έδειξε μετά το πραγματικό πρόσωπό του. Συγκεκριμένα το έκανε στο μήνα του μέλιτος. Αναλυτικότερα:
«Έρχεται μία στιγμή στη ζωή, οπότε κοιτάς πίσω και λες στον εαυτό σου: Τι στα κομμάτια σκεφτόμουν τότε; Το έχω πει πολές φορές. Το να λες ότι η ζωή είναι δύσκολη είναι ευφημισμός. Μεγάλωσα, ζώντας με τη μητέρα μου και την αδελφή μου. Η μαμά μου πέταξε έξω από το σπίτι τον πατέρα μου, όταν ήταν πολύ μικρή, καθώς ανακάλυψε ότι με είχε κακοποιήσει.
Για να τα βγάλει πέρα δούλευε συνεχώς στο κατάστημά της που είχε καλλυντικά. Πάντα τη θυμάμαι να δουλεύει και δεν περνούσα πολλές ώρες μαζί της. Όταν δεν ήταν στο μαγαζί ήταν έξω σε ραντεβού για να βρει τον Κύριο Τέλειο. Ως έφηβη, ήμουν αποφασισμένη να βρω την αγάπη. Θεωρούσα πως ήξερ;α τι ήταν και ένιωθα έτοιμη να δεχθώ όποιον θα ερχόταν στο δρόμο μου.
Όταν ενηλικιώθηκα παντρεύτηκα νωρίς και πίστεψα ότι βρήκα την αληθινή αγάπη. Ήθελα απεγνωσμένα να φύγω από το σπίτι μου. Όμως δεν ήταν αληθινή αγάπη. Ένα βράδυ στον μήνα του μέλιτος, είδα το πραγματικό πρόσωπο του συζύγου μου. Συζητούσαμε πράγματα για το παρελθόν μας και είπα για κάποια τρυφερή σχέση που είχα με έναν έγχρωμ άνδρα παλιά. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του. “Αν ήξερα ότι αγαπάς τους μαύρους δεν θα σε παντρευόμουν ποτέ”, μού είπε. Μου έπεσε το σαγόνι. Για πρώτη φορά είδα τη σκοτεινή του πλευρά.
Όταν βγαίναμε είχα διαπιστώσει ότι ήταν κάποιες φορές λίγο αγενής, αλλά πάντα έλεγα στον εαυτό μου: και ποιος άνδρας δεν είναι; Γενικά, ήταν φιλικός και με αγαπούσε. Πάντα με κρατούσε από το χέρι, μου έπαιρνε λουλούδια, άνοιγε τις πόρτες για να περάσω. Όμως όταν παντρευτήκαμε σαν να άλλαξαν όλα. Το ξεκίνησε σιγά σιγά. Αρχικά με κατέκρινε για το βάρος μου. Εάν τον έκανα να νιώσει ντροπή μου τσιμπούσε το χέρι και προτού καταλάβω τη γίνεται με χαστούκιζε και με έβριζε.
Μου είχε αγοράσει ένα πιτ μπουλ για να το εκπαιδεύσει να με προστατεύει. Το αγαπούσα σαν παιδί μου. Μία μέρα πήρε μανταλάκια και τα έβαλε στα αυτιά του σκυλιού. Εκείνο ούρλιαξε από τον πόνο. Τα έβγαλα από τα αυτιά και του φώναξα να σταματήσει. Ήξερα ότι πέρασα τα όρια μαζί του. Ναι, τα μάτια του μιλούσαν. Είχα μπλέξει άσχημα. Ήρθε κοντά μου και μου είπε: Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω
Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Με άρπαξε από τα μαλλιά και μου χτύπησε το πρόσωπο στον τοίχο. Μέχρι και ο σκύλος προσπάθησε να με σώσει και τον κλώτσησε κι αυτόν. Μετά στράφηκε σε μένα και με χτύπησε πολύ άσχημα στο πρόσωπο. Θυμάμαι να παρακαλάω το Θεό να με σώσει από τα χέρια του.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα. Πήγα στο δωμάτιο και μάζεψα γρήγορα όσα περισσότερα πράγματα μπορούσεα. Δεν μπορούσα από το ξύλο να με αναγνωρίσω στον καθρέφτη. Παρακάλεσα τη μητέρα μου να με δεχθεί στο σπίτι γιατί φοβόμουν. Την επόμενη μέρα έστειλε χιλιάδες μηνύματα για να γυρίσω πίσω.
Ο παππούς μου μού έλεγε να μην απαντήσω καν και το έκανα. Τελικά, υπέβαλε αίτηση διαζυγίου, κάτι που με έκανε να νιώσω ανακούφιση. Μετά το διαζύγιο βρήκα έναν άλλον άνδρα και έμεινα έγκυος κατά λάθος. Ήμουν φρεσκοχωρισμένη και πήγαινα ολοταχώς για μητέρα. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα με τον πατέρα του παιδιού μου. Ωστόσο, ήθελα το καλύτερο και για τις δύο μας.
Μία μέρα άνοιξα το mail μου και είδα πολλά μηνύματα από σελίδα γνωριμιών. Μέσα σε αυτές ήταν το όνομα ενός 26χρονου, του Ματ, που ήθελε να αποκτήσει παιδιά στο μέλλον. Στην αρχή δεν ήθελα να απαντήσω, αλλά κάτι μου έλεγε να μην το αφήσω στην τύχη του. Μετά από μερικές μέρες του απάντηση.
Αφού μιλούσαμε επί δύο εβδομάδες, αποφασίσαμε να βγούμε. Η νύχτα ήταν υπέροχη και είχα το πρώτο μου φιλί. Ακόμη πιο όμορφο ήταν το γεγονός ότι ήθελα κάτι παραπάνω. Όμως ήμουν σκεπτική. Δεν φοβήθηκα και προχώρησα παρακάτω. Μετά από λίγους μήνες γεννήθηκε το παιδί μου και στη συνέχεια παντρευτήκαμε με τον άνθρωπό μου. Ο γάμος μου ήταν τέλειος. Ήταν η ομορφότερη ημέρα της ζωής μου. Στο τέλος της τελετής ανακοίνωσε ότι ήμουν έγκυος.
Ένα χρόνο μετά γεννήθηκε και το δικό μας παιδί. Ο άνθρωπος αυτός στάθηκε τόσο πολύ δίπλα μου παρά το δράμα που έζησα στη ζωή μου. Με στήριξε, όταν εγώ δεν μπορούσα να στηρίξω τον εαυτό μου. Θυσιάζει τα πάντα για εμένα και τα παιδιά. Δεν είναι εγωιστής, έχει χιούμορ. Είναι ένας απίθανος άνθρωπος. Αγαπά την πρώτη μου κόρη σαν να είναι δική του. Δεν θα μπορούσε η ζώη μου να εξελιχθεί καλύτερα και νιώθω ευγνώμων»