Το 1910 ήταν αδιανόητο μια γυναίκα να ξεφύγει από τα στεγανά του σπιτιού της και να σπουδάσει ή να εργαστεί εκτός από υπηρέτρια σε σπίτια πλουσίων.
Ωστόσο, όταν το 1910 μια γυναίκα τόλμησε να “ταράξει τα νερά” και να φοιτήσει στην ιατρική σχολή. Οι τότε φαλλοκράτες άντρες της εποχής την είχαν αντιμετωπίσει σαν “αποδιοπομπαίο τράγο ” και με χλευασμούς της επιτέθηκαν λέγοντάς της τη φράση: “Στη κουζίνα ! Στη κουζίνα!”
Η Αγγελική Αγγελική Παναγιωτάτου, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά ατσαλώθηκε μέσα από τη συμπεριφορά των συμφοιτητών της και απτόητη όχι μόνο τελείωσε την ιατρική Αθηνών αλλά σπούδασε μικροβιολογία.Η Αγγελική πέρασε πρώτη στην ιατρική μαζί με την αδελφή της Αλεξάνδρα, η οποία έφυγε στην Αυστρία όπου πέθανε νεότατη, ενώ ειδικευόταν στην Βιέννη στην παιδιατρική.
Μετά τις σπουδές της, η Αγγελική μη μπορώντας να εργαστεί στην Ελλάδα, έφυγε για την Αίγυπτο, όπου παρέμεινε και μελέτησε τροπικές ασθένειες. Έτσι το 1902 τιμήθηκε στην Αίγυπτο με το παράσημο του Τάγματος του Νείλου ενώ το 1910 έγινε υφηγήτρια και καθηγήτρια υγιεινής στην ιατρική Σχολή Αθηνών και το 1950 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Η Αγγελική Παναγιωτάτου, ασχολήθηκε και με την συγγραφή, γράφοντας το βιβλίο “Στα Θάμβη των Φαραώ” . Η αγάπη της για την φιλολογία και την κουλτούρα την ώθησε το 1934 να ιδρύσει το πρώτο φιλολογικό σαλόνι στην Αλεξάνδρεια, τη Φιλολογική Συντροφιά Ελληνίδων Κυριών, το οποίο διαλύθηκε με το θάνατο της.
Η Αγγελική Παναγιωτάτου έγινε μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων Πτολεμαίος ο Α’ και υπήρξε πρόεδρος του από το 1942 μέχρι το 1944. Το 1954 γράφοντας την διαθήκη της, δώρησε την έπαυλή της στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας .
Θεωρείται επίσης η πιο σημαντική προσωπικότητα του αιγυπτιακού ελληνισμού του 20ου αιώνα και πρόσφερε πολλά στην διάδοση και διατήρηση της κουλτούρας του, καθώς βέβαια και την ίδια της την περιουσία στην Ελληνική Κοινότητα της Αλεξάνδρειας. Επίσης, Αγγελική Παναγιωτάτου έχει πετύχει στον αγώνα της να ασκήσει την ιατρική και να αναγνωρισθεί ως η πρώτη γυναίκα γιατρός στη χώρα μας.
Στο Παρίσι κατά τη βράβευσή της από την Ακαδημία Επιστημών για το έργο της, «Εντερική αµοιβάδωσις και εξωεντεριάβεκές εντοπίσεις», την παρουσίασαν ως «σοφή Γαλλίδα» κάτι που ή ίδια διέψευσε λέγοντας με περηφάνια πως είναι Ελληνίδα.
Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρα προσπάθησε να γραφτεί στη Φιλοσοφική Σχολή, έγραψε άριστα στις εξετάσεις, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε να τις επικυρώσει ενώ αναγκάστηκε να φύγει για τη Γαλλία και να σπουδάσει στη Σορβόννη.
Η Ελένη Παντελίδου το 1887 μην αντέχοντας τα τρομερά εμπόδια που αντιμετώπιζαν οι γιατρίνες κατέφυγε δίχως να παλέψει στην αυτοκτονία.
Η Ιωάννα Στεφανοπούλου (ή Στεφανόπολι), ήταν η πρώτη φοιτήτρια που γράφτηκε στο πανεπιστήμιο το 1890, αν και ο πρύτανης θα διαμαρτυρηθεί στο υπουργείο «δια την ανάμειξιν των φύλων». Ωστόσο η Στεφανόπολι φοίτησε ως επισκέπτρια για μερικούς μήνες και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι