Σπύρος Λούης – Η ιστορία του: Ο γνωστός Μαραθωνοδρόμος έφυγε από τη ζωή στις 26 Μαρτίου του 1940. Ο ίδιος έπαθε ένα κρυολόγημα. Ωστόσο, την επόμενη ημέρα είχε δυνατούς πονοκεφάλους. Μάλιστα, ακόμη ένα σύμπτωμα που τον ταλαιπώρησε ήταν η έντονη υπνηλία. Τελικά, άφησε την τελευταία του πνοή, μετά από καρδιακό επεισόδιο. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 27 Μαρτίου.
Λίγα χρόνια πριν, ο σπουδαίος Έλληνας δρομέας είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, και είχε προσφέρει ένα κλαδί ελιάς στον αδόλφο Χίτλερ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε φτωχικά στο Μαρούσι και στεκόταν στο πλευρό της συζύγου του, η οποία νοσούσε από σοβαρή ασθένεια.
Ο Σπύρος Λούης στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο Ο μαραθωνοδρόμος που είχε δοξάσει την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου, δεν τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος στον βαθμό που του άξιζε. Είχε γεννηθεί το 1872 στο Μαρούσι και μεγάλωσε με στερήσεις σε μια πολύτεκνη οικογένεια. Από παιδί εργαζόταν ως νερουλάς στις γειτονιές για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Ξεχώρισε για την αντοχή και την ταχύτητα του και λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι, προκειμένου να φέρει το πηλήκιο που είχε ξεχάσει στο σπίτι του!
Όταν ανακοινώθηκε η αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, ο διοικητής του ταγματάρχης του πρότεινε να τρέξει στον Μαραθώνιο. Στις 24 Μαρτίου 1896 πραγματοποιήθηκε η αποκάλυψη του αγάλματος του Γεωργίου Αβέρωφ, ο οποίος είχε βοηθήσει οικονομικά στην ανέγερση του Παναθηναϊκού Σταδίου και στις 25 Μαρτίου, την ημέρα της εθνικής επετείου, ο βασιλιάς Γεώργιος κήρυξε την έναρξη των αγώνων.
Ο Λούης πήρε μέρος στον πρώτο Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων, δίχως να έχει προετοιμαστεί. Καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής οι κάτοικοι της πόλης είχαν βγει στους δρόμους, επευφημούσαν και ενθάρρυναν τους δρομείς. Όπως ανέφεραν οι εφημερίδες της περιοχής, ακόμη και ιερείς είχαν παραταχθεί στον δρόμο και έστελναν ευχές στους Έλληνες αγωνιστές.
Ήταν διακαής επιθυμία των Ελλήνων ο νικητής του Μαραθωνίου να είναι Έλληνας. Στα πρώτα χιλιόμετρα πρώτος ήταν ο δρομέας Βασιλάκος, ωστόσο ο Λούης τον προσπέρασε λίγα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο, στο ύψος της Αγίας Παρασκευής. Οι δρομείς έφτασαν στο ύψος των Αμπελοκήπων και 80.000 θεατές ανέμεναν ανυπόμονοι τον νικητή. Ο Λούης μπήκε πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο με χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα, ενώ το πλήθος τον επευφημούσε και φώναζε με ενθουσιασμό “Έλλην, Έλλην”. Δεύτερος τερμάτισε ο Χαρίλαος Βασιλάκος, τρίτος ο Έλληνας Μπελόκας και ακολούθησε ο Ούγγρος Κέλνερ.
Ο διάδοχος Κωνσταντίνος και ο αδερφός του Γιώργος υποδέχτηκαν τον Σπύρο Λούη και του υποσχέθηκαν ότι θα του έδιναν δώρα για τη μεγάλη του νίκη. Ο Λούης το μόνο που ζήτησε ήταν ένα γαϊδουράκι για να τον βοηθάει να κουβαλάει νερό.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τιμήθηκε σας εθνικός ήρωας, ωστόσο δεν ασχολήθηκε ξανά με τον αθλητισμό και το τρέξιμο. Συνέχισε να ζει στο Μαρούσι, όπου εργαζόταν ως αγρότης και νερουλάς. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε και ως τοπικός αστυνομικός και έζησε μια ήρεμη ζωή μαζί με την οικογένεια του.
Μετά τη μεγάλη του νίκη κυκλοφόρησαν διάφορες φήμες ότι είχε “κλέψει” στον αγώνα και πως πραγματοποίησε μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο. Βέβαια οι συγκεκριμένες φήμες δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Όταν τον καλούσαν σε επίσημες αθλητικές διοργανώσεις εμφανιζόταν με τη φουστανέλα του και το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.
Το 1926 τον κατηγόρησαν για πλαστογραφία στρατιωτικού εγγράφου και πέρασε έναν χρόνο στη φυλακή. Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις στον Τύπο και προκάλεσε αντιδράσεις. Ο σπουδαίος μαραθωνοδρόμος τελικά αθωώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι του στο Μαρούσι, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.