Η Νάσια Γκουβέρου αποτελεί την πρώτη Ελληνίδα διασώστρια του ΕΚΑΒ με μοτοσικλέτα. Πάντοτε, προσπαθεί να φτάσει με τη μοτοσικλέτα της στο σημείο, όπου υπάρχει κάποιος ασθενής, ο οποίος χρειάζεται τη βοήθειά της. Η ίδια θα παλέψει με το χρόνο και θα δώσει τη δική της μάχη για να τον κρατήσει στη ζωή.
«Πέρα από κάθε προκατάληψη προηγείται η ικανότητα του διασώστη να κρατήσει τον ασθενή στη ζωή. Αρχικά τον σταθεροποιείς και μετά ακολουθεί η διακομιδή. Στις μοτοσικλέτες, μάλιστα, μια γυναίκα απαλλαγμένη από την άρση βάρους μπορεί να δείξει καλύτερα τις δυνατότητές της στο κομμάτι της διάσωσης».
«Για να ενταχθώ στο τμήμα, δεν αρκούσε η αίτησή μου. Πριν ξεκινήσω τις βάρδιές μου στον δρόμο πολλοί περίμεναν πως θα αποτύχω, είτε οδηγικά, είτε όντας γυναίκα μόνη και άρα αδύναμη να ανταπεξέλθει σε περιστατικά λόγω μυϊκής δύναμης. Τα κατάφερα επιδεικνύοντας επαγγελματική συμπεριφορά. Και μια δουλειά όπως αυτή, που αγαπώ και είναι πρόκληση, προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ τιμώντας με τον τρόπο μου το γυναικείο φύλο. Γι’ αυτό και στις γυναίκες που θέλουν να ακολουθήσουν το ίδιο θα συμβούλευα να τολμήσουν και να κάνουν το βήμα».
«Η Αθήνα δυσχεραίνει το έργο του διασώστη του ΕΚΑΒ, αλλά έτσι αναδεικνύονται και τα πλεονεκτήματα της μοτοσικλέτας, γι’ αυτό και ειδικά εδώ γνωρίζουν ανάπτυξη. Οδηγούμε πάντα με ασφάλεια χωρίς να αναπτύσσουμε διαστημικές ταχύτητες ή κάνοντας υπερβολές στον δρόμο. Επίσης, όταν φτάνουμε στα περιστατικά, αν κρίνουμε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν προσεγγίζουμε χωρίς να ζητήσουμε βοήθεια από το κέντρο».
«Χορηγός θετικής ενέργειας. Αυτό λέω πάντα όντας χαρούμενη και χαμογελαστή και αυτό προτρέπω και τους άλλους να είναι, γιατί μόνο με αισιοδοξία προχωράμε μπροστά. Το να δουλεύεις νυχτερινές βάρδιες, σε αργίες ή σε γιορτές όπως Χριστούγεννα, Πάσχα, είναι μεγάλη θυσία διότι η απουσία μας είναι αισθητή στις οικογένειές μας. Όμως το να σώζεις μια ανθρώπινη ζωή σε ανταμείβει ηθικά. Φαντάσου το συναίσθημα να φέρεις στον κόσμο ένα μωρό ή να κρατήσεις ζωντανό έναν πολυτραυματία».