Σοφία Βέμπο: Πρόκειται για την μοναδική τραγουδίστρια και ηθοποιό, που υπήρξε το σύμβολο του Ελληνικού αγώνα για την ελευθερία. Ακόμη κι αν ο πόλεμος προσπάθησε να κόψει την τεράστια καριέρα της, εκείνη εκτοξεύτηκε.
Η κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια, μάλιστα ερμήνευσε πατριωτικά τραγούδια για τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Αποτέλεσε κάτι παραπάνω από μια μοναδική φωνή, πράγμα που αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της πορείας της στη ζωή.
Γεννήθηκε ως Έφη Βέμπο στις 10 Φεβρουαρίου του 1910. Το μέρος που γεννήθηκε ήταν η Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης. Η οικογένειά της ανήκε στην εργατική τάξη. Μετά από το πέρασμά της οικογένειάς της από την Κωνσταντινούπολη και την Τσαριτσάνη Λάρισας, κατέληξαν στο Βόλο.
Το 1933 πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου την ανακάλυψε, ο μεγαλύτερος και πιο γνωστός καλλιτεχνικός διευθυντής της συμπρωτεύουσας. Ο ίδιος της προτείνει να συνεργαστούν και έτσι πιάνουν αμέσως δουλειά.
Σύντομα, οι εμφανίσεις της στη Θεσσαλονίκη, την ανάγκασαν να κατηφορίσει για την Αθήνα. Εκεί, τραγούδησε σε μουσικοθεατρική παράσταση, όντας τσιγγάνα με την κιθάρα της. Μάλιστα, είχε συνεργαστεί με τους Ορέστη Μακρή και Μαρίκα Νέζερ.
Μετά υπέγραψε ένα σημαντικό συμβόλαιο, με πολλά χρήματα. Τότε, ήταν που άλλαξε το όνομά της και από Έφη, το έκανε Σοφία. Πλέον, λέγονταν Σοφία Βέμπο και δεν τη σταματούσε κανείς.
Στην Ελλάδα συνέχισε την ανοδική πορεία της. Οι επιτυχίες της εκείνη την εποχή ονομάζονταν «Μαύρα μου μάτια» και «Μη ζητάς φιλιά». Μάλιστα, η φωνή της θα περάσει και τα σύνορα της Ελλάδας, καθώς θα κληθεί να τραγουδήσει και στην Αίγυπτο.
Η Παρλοφόν πραγματοποίησε την πρώτη ηχογράφησή της, ενώ η Κολούμπια τις χάρισε πολυετές συμβόλαιο. Όλοι οι δίσκοι της ήταν επιτυχημένοι. Τόσο που ακόμη και η ίδια έγραψε τραγούδι, το οποίο ονομαζόταν «Ας πεθάνω» και κάνει επίσης επιτυχία, το 1935.
Ένα χρόνο αργότερα θα ηχογραφήσει τα «Αφήστε με να πιω», «Να γιατί ακόμα σ’ αγαπώ», «Δεν έχεις τίποτα, μα έχεις κάτι», «Κι αν μ’ αγαπάς μη μου το πεις», «Συγνώμη σου ζητώ συγχώρεσέ με», «Κάτι με τραβά κοντά σου», αλλά και πολλά ακόμη.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία «Προσφυγοπούλα», το 1937. Η επιτυχία της ήταν αναμενόμενη. Το 1938 παίρνει το 10% από τις πωλήσεις των δίσκων της από την Κολούμπια. Κι όλα αυτά, ενώ οι άλλοι τραγουδιστές πληρώνονται με μεροκάματο για τη δισκογραφία τους. Το ίδιο έτος πραγματοποιείται η πρώτη πειραματική μετάδοση της ελληνικής ραδιοφωνίας, με τα τραγούδια της Βέμπο να κάνουν πάταγο.
Ακολούθως, ερμήνευσε δύο ταγκό, τα «Στην ακρογιαλιά» και «Χειμώνας», ενώ δοκιμάζεται και στη σύνθεση της τζαζ. Αυτό γίνεται, με κομμάτι του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη, Απόστολου Μοσχούτη, «Δυο λουλούδια σε μιαν άκρη».
Η καριέρα της δεν σταματά με τίποτα. Ούτε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η φωνή της συνόδευσε τα πατριωτικά τραγούδια, εμψυχώνοντας τους Έλληνες στρατιώτες. Πλέον, γίνεται η φωνή του Ελληνισμού. Από εκεί και πέρα, πρόσφερε 2.000 χρυσές λίρες για το Πολεμικό Ναυτικό. Η Σοφία Βέμπο είχε συνδυάσει το όνομά της με τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία.
Μεταπολεμικά, συνέχισε τις επιτυχίες. Το 1949 απέκτησε το «Θέατρον Βέμπο», που βρισκόταν στην περιοχή του Μεταξουργείου. Οκτώ χρόνια αργότερα, παντρεύεται τον Μίμη Τραϊφόρο, μετά από μακροχρόνιο δεσμός. Αυτός θα διαρκέσει μέχρι να φύγει από τη ζωή, η Σοφία Βέμπο.
Η Σοφία Βέμπο μείωσε τις εμφανίσεις της στο θέατρο. Για τη δεκαετία του ’60 εμφανιζόταν μόνο σε επιλεγμένες παραστάσεις. Επίσης, συμμετείχε στις ταινίες «Στέλλα» και«Στουρνάρα 288».
Η ίδια σταμάτησε τις δημόσιες εμφανίσεις, την επόμενη δεκαετία. Μάλιστα, το φιλελεύθερο πνεύμα της, την είχε αναγκάσει να κρύψει φοιτητές στο σπίτι της. Αυτό έγινε τη βραδιά του Πολυτεχνείου. Μάλιστα, αρνήθηκε να παραδώσει τα παιδιά, παρά τις πιέσεις των Αρχών. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως συμμετείχε από την αρχή στον αντιδικτατορικό κίνημα.
Ο θάνατός της σημειώθηκε στις 11 Μαρτίου του 1978, όταν και πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην κηδεία της αποθεώθηκε. «Έφυγε» ως ηρωίδα του Έθνους…