Σοφία Φιλιππίδου: Η πασίγνωστη ηθοποιός μοιράζεται μέσω μιας ανάρτησης της στο Facebook την εμπειρία της.
«Είμαι κι εγώ παιδί του καουμπόι με το Μάρλμπορο και φυσικά έβλεπα όλους τους σταρς ξένους και Έλληνες με το τσιγάρο στο χέρι. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο αρχίσαν να μου προσφέρουν οι μεγαλύτεροι τα πρώτα τσιγάρα.
“Όχι” έλεγα “εγώ δεν κάνει, δεν θέλω, δεν μ αφήνει η μαμά μου”, τέτοια χαζά και άρχιζε η καζούρα “είσαι βλαχάρα και καθυστερημένη και οπισθοδρομικιά”… Έτσι άρχισα τις πρόβες: πως το κρατάμε, πως το ρουφάμε -ο αγκώνας να ακουμπάει κάπου, τα δάκτυλα στο ύψος των ματιών το κεφάλι να γέρνει ελαφρά…Με την πρώτη ρουφηξιά ζαλίστηκα στην δεύτερη έκανα εμετό…«Δεν το ρουφάς μέσα …κρατάς τον καπνό στο στόμα- με μάλωναν και τον βγάζεις γρήγορα» Πες πες πήρα το κολάϊ! Έκλεβα από το πακέτο του πατέρα μου δυο τσιγάρα την ημέρα και πήγαινα στης γιαγιάς την τουαλέτα.
Μύριζε αλλά η γιαγιά μου έκανε τα στραβά μάτια. Μόλις “έμαθα” να το πηγαίνω στα πνεμόνια άρχισα να αγοράζω τα δικά μου. Πρώτα το μικρό Καρέλια με τα δέκα τσιγάρα 6 δραχμές, αργότερα μπήκα στον κόσμο του Μαλμπορο και “απελευθερώθηκα”…
«Όταν έφτασα στα δυο πακέτα την ημέρα ήμουν ίδια με τους άντρες καπνιστές, όταν δε ξυπνούσα τα χαράματα για να καπνίσω και να ξανακοιμηθώ απορούσαν με την μαγκιά μου. Έγραφα και η σταχτοθήκη μου είχε πάντα τρία τσιγάρα μισοσβησμένα και ένα να καίει στο στόμα μου…πρωινό δεν έπαιρνα ποτέ… μόνο τσιγάρο και καφέ μέχρι το απόγευμα… πολλές φορές μέχρι το βράδυ. Έφτασα να παρακαλώ τον θεό να με βοηθήσει να το κόψω…μισούσα τον εαυτό μου …μέχρι που ένα καλοκαίρι του ’97 βρέθηκα σε ένα στούντιο μοντάζ, δύο επί δύο, με αναμμένα τα ερκοντίσιον και με δέκα καπνιστές μέσα και έπαθα την πρώτη βαριά νικοτινίαση.»
«Αρρώστησα…σιχάθηκα και το έκοψα. Από τότε είμαι παθητικός καπνιστής με χρόνια αλλεργική ρινίτιδα …και αρχή άσθματος και έπρεπε να κάνω πρόβα το καλοκαίρι σε κλειστό χώρο με είκοσι καπνιστές ατμιστες και εξατμιστές -καθένας με άλλο άρωμα στον ατμιστή του- και να δείχνω κατανόηση…
Τώρα όμως που άρχισε η καζούρα για τους μη καπνιστές έχω να πω, κυρίες και κύριοι είστε αντιπαθητικοί το λιγότερο και αντιδραστικοί…ψάξτε το και πείτε μας και μας πως να το διαχειριστούμε…
και μην ανησυχείτε σήμερα έκανα μια βόλτα στην λαϊκή της Καλλιδρομίου: Σε όλα τα σοκάκια και όλους τους πεζόδρομους αγόρια και κορίτσια καπνίζουνε ανέμελα και φουμάρουνε το στριφτό τους χαρούμενα και τίποτα δεν ταράζει την νεότητα τους, όσο για μένα χθες στο όνειρό μου ήμουν στην Θεσσαλονίκη μπροστά στο Αχίλλειον στη παλιά παραλία.
Είχε αμμουδιά και ένα μοναδικό ολοκαίνουργιο παγκάκι. Η θάλασσα χρύσιζε κάτω από ένα λαμπρό ήλιο και μου λέει ένας άγνωστος “μην ανοίγεις όλους τους σάκκους και τις βαλίτσες… είναι βαριές και πονάνε”»
Παρακάτω ακολουθεί η ανάρτηση της ίδιας στα social media.