Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον Υπάτιο Πατμάνογλου και την ιστορία του, όπου είδε τη σύζυγο και το γιο του να χάνουν τη ζωή τους μπροστά του.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2017, ο άτυχος άνδρας είδε τη σύζυγό του Αποστολία και το γιο του, Παύλο, να χάνουν τη ζωή τους μπροστά στα μάτια του όταν η τρελή πορεία της Porsche την οποία οδηγούσε ο νεαρός Γιώργος Βακάκης, προσέκρουσε πάνω στο σταματημένο αυτοκίνητό τους.
Ο Υπάτιος Πατμάνογλου έζησε την απόλυτη φρίκη και τον ύψιστο πόνο, χάνοντας τα πάντα, την οικογένειά του. Τα τελευταία χρόνια γύρισε σελίδα στη ζωή του, παντρεύτηκε την Έμμυ και πλέον έχουν ένα παιδί. Ποτέ όμως δεν ξεχνά τους δικούς τους ανθρώπους στον παράδεισο.
Παραμονές Θεοφανείων έκανε μια ανάρτηση με τις φωτογραφίες των δύο πολυαγαπημένων του προσώπων που βρίσκονται στη γειτονιά των αγγέλων και έγραψε χαρακτηριστικά “Στις προσευχές μου κάθε βράδυ …Απόψε όμως πιο πολυ”.
“Εχω τους δικούς μου ανθρώπους στον παράδεισο”, λέει ο Υπάτιος Πατμάνογλου
Δεν τους ξεχνά ποτε και πάντα η σκέψη του είναι σε εκείνους. Ακόμα και όταν έγινε για δεύτερη φορά μπαμπάς στις δηλώσεις του έσπευσε να μιλήσει για τους αγγέλους του στον παράδεισο. Όπως είχε δηλώσει τότε πλημμυρισμένος από χαρά για τον ερχομό της κορούλας του «Οι πρώτες μέρες με το μωρό είναι πολύ όμορφες. Νιώθω μια χαρμολύπη… Έχω τους δικούς μου ανθρώπους στον παράδεισο και μια καινούργια οικογένεια στη γη».
Συγκλονίζει ο Υπάτιος Πατμάνογλου, ο 41χρονος, που είδε τη γυναίκα του και το παιδί του να καίγονται μέσα στο αυτοκίνητό του στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας, όταν μία Porsche που οδηγούσε ο 24χρονος, γιος του ιδιοκτήτη των Jumbo, έχασε τον έλεγχο.
Ο τραγικός πατέρας και σύζυγος μίλησε για όσα τραγικά είδε να εκτυλίσσονται μπροστά τα μάτια του εν ριπή οφθαλμού στην εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη, λέγοντας τα εξής:
«Είναι δύσκολα. Περνάω πολύ δύσκολα. Δεν περίμενα στη ζωή μου να μου συμβεί αυτό το πράγμα. Πέρασα διαβολοβδομάδα στα ΟΥΚ και έλεγα από μέσα μου “ό,τι και να μου ξημερώσει, δεν θα καταλαβαίνω τίποτα”. Αυτό που μου συνέβη μην τύχει στον χειρότερο εχθρό μου. Να βλέπεις όλη σου την οικογένεια καμένη», λέει με ψυχραιμία και συνεχίζει περιγράφοντας λεπτό προς λεπτό τις συγκλονιστικές στιγμές.
«Ήθελα να σταματήσω σε ελεγχόμενο παρκινγκ. Είμαι τυπικός σε αυτά. Τους αφήνω τη μουσικούλα, ανοίγω την πόρτα, παίρνω τα κλειδιά, μπαίνω στην τουαλέτα και ξαφνικά κλείνουν όλα τα φώτα, ακούω ένα τεράστιο μπαμ, φωτιά, καπνός, ο θόρυβος ήταν μεγάλος. Όταν βγήκα έξω δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Πήγα να πω στη γυναίκα μου “κοριτσάκι μου τι πήγα να πάθω”. Και βλέπω την οικογένειά μου μέσα στο αυτοκίνητο, καμένους. Ψάχνω να δω τι έγινε και βλέπω στα χωράφια ένα πορσικό. Είδα και τον οδηγό νεκρό, μπροστά στα μάτια μου, ένα παιδάκι».
«Πήγαινε πάνω από 300 χλμ. Αυτό το αυτοκίνητο πηγαίνει 330. Και ήταν και ένα R8 από πίσω του που πρέπει να πατιόντουσαν», πρόσθεσε, δίνοντας νέα διάσταση στην τραγωδία.
«Παιδιά, δεν το πίστευα. Το αυτοκινητάκι μου, η οικογένειά μου, νόμιζα ότι βλέπω ένα έργο. Προσπάθησα να σώσω την οικογένειά μου, αλλά τι να σώσεις… Από το μπαμ που έγινε, ακαριαία σκοτώθηκαν, το κατάλαβα αμέσως. Είπα “Υπάτιε, τελείωσαν τα ψέματα”. Κάναμε προσπάθειες, δεν ήταν έγκυος η Αποστολία».
Περιέγραψε τα πιο φριχτά λεπτά της ζωής του και εξήγησε τι έγινε όταν εκείνος ήταν στην τουαλέτα και η Αποστολία με τον 3χρονο Παύλο τον περίμεναν στο αυτοκίνητο.
«Περνάω πολύ δύσκολα. Σταμάτησα στο πάρκινγκ για να πάω να κάνω την ανάγκη μου και μόλις μπήκα στην τουαλέτα, ξαφνικά πήρε φωτιά όλο το κτίριο. Δεν είχε φως και έβλεπα μόνο φλόγες και καπνούς» λέει χαρακτηριστικά για τη στιγμή της σύγκρουσης.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε; «Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να σωθώ, να πέσω κάτω, να βάλω την μπλούζα μου στο πρόσωπό μου μπροστά για να μην εισπνέω καπνό και να βγω έξω όσο πιο γρήγορα γίνεται για να σωθώ, νομίζοντας ότι έξω είναι μια χαρά τα πράγματα».
Και συνεχίζει τη συγκλονιστική περιγραφή: «Πίστευα ότι μόνο στο κτίριο έγινε αυτό και όχι στους ανθρώπους έξω. Και μόλις βγήκα έξω βλέπω το αυτοκίνητό μου κομμένο στα δυο και προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε και δεν μπορώ. Δεν φαινόταν ότι άλλο αυτοκίνητο είχε τρακάρει το δικό μου. Βλέπω την οικογένειά μου να καίγεται. Δεν το πίστευα.
Έλεγα θα τρελαθώ, δεν ήξερα πώς έγινε η ανατίναξη. Όπως κάνω το γύρο βλέπω την Πόρσε και ενα νεκρό οδηγό. Δεν είχα καταλάβει ότι αυτός είχε πέσει πάνω στο δικό μου αυτοκίνητο. Έβλεπα νεκρούς παντού. Παίρνω τηλέφωνο τον αδερφό μου και του είπα να έρθει να με πάρει.
Ήρθε το ΕΚΑΒ και μου είπαν οι άνθρωποι “ψυχραιμία”. Πού να τη βρω την ψυχραιμία, ούτε στο χειρότερο εχθρό αυτό να βλέπεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου καμένο. Έγιναν όλα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το παιδί μου δεν κοιμόταν, η Αποστολία ήταν μέσα στο αμάξι με το παιδί, δεν κατέβηκαν γιατί το παιδί ήταν ανήσυχο».
«Σίγουρα η γυναίκα μου θα τα είδε όλα, θα είδε το αμάξι της να έρχεται πάνω της αλλά για να μην προλάβει να κάνει τίποτα θα έφυγαν ακαριαία. Τους φίλησα και τους αποχαιρέτησα. Είδα τα πάντα. Δεν έζησε κανείς. Μόνο τα κλειδιά μου και το κινητό μου έχω, τίποτα άλλο. Μόνο το κινητό μου πετάχτηκε από μέσα. Θέλω να δώσω συλλυπητήρια και στις άλλες οικογένειες. Τα παιδιά αυτά δεν ήθελαν ούτε να σκοτωθούν, ούτε να σκοτώσουν την οικογένειά μου. Συλλυπητήρια και σε αυτή τη μάνα που κάηκε το παιδί της».
Είναι από τα τραγικά παιχνίδια που παίζει οι ζωή. Τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν άθελα τους βέβαια, αλλά θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί ένα τέτοιο τραγικό δυστύχημα αν το παιδί οδηγούσε με μικρότερη ταχύτητα. Τώρα πλέον είναι αργά για αναλύσεις. Κουράγιο στον Υπάτιο που δεν ξεχνά…