Στο πένθος έχει βυθιστεί το Τυχερό Έβρου μετά τον τραγικό θάνατο της 28χρονης Βίκυς που βρέθηκε νεκρή σε γκρεμό με ένα μαχαίρι στο στήθος.
Η 28χρονη επικεφαλής του καρναβαλιού βρέθηκε νεκρή με ένα μαχαίρι καρφωμένο στο στήθος της, σε περιοχή του χωριού Λευκίμη Σουφλίου.
Το θρίλερ με το θάνατο της 28χρονης στον Έβρο όσο περνάνε οι ώρες μεγαλώνει, με τους δικούς της να ζητούν άπλετο φως στην υπόθεση και τις αστυνομικές αρχές να τείνουν όλο και περισσότερο στο ενδεχόμενο η 28χρονη να έβαλε μόνη τέλος στη ζωή της.
Ωστόσο, ακόμα δεν έχει αποκλειστεί 100% το χτύπημα στην καρδιά της 28χρονης να προέρχεται από εγκληματική ενέργεια.
Η σορός της βρέθηκε σε ένα δύσβατο και απόμερο σημείο, το οποίο με δυσκολία θα μπορούσε να προσεγγίσει κάποιος.
Οι άντρες της ΕΛΑΣ που έσπευσαν στο σημείο, έχουν ελέγξει όλη την περιοχή, προκειμένου να βρουν στοιχεία που θα ξεδιαλύνουν κάθε πτυχή της μυστηριώδους υπόθεσης.
«Μιλήσαμε και της είπα να πάμε να δούμε τον αγώνα. Μου είπε ότι είχε ωραία μέρα μήπως να πηγαίναμε κάπου για καφέ, αλλά εγώ της είπα να πάμε στον αγώνα και συμφώνησε. Πήγα στο γήπεδο και εκείνη άργησε, αλλά δεν έδωσα σημασία γιατί το συνήθιζε», είπε η κολλητή της άτυχης.
Εκτός από το μαχαίρι που βρέθηκε καρφωμένο στο στήθος της, ο ιατροδικαστής εντόπισε και χαρακιές στα χέρια της, σύμφωνα με το Star.
Ωστόσο, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι της άτυχης κοπέλας ζητούν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση του θανάτου της, καθώς, όπως λένε, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο ή συμπεριφορά της 28χρονης, που να δείχνει αυτοκτονία.
Η αστυνομία αναζητά μαρτυρίες από την περιοχή που να απαντούν σε δυο ερωτήματα, αν ήταν μόνη της πάνω στη μηχανή και αν συνάντησε κάποιον στην διαδρομή.
Το μαχαίρι που βρέθηκε καρφωμένο στο στήθος της, αλλά και το κινητό της τηλέφωνο έχουν σταλεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Σήμερα το Λύκειο Τυχερού αποχαιρέτησε τη Βίκυ με ένα ποίημα που είχε γράψει η ίδια πριν χρόνια, με το οποίο συμμετείχε σε έναν πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης.
Το τραγικά προφητικό ποίημα που είχε γράψει η 28χρονη Βίκυ
«ΤΟ ΧΡΩΜΑ»
Και ονειρεύεσαι μου είχες πει
Όταν κοιμάσαι.
Μα είχα βρει στο βλέμμα σου την θλίψη
Το θυμάσαι ?
Δεν σου μίλησα ποτέ για πράγματα που σφάζουν λόγους
Ούτε για ποινικά τσεκούρια που στάζουν φόνους
Δεν θυμάμαι να χα ζήσει τέτοια θλίψη
Σε μάτια τόσο αστραφτερά
Είχες φλόγα είχες πάθος είχες πάντα δυο φτερά
Για να πετάς ψηλά
Όμως κάτι σε εμπόδιζε και τα ‘χανες αυτά
Κάτι ουσιαστικό συγκεκριμένο
Κάτι όμοιο του χάους
Νομίζω πως ο φόβος σε σταματούσε σε πολλά
Μου ‘χες πει πως η ζωή δεν είναι αυτή που θέλεις να ζήσεις
Αυτή που βλέπεις κάθε βράδυ και φοβάσαι να μιλήσεις
Μου ‘χες πει τέτοια ζωή πως δεν την θέλεις μου ‘χες πει
Πως θες να ζεις θέλεις να βλέπεις
Στο σκοτάδι όμως μαύρα είναι όλα
Και η ελπίδα στο σκοτάδι μαύρη φαίνεται κ αυτή
Σαν το άσπρο σαν αυτό το χρώμα σαν το περιστέρι
Που μακριά σου ζει σαν αυτό σ λέω
Άνοιξε τα φτερά σου βρες το νόημα
Βρες το άσπρο όχι το χρώμα.