Συνεχίστηκε η ακροαματική διαδικασία για τη δίκη Πισπιρίγκου, με την εξέταση δύο νοσηλευτριών του νοσοκομείου του Ρίου.
Από τη δίκη, η 34χρονη κατηγορούμενη ζήτησε να αποχωρήσει λόγω ίωσης, ενώ από το Μεικτό Ορκωτό έλειπε σήμερα και ο συνήγορός της, Αλέξης Κούγιας, λόγω ανειλλημένων υποχρεώσεων.
Στο βήμα ανέβηκαν και εξετάστηκαν δύο νοσηλεύτριες του νοσοκομείου του Ρίου, οι οποίες επεκτάθηκαν σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά της μητέρας των τριών κοριτσιών, περιγράφοντας πως ήταν αποστασιοποιημένη απέναντι στη μικρή Τζωρτζίνα.
Τον λόγο πήρε πρώτη η Γεωργία Παπανίκου λέγοντας: «Ήμουν βάρδια όταν ήρθε η Τζωρτζίνα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του κ. Χασαπόπουλου στον κ. Ηλιάδη. “Ανδρέα σου παραδίδω το παιδί αυτό. Είναι το τελευταίο παιδί αυτής της οικογένειας, έχουν χάσει άλλα δύο. Θέλω να κάνεις ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν”. Τα λόγια αυτά έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου, πολλές φορές τα ακούω στο κεφάλι μου. Όταν ήρθε η Τζωρτζίνα ήταν δύσκολη η κατάσταση. Δεν έφυγε κανείς μας εκείνο το βράδυ μέχρι να σταθεροποιήσουμε το παιδί».
Στη συνέχεια, μίλησε για όσα έγιναν το βράδυ της 11ης Απριλίου όταν η 8χρονη Τζωρτζίνα μεταφέρθηκε διασωληνωμένη από το Καραμανδάνειο στο Ρίο, έχοντας ήδη υποστεί ανακοπή. Όλο το ιατρικό προσωπικό ήταν από πάνω της και η μόνη ψύχραιμη όπως λέει στον θάλαμο ήταν η Ρούλα Πισπιρίγκου.
Παπανίκου: Η Ρούλα Πισπιρίγκου δεν ήταν αναστατωμένη. Είδα τον Μάνο Δασκαλάκη καταβεβλημένο να κλαίει και την κατηγορούμενη εντελώς ψύχραιμη να τον παρηγορεί.
Πρόεδρος: Αυτό δεν είναι συνηθισμένο; Ο ένας γονιός να καταρρέει και ο άλλος να είναι ψύχραιμος;
Παπανίκου: Στα μάτια μου όχι. Από την εμπειρία που έχω, θα περίμενα η μητέρα να είναι έτσι και μάλιστα μία μητέρα που είχε χάσει το άλλο παιδί της, 20 ημέρες πριν την ανακοπή της Τζωρτζίνας.
Η κυρία Παπανίκου αναφέρθηκε και σε μία κίνηση της Πισπιρίγκου που στα μάτια της φάνταζε ασυνήθιστη. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες νοσηλείας της μικρής, η 34χρονη άρχισε να στέλνει μαζικά αιτήματα φιλίας στο προσωπικό του νοσοκομείου. Όταν όμως το παιδί τελικά έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του ’22 τους διέγραψε όλους από το προφίλ της.
Παπανίκου: Δεν συνηθίζουμε να γινόμαστε φίλοι με τους γονείς στο Facebook, αλλά εδώ λόγω της μεγάλης νοσηλείας φαντάζομαι, η μητέρα μας έστειλε μαζικά αιτήματα φιλίας. Μόλις πέθανε το παιδί μας διέγραψε όλους από το Facebook.
Πρόεδρος: Τι είδους επικοινωνία είχατε;
Παπανίκου: Εγώ προσωπικά δεν είχα επικοινωνία, αλλά έβλεπα τις αναρτήσεις της. Κάποια στιγμή το καλοκαίρι, αφού η Τζωρτζίνα είχε πάρει εξιτήριο, είδα μια ανάρτησή της ότι ξεκινά μαθήματα εγκληματολογίας στην Πάντειο. Επειδή ήθελα κι εγώ να κάνω ένα μεταπτυχιακό, επικοινώνησα μαζί της και μου είπε πως είναι σεμινάριο. Μου είπε πως παρακολουθούσε κι ένα σεμινάριο ειδικής αγωγής, καθώς η Τζωρτζίνα ήταν πλέον ΑΜΕΑ. Σκεφτόμουν γιατί μία μητέρα που έχει ένα παιδί σε αυτή την κατάσταση να αναρτήσει τα σεμινάρια εγκληματολογίας και όχι τα σεμινάρια ειδικής αγωγής.
Εισαγγελέας: Άλλες αναρτήσεις θυμάστε;
Παπανίκου: Ναι. Εξυμνούσε τον Ηλιάδη που έσωσε το παιδί της. Βόλτες με τον σύζυγο. Με το παιδί σε πάρτι γενεθλίων. Θυμάμαι αναρτήσεις από κάποια συναυλία με τον σύζυγο. Ανάρτηση με μπάνιο στη θάλασσα μαζί με τον σύζυγο όταν νοσηλευόταν το καλοκαίρι η Τζωρτζίνα.
Η μοναδική φορά που θυμάται η μάρτυρας τους γονείς της Τζωρτζίνας να δυσανασχετούν με τους γιατρούς ήταν όταν ζήτησαν από την Πισπιρίγκου να εξεταστεί από ψυχίατρο.
Παπανίκου: Το μόνο περιστατικό που θυμάμαι να επέδειξαν δυσφορία ήταν όταν της είπε ο κ. Ηλιάδης να δει ψυχίατρο. Δυσαρεστήθηκαν με αυτήν την προτροπή και οι δυο γονείς.
Προέδρος: Σας είχε πει η κατηγορούμενη πως είχε ιατρικές γνώσεις; Πως σας το είπε;
Παπανίκου: Κάτι έκανα στο δωμάτιο της Τζωρτζίνας και είδα ότι μιλάει σαν άνθρωπος που δεν είναι έξω από χώρο μας. Μου είπε χαρακτηριστικά «συνάδελφος νοσηλεύτρια είμαι κι εγώ». Παρατήρησα σε εκείνην κάτι έξω από το συνηθισμένο και ενημέρωσα τον κ. Ηλιάδη.
Προέδρος: Σας είχε μιλήσει ο κ. Ηλιάδης για το σύνδρομο Μινχάουζεν;
Παπανίκου: Δεν ενημερώθηκα από τον Ηλιάδη, αλλά αυτό το σύνδρομο είχε πέσει στο τραπέζι ως πιθανότητα κατά την διάρκεια της πρώτης νοσηλείας.
Η νοσηλεύτρια περιέγραψε τις συμπεριφορές των δύο γονιών εκ διαμέτρου αντίθετες κατά τα επισκεπτήρια. Τον μεν Δασκαλάκη περιποιητικό με την κόρη του και καταβεβλημένο, τη δε Πισπιρίγκου ψυχρή και διεκπαιρεωτική.
Παπανίκου: Ήταν άνετη, ψύχραιμη. Δεν την είδα ποτέ αναστατωμένη.
Συνεργάτιδα Κούγια: Ο Μάνος Δασκαλάκης ερχόταν;
Παπανίκου: Και οι δύο έρχονταν και έφευγαν. Μετά μας είχαν πει ότι ο κ. Δασκαλάκης εργαζόταν και έκοψε κάποια επισκεπτήρια. Αλλά ο κ. Δασκαλάκης ήταν διαφορετικός από την κα. κατηγορουμένη. Τον κ. Δασκαλάκη τον είδα να το φιλάει, να κλαίει πάνω στο παιδί, να το λαδώνει με κάτι λαδάκια από εκκλησίες που πήγαινε.
Η δεύτερη νοσηλεύτρια, Αγγελική Καρβουνίδου, θυμόταν τη βιασύνη της μητέρας να φύγει από το επισκεπτήριο της εντατικής.
Πρόεδρος: Το επισκεπτήριο πόση ώρα είναι στη ΜΕΘ;
Καρβουνίδου: Μία ώρα το πρωί και μία το απόγευμα. Ο επισκέπτης μπορεί να κάτσει όλη την ώρα, όμως λόγω covid-19 το είχαμε περιορίσει.
Πρόεδρος: Έχετε πει στην κατάθεσή σας ότι η μητέρα καθόταν 5 με 10 λεπτά και όχι όλη τη διάρκεια. Αυτό συνέβαινε διότι ήταν οι συνθήκες του covid-19;
Καρβουνίδου: Κάποιες φορές λόγω covid-19. Κάποιες άλλες συνέβαινε διότι είχε έρθει ο σύζυγός της να την πάρει με το αυτοκίνητο, καθώς η ίδια δεν είχε το μεταφορικό.
Κι εκείνη περιέγραψε την κατηγορούμενη ως έναν άνθρωπο που δεν έβγαζε συναίσθημα.
Συνεργάτιδα Κούγια: Στην κατάθεσή σας λέτε ότι ήταν ψυχρή και απρόσιτη. Μπορείτε να περιγράψετε ένα τέτοιο σκηνικό;
Καρβουνίδου: Δεν έβγαζε ένα συναίσθημα. Ήταν στο παιδί της σαν παρατηρητής. Να σας πω τη δική μου εμπειρία. Έκανα μπάνιο στο παιδί, τη χτένιζα και της έκανα κοτσιδάκια. Συνήθως, οι μανάδες χαίρονται όταν βλέπουν τα παιδιά τους. Γελάνε… σε αυτήν δεν το έβλεπα αυτό.
Συν. Κούγια: Ο κ. Ηλιάδης είπε ότι ήταν τυπικότατη και καθόταν για ώρες στην εντατική. Έχουμε και σχετικές φωτογραφίες.
Καρβουνίδου: Πολλές φορές ήταν και ο κ. Ηλιάδης μαζί με τους γονείς για να τους ενθαρρύνει.
Συν. Κούγια: Σας είχε μεταφέρει ο κ. Ηλιάδης ότι δεν ήταν κοντά στο παιδί;
Καρβουνίδου: Τυπική ήταν. Ήταν όμως απρόσιτη προς εμάς. Άλλοι γονείς ρωτάνε, έχουν απορίες, φόβους για το παιδί. Δεν έβγαζε το συναίσθημα μιας μαμάς που το παιδί της είναι βαριά άρρωστη και δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά.
Συν. Κούγια: Αυτό σας το μετέφερε κάποιος;
Καρβουνίδου: Είναι η δική μου άποψη.
Νοσηλεύτρια ΜΕΘ Ρίου: Ήμασταν όλοι πάνω στο παιδί και την ημέρα της εισαγωγής και τις επόμενες.
Πρόεδρος: Η μάνα στο επισκεπτήριο ερχόταν;
Νοσηλεύτρια ΜΕΘ Ρίου: Ερχόταν σε όλα τα επισκεπτήρια. Ήταν τυπική, πάντα εκεί. Αλλά το επισκεπτήριο ήταν σαν διεκπεραίωση για αυτήν. Καθόταν όσο διαρκούσαν τα επισκεπτήρια. Οι γονείς συνήθως θέλουν να μείνουν όσο γίνεται περισσότερο. Έστω κι ένα λεπτό παραπάνω από αυτό που επιτρέπεται. Εκείνη αντιθέτως ήταν άνετη, ψύχραιμη. Δεν την είδα ποτέ να ανησυχεί ή να κλαίει.
Πρόεδρος: Υπάρχουν γονείς που μπορεί να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους;
Νοσηλεύτρια ΜΕΘ Ρίου: Έχω δει γονείς πιο σκληρούς από την κυρία Πισπιρίγκου. Αλλά δεν έχω ξαναδεί γονιό να μη λυγίζει. Όταν ζεις κάτι τέτοιο είσαι συγκλονισμένος. Έχω δει φοβερό θρήνο για παιδιά αγέννητα, όχι για 8 χρόνων, όπως ήταν η Τζωρτζίνα.
Δικηγόρος Πισπιρίγκου: Πώς γίνεται να λέτε πως το επισκεπτήριο ήταν ελαστικό για την Τζωρτζίνα και την ίδια στιγμή ότι η μητέρα ήταν διεκπεραιωτική;
Νοσηλεύτρια ΜΕΘ Ρίου: Είπα πως αυτό έβλεπα από την πλευρά της μητέρας. Έφευγε πολλές φορές και πριν από τη λήξη χρόνου.
Στην αρχή, η Ρούλα Πισπιρίγκου μπαίνει με ολόμαυρα ρούχα και λευκά αθλητικά παπούτσια, πηγαίνει στην πρόεδρο, συνοδεία αστυνομικού, κάτι λένε και φεύγει από την αίθουσα.