8χρονη Αλεξία: Το κορίτσι που χτυπήθηκε από αδέσποτη σφαίρα ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα, ενώ έπαιζε με τα αδέρφια της στην αυλή του σπιτιού της.
Η μικρή Αλεξία συνεχίζει να δίνει τη δική τεράστια μάχη για να αποκατασταθεί η βεβαρημένη της υγεία.
Όπως έχουν επισημαίνει οι θεράποντες ιατροί ο δρόμος της αποθεραπείας της είναι μακρύς καθώς δεν έχει ικανοποιητική επικοινωνία με το περιβάλλον, κινεί τα χέρια και τα πόδια της ασυναίσθητα, όμως το παρήγορο είναι ότι πλέον αναπνέει χωρίς μηχανική υποστήριξη
Σήμερα σχεδόν 2,5 μήνες μετά το σοβαρό της τραυματισμό που λίγο έλειψε να της κοστίσει τη ζωή η 8χρονη νοσηλεύεται σε θάλαμο του Νοσοκομείου Παίδων και όλοι προσεύχονται να γίνει γρήγορα καλά.
«Είχαμε ένα παιδί τέλειο. Ξαφνικά έχω ένα παιδί που είναι φυτό, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα»
Η μητέρα της μικρής Αλεξίας, η Νικολέτα, προχώρησε σε μια εκ προσωπική εξομολόγηση στην εκπομπή “Μαζί σου” του ΣΚΑΙ.
Αναφέρθηκε στην απίστευτη περιπέτεια με την οποία ήρθε αντιμέτωπη η κόρη της από τη μια στιγμή στην άλλη και στο τι βιώνουν σαν οικογένεια από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα.
Ανακαλώντας πώς συνέβη το μοιραίο συμβάν η μαμά της 8χρονης ανέφερε:
«Ήμασταν όλοι στην αυλή. Εμείς με παρέα και τα παιδιά έπαιζαν με ένα άλλο ξαδερφάκι τους. Εγώ πηγαινοερχόμουν. Τους πήγα νερό και με το που γυρίζω στην παρέα μας ακούω την μεγάλη μου κόρη να φωνάζει και να κλαίει. Τρελάθηκε. Γυρίζω, κοιτάω προς τα εκεί και βλέπω τη μικρή να πέφτει. Την πήρα αγκαλιά, ούτε εγώ ξέρω πώς τη σήκωσα, ο σύζυγός μου έφερε το νοσοκομείο και φύγαμε κατευθείαν για το νοσοκομείο. Ο γιατρός μας είχε πει στην αρχή ότι μπορεί να μην επιζήσει και ότι είναι γενικά δύσκολα η κατάστασή της».
Τι δήλωσε για τη σημερινή κατάσταση της υγείας της 8χρονης:
«Είχαμε ένα παιδί τέλειο. Ξαφνικά έχω ένα παιδί που είναι φυτό στο κρεβάτι, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα»
«Πίστευα στην Αλεξία και το Θεό, ότι θα τα καταφέρουμε»
«Πονάω, πονούσα, δεν σταματάω να πονάω. Σκεφτόμουν συνέχεια, προσευχόμουν, καθόμουν στην Εντατική, στο σαλονάκι. Προσευχόμουν. Πίστευα στην Αλεξία και το Θεό, ότι θα τα καταφέρουμε, θα βγούμε από την Εντατική. Όσο ήμασταν εκεί μέσα δεν είχαμε ούτε μία ελπίδα πως πάμε καλά»,
λέει η κυρία Νικολέτα.
«Μερικές φορές λιώναμε. Έλεγα γιατί να συμβεί; Μετά έλεγα ότι αφού συμβαίνει θα τη βοηθήσει ο Θεός να περάσει. Μετά έδινα δύναμη στον εαυτό μου πως όλο αυτό θα περάσει»,
συνεχίζει η μητέρα της Αλεξίας.
«Η Αλεξία ήταν αξιολάτρευτη, ένα τέλειο παιδί. Ζωηρό, με χαμόγελο, δεν σταματούσε να γελάει ποτέ και για κανέναν λόγο. Ήταν πολύ δυνατή», λέει η κυρία Νικολέτα και συνεχίζει: «στο σχολείο ήταν άριστη, αγαπημένη με όλα τα παιδάκια. Μάλωναν για το ποια θα ήταν φίλη της. Της έλεγα θα είσαι με όλες. Εντάξει είχε κάποιες αγαπημένες αλλά αγαπούσε όλα τα παιδάκια ήταν με όλα», αναφέρει.