Ο Παύλος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1929 με καταγωγή την Σπάρτη. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης και η Κατερίνα Γιαννακόπουλου. Αδέλφια του ο Θανάσης, ο Κώστας και η Βασιλική κατά ηλικιακή σειρά.
Της: Έπη Τρίμη
Φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ και από μικρή ηλικία μαθήτευσε και αυτός στο φαρμακείο του πατέρα τους, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ενώ στη συνέχεια έφτιαξε τη ΒΙΑΝΕΞ. Με την σύζυγό του Δέσποινα, το 1974 απέκτησαν ένα γιο, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Μεταξύ άλλων βραβεύσεων την 1η Απριλίου 2017, τον βράβευσε ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής (ΦΣΑ) για την προσφορά του στο χώρο της Φαρμακοβιομηχανίας ως «πατριάρχη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας».
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού από το 1971. Το 1973 εκλέχθηκε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Συναγερμού διεκδικώντας μαζί με άλλα στελέχη την ηγεσία του Παναθηναϊκού.Το 1979 τη χρονιά που η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού έγινε επαγγελματική και ανεξαρτητοποιήθηκε διοικητικά από τον ερασιτεχνικό σώμα ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατάφερε να εισχωρήσει στη διοίκηση της ΠΑΕ καθώς ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών. Το 2008 εισχώρησε στο πολυμετοχικό διοικητικό σχήμα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Από το 1987 έως το 1997 υπήρξε πρόεδρος όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού. Από το 1992 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού αυτονομήθηκε και αυτή ως επαγγελματική ανέλαβε τη διοίκησή της σε συνεργασία με τον αδερφό του Θανάση Γιαννακόπουλο.
Με την απόκτηση του Νίκου Γκάλη, σηματοδότησε την αναγέννηση του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ και έφερε κατά καιρούς στον ΠΑΟ μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του Παγκοσμίου Μπάσκετ τόσο αθλητές, όσο και προπονητές (Παναγιώτης Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα, Ντομινίκ Γουΐλκινς, Αλεξάντερ Βολκώφ, Ντέγιαν Μποντίρογκα, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Δημήτρης Διαμαντίδης, Ραμούνας Σισκάουσκας, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και πολλούς άλλους). Επί προεδρίας του ο Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων 6 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 2012 έγινε η αλλαγή εποχής στο δημιούργημά του τον Παναθηναϊκό μεταβιβάζοντας της μετοχές του στον γιο του και νυν πρόεδρο του Παναθηναϊκού Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Το Σεπτέμβριο του 2015 ελήφθη απόφαση από τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, για μετονομασία του κλειστού της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σε γήπεδο «Παύλος Γιαννακόπουλος».
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν υπήρξε όμως μόνο ένας εξαιρετικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας και διοικητικός ηγέτης, ούτε θα μνημονεύεται μόνο για αυτό τον λόγο. Υπήρξε μια προσωπικότητα με μεγάλη εμβέλεια, που παρ’ όλη την μη προκλητική και με ήθος δημόσια εικόνα του, είχε τον τρόπο να «μαγνητίζει» τους άλλους με όσα έκανε ή έλεγε.
Ορισμένες από τις ατάκες που έχει πει και έχουν καταγραφεί μέσα στα χρόνια είναι σίγουρο πως θα ζήσουν για πολλά χρόνια ακόμα…
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι οι μεγάλες αγάπες της ζωής του ήταν η οικογένειά του, με τη σύζυγό του Δέσποινα και τον μοναχογιό του Δημήτρη, και ο Παναθηναϊκός. Σε όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής του με το «τριφύλλι» ξόδεψε πακτωλό χρημάτων, χωρίς να λαμβάνει -πανθομολογούμενα- ανάλογο οικονομικό όφελος.
Οι μεγάλες επιτυχίες του συλλόγου με αυτόν στο τιμόνι και η μαζική αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του μέχρι το τέλος της ζωής του, αποτέλεσαν την ανταμοιβή του.
«Άλλοι τα παίζουν στα καζίνο, κάποιοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό. Η δική μου τρέλα είναι ο Παναθηναϊκός»
«Είναι η ακριβή τρέλα μου. Γιατί για μένα είναι χόμπι και όχι οικονομική επιχείρηση. Όποιος πει ότι από τα αθλήματα αυτά βγάζεις χρήματα, θα πει ψέματα»
«O κόσμος του Παναθηναϊκού αξίζει να κάνεις κάθε θυσία, από εκεί και πέρα δεν υπάρχει περιορισμός. Το χαμόγελο ή το χειροκρότημα του κόσμου δεν μετριέται με χρήματα»
«Ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή μου και θα είμαι ευτυχής να βλέπω καθημερινά τον Παναθηναϊκό να ανεβαίνει ένα σκαλί ακόμη παραπάνω».
Οι παίκτες που έφερε ο Παύλος Γιαννακόπουλος στον Παναθηναϊκό όσο βρισκόταν στη διοικητική ηγεσία «τάραξαν τα νερά» όχι μόνο στο χώρο του μπάσκετ, αλλά και σε όλο τον ελληνικό αθλητισμό. Από τον θρυλικό Νίκο Γκάλη μέχρι τον σταρ του ΝΒΑ, Ντομινίκ Γουίλκινς, και από τον τεράστιο Ντέγιαν Μποντιρόγκα μέχρι την ανολοκλήρωτη μεταγραφή του αδικοχαμένου Ντράζεν Πέτροβιτς, είχε πάντα τον τρόπο να κάνει το μεγάλο «μπαμ».
Ο ίδιος είχε πει για τις μεταγραφές που έκανε:
«Oι μεταγραφές είναι πάντα σαν τις γυναίκες που πρόκειται να γεννήσουν. Δεν ξέρεις δηλαδή, κάθε ενέργεια πού μπορεί να καθίσει»
Για τον Ντομινίκ: «Αγωνιστήκαμε επί μήνες, αρχικά να τον πείσουμε ώστε να έλθει στην Ελλάδα. Οι φίλοι του δεν τον παρότρυναν. Με την τρέλα όμως και το πάθος που είχαμε να δείξουμε στον κόσμο τι μπορεί να προσφέρει ο Παναθηναϊκός στον ελληνικό αθλητισμό, τα καταφέραμε».
Όταν ο Μάικλ Τζόρνταν αποσύρθηκε για πρώτη φορά από τα παρκέ, ο Γιαννακόπουλος προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του και να τον πείσει να αγωνιστεί έστω και σε ένα παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Για αυτή την ιστορία είχε δηλώσει τα εξής: «Όταν ο Τζόρνταν αποφάσισε να φύγει, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν αν θα μπορούσα και αν είχα τη δυνατότητα, όχι την οικονομική, να επικοινωνήσω μαζί του και να τον φέρω να παίξει σε έναν αγώνα του Παναθηναϊκού. Και τα έσοδα από αυτό το ματς θα τα έδινα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Πραγματικά θα ήταν κάτι, μια μικρή προσφορά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα και έρχονται με κρύο, με βροχή και χιόνια να παρακολουθήσουν τον Παναθηναϊκό»
Για τον αδικοχαμένο Ντράζεν Πέτροβιτς, τον οποίο είχε «κλείσει» να έρθει στον Παναθηναϊκό λίγες μέρες πριν το μοιραίο γεγονός του θανάτου του: «Τον χάσαμε Τάσο (σ.σ. Στεφάνου) τον Ντράζεν. Τράκαρε με το αυτοκίνητο σήμερα το πρωί και σκοτώθηκε».
Κλάτενμπεργκ: «Ήθελα να αποκλειστεί η Αγγλία το 2016 για να σφυρίξω στον τελικό»
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος πέθανε στις 10 Ιουνίου 2018. Στην είδηση του θανάτου του Παύλου Γιαννακόπουλου η ”Παναθηναϊκή οικογένεια”, ο κόσμος του αθλητισμού και ο πολιτικός κόσμος ανάμεσά τους και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξέδωσαν συλλυπητήριες ανακοινώσεις.
Στις 13 Ιουνίου 2018, εψάλη η εξόδιος ακολουθία στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών. Νωρίτερα η σορός του είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, ενώ η ταφή του Παύλου Γιαννακόπουλου τελέσθη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.