Πατέρας 4 παιδιών: Την πόρτα της ανεργίας διάλεξε ένας πατέρας – εργαζόμενος του νοσοκομείου Ρίου που δεν ήθελε να εμβολιαστεί. «Προτίμησα την ανεργία και την ψυχική μου ηρεμία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, μετά την παραίτησή του. Αναλυτικότερα:
Εργαζόμενος που παραιτήθηκε από τη θέση του στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, όταν άρχισαν να τον πιέζουν να εμβολιαστεί παρότι είχε νοσήσει, μίλησε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για την απόφασή του.
Ο άνδρας, που εργαζόταν ως βοηθός θαλάμου, είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών και εξήγησε τι τον οδήγησε στην απόφαση να παραιτηθεί για να προλάβει τη διαθεσιμότητα και πιθανόν την απόλυση:
«Η πίεση για να εμβολιαστώ και μάλιστα, όχι από τους γιατρούς αλλά από το νοσηλευτικό προσωπικό του τμήματος που εργαζόμουν ήταν τέτοια, που μου δημιούργησε ψυχολογικά προβλήματα. Στη σημείο εκείνο είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στην ψυχική μου ηρεμία, την οικογένειά μου και την εργασία μου. Η ζυγαριά έγειρε προς τα πρώτα, γι’ αυτό και προχώρησα στην παραίτησή μου».
Στο ερώτημα της εφημερίδας γιατί αρνείται να εμβολιαστεί, απάντησε: «Αρχικά, έχω ασθενήσει ο ίδιος όπως και όλη η οικογένειά μου. Επομένως έχω αντισώματα. Παράλληλα όμως, πέρασα ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας για το οποίο υποβάλλομαι σε θεραπεία. Ρώτησα τον γιατρό μου και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνω ακόμα το εμβόλιο. Δυστυχώς όλα αυτά τα ανέφερα στην εργασία μου, αλλά δυστυχώς δεν γίνονταν αποδεκτά. Έτσι, υπέβαλα την παραίτησή μου».
Όσο για το πως θα ζήσει την οικογένειά του, ο άνδρας περιέγραψε: «Ασκώ το επάγγελμα που γνωρίζω. Κι αυτό είναι του μαραγκού. Κάνω λοιπόν καθημερινά μεροκάματα, προκειμένου να ζήσω την οικογένειά μου. Η σύζυγός μου είναι κοινωνική λειτουργός κι εργάζεται κι αυτή στο νοσοκομείο. Ακόμα δεν έχει εμβολιαστεί, καθώς έχει ασθενήσει, αλλά δεν γνωρίζω τι απόφαση θα πάρει στην πορεία. Εγώ έκρινα για τον εαυτό μου ότι πρέπει να κάνω αυτό και το έκανα.
Η πίεση που δέχτηκα για το θέμα αυτό, σε συνδυασμό με άλλες άσχημες καταστάσεις που βίωνα και κατέγραφα γύρω μου, δεν μου άφησαν περιθώριο επιλογής. Στερούμαι ένα σταθερό εισόδημα, το οποίο μπορεί να μην ήταν πολύ μεγάλο, αλλά κάθε μήνα έμπαινε στον λογαριασμό μου. Τώρα πρέπει να αναζητώ εργασία για να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου».
Σύμφωνα με την εκτίμησή του, δεν είναι ο μόνος που έλαβε αυτή την απόφαση: «Θα ακολουθήσουν και αρκετοί άλλοι εργαζόμενοι όταν φτάσει η ώρα της κρίσεως. Η υποχρεωτικότητα έχει φέρει πολλούς εργαζόμενους σε δύσκολη θέση».