«Ούρλιαζε ο γιος μου, δεν θέλω να πεθάνω»: Τα σπαρακτικά λόγια τραυματισμένης μάνας μέσα από το νοσοκομείο

Δραματικές ώρες ζουν οι οικογένειες και οι επιβάτες των δύο αμαξοστοιχιών, που μετέφεραν 350 ανθρώπους και συγκρούστηκαν μετωπική παίρνοντας φωτιά, στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες εντοπισμού των αγνοουμένων συνεχίζονται και δεν είναι λίγες οι ιστορίες που φτάνουν στη δημοσιότητα σχετικά με τις ώρες αγωνίας τόσο για τους επιβάτες όσο και για τους συγγενείς τους που έχουν φτάσει στα Τέμπη από τις πρώτες στιγμές. Ανάμεσά τους και τα σπαρακτικά λόγια τραυματισμένης μάνας μέσα από το νοσοκομείο

Τραγωδία στα Τέμπη: Η λίστα με τα ονόματα των τραυματιών

Τα σπαρακτικά λόγια τραυματισμένης μάνας μέσα από το νοσοκομείο

Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία που έφτασε στο Dnews, μιας γυναίκας που ταξίδευε με τον 7χρονο γιο της προς Θεσσαλονίκη και τα σπαρακτικά της λόγια.

«Δεν θέλω να καώ, δεν θέλω να πεθάνω. Ο κόσμος να ουρλιάζει να φωνάζει βοήθεια. Όλοι σε κατάσταση σοκ δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε τι ζούσαμε» αναφέρει χαρακτηριστικά στο Dnews η κ.Ζωή Σιώζη για τα πρώτα δευτερόλεπτα της σύγκρουσης.

Η κ.Σιώζη βρίσκονταν μαζί με τον γιο της στο βαγόνι 2 στη στιγμή της σύγκρουσης και προσθέτει «χτυπήσαμε, ήταν πολύ σφοδρή η σύγκρουση.Το βαγόνι μας χτυπούσε ανεξέλεγκτα και έπεσε. Δεν μπορούσαμε να βγούμε από πουθενά είμασταν χτυπημένοι και σοκαρισμένοι».

Ο αγώνας επιβίωσης και το απόλυτο χάος

Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε ένας αγώνας επιβίωσης τόσο για το παιδί της όσο και για την ίδια. Ουρλιαχτά, κραυγές για «βοήθεια», το απόλυτο χάος.

«Νόμιζα πως ο γιος μου σκοτώθηκε, ήμουν σε σοκ, ούρλιαζα, ζητούσα βοήθεια» τονίζει στο Dnews η κ.Σιώζη και συνεχίζει «Μόλις τον είδα και άρχισε να κλαίει έψαχνα τρόπο να βγω».

Για καλή της τύχη «άνοιξε μια τρύπα στην λαμαρίνα και βγήκαμε από εκεί. Πατούσαμε πάνω σε σίδερα διαλυμένα σε ένα χάος, και σκαρφαλώσαμε όπου μπορούσαμε για να απομακρυνθούμε γρήγορα γιατί έβλεπα ότι υπήρχε φωτιά πολύ κοντά. Μας βοήθησε ένας συνεπιβάτης μας να βγούμε από την τρύπα που είχε ανοίξει και μετά μόνοι μας σκαρφαλώσαμε και απομακρυνθήκαμε αρκετά μέτρα».

Ευτυχώς, η κ.Σιώζη γλίτωσε με κατάγματα στα πλευρά «Πονάω αλλά αφού ζω είμαι καλά στο νοσοκομείο .Τόσο στο πανεπιστημιακό όσο και στο παλιό νοσοκομείο Λάρισας οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Ήταν όλοι παραταγμένοι και μας περίμεναν. Έτρεχαν να μας βοηθήσουν.Τους ευχαριστώ τόσο πολύ».