Ο πατέρας της Καρολάιν, ο 78χρονος Ντέιβιντ Κράουτς, φεύγει από την Αλόννησο, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια που έζησε εκεί.
Ειδικότερα, όπως αποκάλυψε ο Ant1, φεύγει από την Αλόννησο, είτε για Κέντρο Αποκατάστασης της Αθήνας, είτε για τις Φιλιππίνες, όπου βρίσκεται η μικρή Λυδία μαζί με την Σουζάνα Κράουτς και άλλους συγγενείς της.
Σε παλιότερες δηλώσεις του στο Star, ο πατέρας της Καρολάιν είχε υπογραμμίσει ότι «δεν θα επιτρέψω ποτέ να την δει από κοντά», ενώ χαρακτήρισε την δολοφονία της κόρης του ως «σοκαριστική» και πρόσθεσε «στη Βρετανία, αν κάποιος καταδικαστεί για ένα τόσο σοκαριστικό έγκλημα, του επιβάλλεται αυτό που λέμε “ταρίφα ολόκληρης ζωής”. Αυτό σημαίνει πως θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή, χωρίς καμία πιθανότητα αναστολής. Θα χαρακτήριζα τη δολοφονία της κόρης μου, ενώ κοιμόταν δίπλα στο παιδί της, ένα εξαιρετικά ειδεχθές και σοκαριστικό έγκλημα».
Επίσης, συμπλήρωσε ότι δεν περιμένει να ακούσει «συγγνώμη» από τον δολοφόνο της κόρης του, επισημαίνοντας ότι «το μόνο πράγμα που λυπάται αυτός, είναι που τον έπιασαν».
Σχετικά με τη μικρή Λυδία, σημείωσε «σίγουρα είναι ελεύθερος να βλέπει όσες φωτογραφίες θέλει. Είμαι όμως αποφασισμένος να μην δει ποτέ τη Λυδία από κοντά. Στερήθηκε το δικαίωμα αυτό τη στιγμή που σκότωσε την μητέρα της».
Ερωτηθείς για την στιγμή που η Λυδία μεγαλώσει και θα πρέπει να μάθει την αλήθεια για τον πατέρα της, απάντησε «πώς θα την τον συστήσω; “Αυτός είναι ο πατέρας σου. Παρεμπιπτόντως σκότωσε τη μητέρα σου και αυτός είναι ο λόγος που δεν τον βλέπεις πολύ. Μπορεί να φαίνεται γοητευτικός, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια θρασύδειλη νυφίτσα. Η μαμά σου ήταν μία επαγγελματίας kick boxer και εκείνος έπρεπε να περιμένει να κοιμηθεί πριν της επιτεθεί».
Και κατέληξε ο πατέρας της Καρολάιν «δεν είναι το είδος του ανθρώπου που ένα μικρό κορίτσι θα ήταν περήφανο να αποκαλεί πατέρα. Καμία σχέση με τη μητέρα της που περπατούσε μαζί μου χέρι – χέρι στο χωριό και όταν συναντούσε έναν συμμαθητή της κοίταζε τον ψηλό άνδρα δίπλα της και έλεγε στον φίλο της «γεια σου, αυτός είναι ο μπαμπάς μου». Αυτό πάντα με έκανε να ψηλώνω από περηφάνια».