Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για την ιστορία από μία μητέρα, η οποία δημοσιεύτηκε αρχικά σε άλλη σελίδα (σ.σ. στην «singleparent). Η ίδια αναφέρει πως το παιδί της γεννήθηκε και βαφτίστηκε κρυφά. Μάλιστα, ένας άνδρας το ψάχνει…
Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά
Οντας σχετικα νεαρος σε ηλικια και σε σχεση με νεαρη,χωρισμενη με παιδια κοπελα την οποια θα ονομασουμε για τους σκοπους του αρθρου Μαρία,εφυγα από τον τοπο που ζουσα και συγκατοικησαμε εκτός Αθηνών…
Μετα από μια υπεροχη συγκατοικηση λοιπον και αφου ειχα δει ότι η καθημερινοτητα με μικρα παιδια,τα οποια πηγαινα σχολειο,επαιρνα από το σχολειο,τους μαγειρευα,τα πηγαινα στο μπαλετο τους κτλ κτλ,αποφασισαμε να φερουμε στον κοσμο ένα παιδι… Φυσικα όταν εχεις γνωρισει μια κοπελα με παιδια από ένα διαζυγιο το οποιο καταλαβες στην πορεια ότι ηταν ασχημο,βλεπεις και τις κακες πλευρες του νομισματος…Τα νευρα,τις βρισιες και ολες τις προσπαθειες στο να δυσκολευτει η ζωη του απεναντι. Δυστυχως παντα όταν υπαρχει ο ερωτας στο μυαλο,δειχνεις εμπιστοσυνη και λες μεσα σου ότι αυτό δεν θα συμβει εδώ. Για το καλο όμως του παιδιου ασφαλως κανεις μια κουβεντα και λες ότι αν κατι γινει,οι δρομοι του παιδιου και ο δικος σου θα είναι ΠΑΝΤΑ διασταυρωμενοι μονιμα.Οι ανθρωποι χωριζουν,οι γονεις όχι…
Και να που λιγο καιρο αργοτερα και εν μεσω εγκυμοσυνης,μαθαινες με ένα μηνυμα γραπτο,ότι το ετερον ημισυ που θεωρουσες σταθερο,δεν θελει πλεον άλλο την πολυτιμη συντροφια σου και δεν θελει απλα να σε ξαναδει.Οντας μεσα στο δικο της σπιτι,αναγκαστικα φευγεις. Ασφαλως σκεφτεσαι το τι θα επακολουθησει με το παιδι σου,λες ποσο το θες και να βρεθει μια διεξοδος. Ισως και μια επανασυνδεση. Δεν ξερω αν εχετε ακουστα τι είναι το ενοχικο συνδρομο,αλλα σε τετοιες περιπτωσεις σε πιανει.Νομιζεις ότι φταις εσυ,ότι τα δικα σου λαθη ισως σε εφεραν εδώ κτλ κτλ κτλ. Εκ πειρας μιλωντας πλεον θα πω ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣ που μπορουσε να δικαιολογησει τα οσα επακολουθησαν σε εμενα.
Αληθινή ιστορία: Η συνέχεια
Το παιδι μου γεννηθηκε ουσιαστικα κρυφα,μιας και η μητερα απεκρυψε την ημερομηνια τοκετου.Δεν μπορεσα να ειμαι στο μαιευτηριο,και όταν επικοινωνησα μπλοκαραν τις γραμμες… Το παιδι μου βαφτιστηκε κρυφα,μιας και δεν ανακοινωθηκε ποτε η βαφτιση του… Το παιδι μου περπατησε μονο του και το ειδα σε ένα στορυ στο Ιντερνετ… Το ιδιο εγινε με την πρωτη τροφη,το πρωτο μπλα μπλα,τα πρωτα παιχνιδια και χαδια. Τι μπορουσα να κανω???ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ παρα μονο οσα δινει ο νομος… Και ερχομαστε στο νομο που είναι η ουσια του αρθρου..
Πρωτο εξωδικο προσφέρω ΤΑ ΠΑΝΤΑ…δεν παιρνω απαντηση…. Αγωγη η οποια οριζεται να εκδικαστει 2 χρονια μετα…Υπομονη μεσα μου ενώ σιγοβραζω… Φτανοντας στην αγωγη,και ενώ είναι ηδη συμφωνημενα μεταξυ δικηγορων τα παντα για τις αναγνωρισεις,ακουω ότι δεν συζούσα ποτε με αυτή τη γυναικα και τα παιδια,ότι ειχε αλλους 2-3 που μπαινοβγαιναν μαζι με εμενα σε εκεινο το σπιτι κάθε βδομαδα,και ότι εγω δεν ειμαι ο πατερας του παιδιου μου…Απο ποιον τα ακουσα αυτά?Απο την οικογενεια της….
Φυσικα εως τοτε ειχαμε αλλου τυπου καραμελες,ότι ναι μεν ειμαι,αλλα δεν ειμαι ικανος.Μετα το ικανος μετατραπηκε σε κακος,μετα αυτό σε άλλο κτλ κτλ.Ολα αυτά φυσικα με τα αντιστοιχα στοιχεια που θα βλεπαμε σε δικες…Το μονο που ειδαμε σε δικες το ανεφερα…. Μεχρι σημερα λοιπον εχουν περασει 760 μερες περιπου από τη γεννηση ενός παιδιου,το οποιο δεν εχει ιδεα ότι ενας ανθρωπος εκεί έξω το αναζητα,το ψαχνει και το θελει.
Αληθινή ιστορία: Τι έγινε μετέπειτα
Ο νομος της χωρας για παιδια εκτος γαμου είναι ελαφρα ασαφης. Γιατι το εκανε???Επειδη πολύ απλα ειχε νομικο δικαιωμα.Για το οποιο θα λογοδοτησει. Δεν ξερω αν ολη αυτή η ταση μονογονεικοτητας που βλεπω τριγυρω είναι προιον οικονομικων,κακων ανθρωπων η λανθασμενης αντιληψης. Πατεραδες και μητερες ειμαστε και πρεπει να ειμαστε μαζι για τα παιδια.Εστω και χωρισμενοι μπορουμε να ειμαστε διπλα διπλα.Το να κρατας έναν γονιο μακρια ενώ ξερεις ότι μακροπροθεσμα κανεις κακο στο παιδι σου,σε εμενα ακουγεται καπως….Κανε τον εγωισμο σου σταχτη και αποδεξου το γιατι με αυτόν επελεξες να κανεις παιδι. Ο νομος προσφερει ασφαλεια και σιγουρια για ολους.Αλλα στερειται χρονου…
Γνωριζω ότι με τη γνωριμια του γιου μου θα προκυψουν δυσκολιες προσαρμογης,μιλησα και μιλαω με ειδικους και σιγουρα όλα θα γινουν με τον καλυτερο τροπο για το παιδι.Μετακομισα για να ειμαι πλαι του και να μην το μεγαλωσω ως πατερας του σαββατοκυριακου και το ιδιο λεω σε οσους περνανε παρομοιες φασεις… Όμως αργα η γρηγορα φτανεις στο αναγκαστικο σημειο για να δεις το παιδι σου,που πρεπει να επιλεξεις ειτε διεκδικηση συνεπιμελειας,ειτε αυτοφωρα.Γιατι??? Γιατι να μην είναι πιο απλουστευμενα τα πραγματα??? Διατροφες? Εγωισμος??? Μισος και κακια?? Όλα παιζουν.Ολα θα υπαρχουν και όλα είναι ανθρωπινα συναισθηματα φυσιολογικα μετα από έναν χωρισμο.
Όμως όταν σου κανουν κατι τετοιο,πως μπορεις να εμπιστευτεις ξανα τον άλλο γονεα?Πως ξερεις οτι θα ξαναδεις το παιδι σου την άλλη εβδομαδα? Πως μπορεις να προχωρησεις την ζωη σου όταν τα αφηνεις ολα για ένα παιδι,ενοσω ταυτοχρονα ο καθε ανθρωπος που δεν γνωριζεις εχει να εκφερει μια κακη αποψη επειδη “ετσι ακουσε να λενε”?
Το τέλος της αληθινής ιστορίας:
Η αληθινή ιστορία δεν σταματά εδώ… Σε όλα αυτά πρεπει να κινηθεις νομικα ακομη και εναντιον της μανας του παιδιου σου.Χτυπηματα στο ηθος σου είναι χτυπηματα στην μελλοντικη εικονα του παιδιου σου και την ψυχολογια του.Πολυ φθηνο για να το πραξει καποιος.Σιγουρα όμως πολύ βαρυ ώστε να το αφησεις να περασει ετσι. Καποιες κατηγοριες θα κριθουν από τριτους.Καποιες πραξεις που εγιναν ώστε να καταστραφεις εγιναν με μοναδικο σκοπο να εισαι μακρια από το παιδι σου…Το μυαλο σου αυτά στα φωναζει κάθε πρωι αν ερθετε στη θεση μου… Και κρατιεσαι…Και άλλη μια μερα περναει…Και διαβαζεις κατι κακο ακομη,και λες δεν πειραζει… Και περιμενεις,και περιμενεις και περιμενεις…
Περνας τη ζωη σου σε παυση μεχρι να ερθει ένα αγορακι και να σου πατησει ξανα ένα play. Δυστυχως όμως μολις πατηθει,δεν γνωριζεις αν η ταινια μεσα σου θα εχει ιδια ποιοτητα εικονας όπως πριν…Πολυς καιρος… Αυτά ηθελα να πω.Σιγουρα το ζητημα είναι τεραστιο και αν τυχον ερωτηματικα προκυψουν θα ξανακανω καποιο αρθρο…
Εως τοτε διαβαζω τις υπεροχες ιστοριες σας,και ελπιζω σε έναν χρονο από σημερα να μπορω τουλαχιστον να μαθω το παιδι μου ποδηλατο. Μονο αυτό μου απεμεινε εξαλλου να χτισω στα παιδικα του χρονια.
Adios…
* Πηγή: singleparent
