Μια από τις μεγαλύτερες και μυστηριώδεις φιγούρες της αμερικάνικης ιστορίας δεν είναι άλλος από τον Zodiac. Με βιβλία, ταινίες και άπειρα άρθρα να συνοδεύουν τον μύθο του, ο Zodiac δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις: ο κατά συρροήν δολοφόνος που σκότωνε ζευγάρια στις ΗΠΑ για περίπου μια δεκαετία και δεν συνελήφθη ποτέ, είναι διάσημος χωρίς κανείς να ξέρει καν όχι απλά την ταυτότητά του αλλά ούτε και την όψη του..Σήμερα, ο Δράκος της Θράκης δεν ξέρουμε αν ζει καθώς 32 χρόνια από το πρώτο του έγκλημα τα ίχνη του εξαφανίστηκαν και κανένα άλλο έγκλημα δεν συνδέθηκε μ΄αυτόν.
Για τον άνθρωπο αυτόν δεν γνωρίζουμε πολλά. Ωστόσο πρόκειται για βια προσωπικότητα καθώς μέσα σε δύο χρόνια σκότωσε βάναυσα εννιά ανθρώπους και άφησε σε κώμα άλλον ένα. Επίσης, ξέρει πώς να μην αφήνει ίχνη και να εξαφανίζεται λες και τον κατάπιε η γη.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η διεστραμμένη προσωπικότητα του ανθρώπου αυτού τον οδήγησε να σκοτώσει χωρίς κανέναν λόγο ζευγάρια ξεγυμνωνοντας τα , βιάζοντας αλλά με μαεστρία χωρίς να αφήνει ίχνη.
Ο μοναδικός άνθρωπος- μάρτυρας που επέζησε από επίθεσή του, έπαθε αμνησία από το χτύπημα και δεν κατάφερε να δώσει στοιχεία που θα βοηθούσαν στη σύλληψή του.
Στις 30 Αυγούστου 198 θύμα του Δράκου της Θράκης είναι η 33χρονη φοιτήτρια Φανή Παρασκευοπούλου και ο 34χρονος φίλος της, Γιώργος Κύρκος.
Το χρονικό της υπόθεσης: Βρέθηκαν πυροβολημένοι έξω από το άλσος της Αλεξανδρούπολη, και οι δύο γυμνοί και χωρίς εσώρουχα και με το κίνητρο της ληστείας να αποκλείεται εξαρχής, καθώς τα χρήματά τους βρίσκονται ακόμα στα ρούχα τους. Η κοπέλα είναι νεκρή, ο Κύρκος μεταφέρεται στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση και γλυτώνει αλλά όταν θα ξαναβρεί τις αισθήσεις του, δεν θα θυμηθεί ποτέ λεπτομέρειες από το χτύπημα.
Θύματα του Δράκου της Θράκης του ο 35χρονος Βαγγέλης Κούτρας και η 27χρονη Αυστριακή φίλη του Γκαμπριέλα Φαμπιάν, που επιστρέφουν στην Αθήνα από την Τουρκία και βρίσκονται δολοφονημένοι μέσα στο αμάξι τους, σε ένα πάρκινγκ της εθνικής Κομοτηνής – Ξάνθης.
Το χρονικό της δολοφονίας: Ο «Δράκος» τους εκτέλεσε με καραμπίνα και στη συνέχεια, αφού ασέλγησε στο πτώμα της κοπέλας, προσπάθησε να κάψει τα πτώματα τους τυλίγοντάς τα σε μια κουβέρτα, με βενζίνη! Η αστυνομία κατάληξε στο συμπέρασμα πως τα δυο χτυπήματα έχουν γίνει από τον ίδιο άνθρωπο ενώ τα ελάχιστα ίχνη από DNA δεν οδηγούν στον δράστη.
Στις 24 Ιουλίου 1989 δολοφονεί με καραμπίνα τον 52χρονο Αντώνη Ζαχαριάδη και την 78χρονη μητέρα του, που έχουν σταματήσει με το αυτοκίνητό τους στο ύψος του 27ου χιλιομέτρου του δρόμου Αλεξανδρούπολης – Κήπων, 500 μέτρα από την Εθνική οδό, προκειμένου να ξεκουραστούν από το ταξίδι τους. Για να εξαφανίζει τα ίχνη του εγκλήματος ο δολοφόνος καίει το αμάξι.
Θα ακολουθήσουν άλλα δυο χτυπήματα. Πρώτα, στις 6 Νοεμβρίου 1989 όταν και σκοτώνει τον 43χρονο Βασίλη Τσαταλμπασιδη 43 χρόνων και την 36χρονη σύζυγο του Μαρία. Το ζευγάρι βρίσκεται νεκρό μέσα στο αμάξι του, κοντά στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης. Εν συνεχεία, χτυπάει στις 26 Ιουλίου 1990: μια Μερσεντές με σέρβικες πινακίδες καίγεται στην Εθνική οδό Αλεξανδρούπολης – Κομοτηνής. Οι πυροσβέστες σβήνουν τη φωτιά και βρίσκουν απανθρακωμένους μέσα στο αμάξι τον Ντράγκαν Έρντελς και τη φίλη του Μαριάνα Ντοτζίνοβιτς. Και πάλι μηδαμινά στοιχεία. Και πάλι αδιέξοδο…
«Αυτός είναι διακριτικός στη μοναξιά του και στις επιδρομές του. Σκοτώνει για το πάθος του, τακτοποιεί τα πάντα, εξαφανίζει στοιχεία και αθόρυβα εξαφανίζεται και ο ίδιος. Θα έλεγα ότι μέσα στο διαταραγμένο μυαλό του έχει μήνες ολόκληρους αγρανάπαυσης, ώσπου ξαναπαίρνει το όπλο του και βγαίνει παγανιά, ντυμένος θάνατος».
Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα που διενεργήθηκε από το Τμήμα Κοινωνιολογίας και Ανθρωπολογίας του καναδικού πανεπιστημίου του Guelph, και δημοσιεύτηκε σε διεθνές ηλεκτρονικό επιστημονικό περιοδικό κοινωνιολογίας, με τίτλο «Ερευνώντας κατά συρροήν δολοφόνους» (Researching Serial Killers), προκύπτουν άκρως εντυπωσιακά συμπεράσματα σχετικά με το φύλο των δολοφόνων, την ταυτότητα των θυμάτων τους, καθώς και τον τρόπο και την βιαιότητα που παρουσιάζουν κατά τη διάπραξη των εγκλημάτων τους.
Αποτρόπαια εγκλήματα δύνανται να συμβούν και λόγω μακροχρόνιας καταπίεσης, που εντέλει οδηγεί σε ψυχολογική έκρηξη, συναίσθημα αρκετά ικανό να οπλίσει το χέρι ενός εν δυνάμει δολοφόνου ενώ «οι εγκληματίες της φρίκης σκοτώνουν με τόση αγριότητα τα θύματά τους, αγριότητα που πολλές φορές ξεπερνά τις ανάγκες της φυσικής εξόντωσης».
Δυστυχώς, τα δεδομένα καταρρίπτουν ακόμη έναν μύθο, αυτόν του «σχιζοφρενούς δολοφόνου» και μαζί καταρρίπτεται και η ιδέα που πολλές φορές καταλήγει σε βεβαιότητα, ότι ο δολοφόνος παρουσιάζεται πάντοτε ως μια άξεστη και αμόρφωτη προσωπικότητα, με ζωώδη ένστικτα. Διεθνείς έρευνες επιβεβαιώνουν ότι μόνο ένας στους δύο δολοφόνους που εγκληματεί είναι πραγματικά επικίνδυνος και ψυχολογικά διαταραγμένος έως και σχιζοφρενής.