Ο Κυριάκος Παπαχρόνης ήταν διαβόητος εγκληματίας της δεκαετίας του 1980.Γεννήθηκε το 1960 και έμεινε στην ιστορία ως ο δράκος της Δράμας καθώς ήταν διαβόητος εγκληματίας της δεκαετίας του 1980.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Όλα τα εγκλήματά του είχαν σεξουαλικό κίνητρο είτε γιατί ο ίδιος αισθάνθηκε θιγμένος ερωτικά είτε γιατί ήθελε ενδόμυχα να τιμωρήσει τις γυναίκες “ελαφρών ηθών” καθώς είχε αυξημένο αίσθημα κατωτερότητας.
Υπήρξε πρωταθλητής τόσο στην πυγμαχία και συγκεκριμένα στην κατηγορία των 90 κιλών όσο και στο καράτε. Το οξύμωρο του πράγματος είναι πως παρόλο που ο Κυριάκος Παπαχρόνης ήταν κατ ομολογίαν βιαστής και δολοφόνος, όσο καιρό έμεινε στη φυλακή, λάμβανε ερωτικά γράμματα από πολλές γυναίκες οι οποίες επιθυμούσαν να τον γνωρίσουν, ενώ αποτέλεσε κακό “παράδειγμα” για άλλους μετέπειτα “δράκους”.
Ξεκίνησε να κινείται στις πόλεις της Δράμας, της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης και της Ξάνθης, να επιτίθεται, να βιάζει και να σκοτώνει γυναίκες μόλις έπεφτε το σκοτάδι. Εκτός από τους βιασμούς και τις δολοφονίες γυναικών του καταλογίστηκαν από το δικαστήριο βομβιστικές επιθέσεις και ένας εμπρησμός.Το Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης τον καταδίκασε για τις βομβιστικές επιθέσεις σε 15 χρόνια κάθειρξη καθώς και σε 20ετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, ενώ του αναγνώρισε και ένα ελαφρυντικό, το ότι δηλαδή «δεν κινούταν στις πράξεις του εκ ταπεινών ελατηρίων».
Ο λόγος; Η σωρεία εγκληματικών ενεργειών, οι βιαιότερες των οποίων ήταν οι βιασμοί και οι ανθρωποκτονίες ιερόδουλων γυναικών στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας αλλά και στη Δράμα.
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης συγκλόνισε την κοινή γνώμη όχι μόνο με τις αποτρόπαιες πράξεις του αλλά και με τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε την ανάκρισή του. Έλεγε πως τον τρέλαινε και τον ερέθιζε ταυτόχρονα ο ήχος των τακουνιών και καθώς απευθυνόταν σε μια δημοσιογράφο της ΕΡΤ είπε «Εσένα σ’ αγαπάω γιατί έχεις ψηλά τακούνια»! Όταν τον ρώτησαν γιατί σκότωνε δήλωσε «Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε…».
Η δολοφονική του δράση ξεκινάει τον Σεπτέμβριο του 1981 όταν βίασε και σκότωσε μια ιερόδουλο και τελειώνει τον Δεκέμβριο του 1982, με τον σοβαρό τραυματισμό μιας 30χρονης μητέρας τεσσάρων παιδιών.
Στο διάστημα αυτό είχε διαπράξει δύο (2) ανθρωποκτονίες γυναικών, επτά (7) απόπειρες ανθρωποκτονιών, οκτώ (8) απόπειρες βιασμών, κακοποιήσεις αλλά και πέντε (5) βομβιστικές επιθέσεις.
Οι μαρτυρίες των θυμάτων που επέζησαν καθώς και το γεγονός ότι τα περισσότερες επιθέσεις της πραγματοποιούσε φορώντας την στρατιωτική του στολή βοήθησαν στην σύλληψή του, η οποία έγινε στις 13 Δεκεμβρίου του 1982 από την Ασφάλεια της Δράμας.
Ως έφεδρος δόκιμος αξιωματικός, η δίκη του διεξήχθη από το Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, και ο Παπαχρόνης βρέθηκε αντιμέτωπος με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συρροή και της παράνομης οπλοχρησίας και οπλοκατοχής κατ’ εξακολούθηση.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον Κυριάκο Παπαχρόνη «δις εις θάνατον», ποινή που μετατρεπόταν σε 22 χρόνια κάθειρξη. Τον πρώτο καιρό της φυλάκισής του υπήρξε ιδιαίτερα απείθαρχος και βίαιος αλλά από την δεκαετία του 1990 και έπειτα μεταβλήθηκε σε υποδειγματικό κρατούμενο.
Καταδικάστηκε σε δις εις θάνατον και κάθειρξη 23 ετών αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Στο άκουσμά της έδειξε ακόμα μια φορά πως ήταν παράφρων: Σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να χειροκροτάει λέγοντας «Ευχαριστώ! Τι βάζετε τέτοιες ποινές; Πόσα χρόνια θα ζήσουμε;» ενώ δήλωνε αμετανόητος «Στείλτε με στο απόσπασμα, γιατί αν βγω έξω, πάλι τα ίδια θα κάνω».
Έμεινε στη φυλακή 21 χρόνια και 6 μήνες και αποφυλακίστηκε μετά από αίτημα που έκανε το Δεκέμβριο του 2004 σε ηλικία 44 ετών με περιοριστικούς όρους. Αποφυλακίστηκε σε ηλικία 44 χρονών, το 2004, αφού είχε εκτίσει ολόκληρη την ποινή του.Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα σωφρονισμού αναφέρουν οι ειδικοί την περίπτωση του Κυριάκου Παπαχρόνη ο οποίος δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα, ζητώντας μάλιστα δημόσια συγνώμη από τα θύματά του.
Το απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου του 1981, ο Παπαχρόνης επισκέφτηκε έναν οίκο ανοχής στην περιοχή Προφήτης Ηλίας της Ξάνθης και ζήτησε τις υπηρεσίες μιας 46χρονης ιερόδουλης. Η συνέρευση όμως κατέληξε σε καυγά, με την ιερόδουλη (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Παπαχρόνη) να υποτιμά την σεξουαλική του ικανότητα. Ο Παπαχρόνης έφυγε έξαλλος από θυμό, για να επιστρέψει μερικές ώρες αργότερα, να την βρει μόνη της και να την μαχαιρώσει μέχρι θανάτου.
Το επόμενο θύμα του, επίσης ιερόδουλη, το συνάντησε νύχτα στους δρόμους της Δράμας. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1981 και ενώ η ιερόδουλη αναζητούσε πελάτες, ο Παπαχρόνης την ακολούθησε χωρίς να γίνει αντιληπτός, και την μαχαίρωσε στην πλάτη. Όμως οι φωνές του θύματος προκάλεσαν την αναστάτωση των περαστικών και ο Παπαχρόνης έφυγε γρήγορα.
Δέκα μέρες αργότερα, στις 30 Δεκεμβρίου, και αφού είχε βγει από έναν κινηματογράφο που έπαιζε πορνογραφικές ταινίες θα εντοπίσει μια 19χρονη φοιτήτρια λίγο πριν φτάσει στο σπίτι της. Την μαχαίρωσε με πέντε μαχαιριές στον τράχηλο, αλλά έγινε αντιληπτός από τον πατέρα της 19χρονης που την περίμενε και έφυγε.
Στις 15 Ιανουαρίου 1982, επιτέθηκε σε μία φιλόλογο την ώρα που περπατούσε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Την παρέσυρε κάτω από την αερογέφυρα και χτυπώντας την με το μαχαίρι του προσπάθησε να τη βιάσει. Όμως τελικά άλλαξε γνώμη και άφησε την γυναίκα να φύγει, η οποία ήταν και το πρώτο θύμα που έδωσε στην Αστυνομία ακριβή, και λεπτομερή περιγραφή του Παπαχρόνη.
Στις 15 Αυγούστου του 1982 συνάντησε τυχαία στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης μια πρόσφατη γνωριμία του και με επιμονή της ζητούσε να βρεθούν οι δυο τους. Ακολούθησε την κοπέλα μέχρι το σπίτι της, ζητώντας της να κάνουν έρωτα και στο τέλος της έκλεισε το στόμα, την άρπαξε και την παρέσυρε σε ένα παρακείμενο αλσύλλιο. Έβγαλε το μαχαίρι (που το είχε πάντα μαζί του) από την κάλτσα του και την μαχαίρωσε στον τράχηλο, της έσκισε τα ρούχα και την βίασε. Την παράτησε γυμνή παίρνοντας όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, τα οποία πέταξε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μενεμένης, κρατώντας μόνο τον αναπτήρα της (στοιχείο που αργότερα θα τον συνδέσει πέραν πάσης αμφιβολίας με την δολοφονία της κοπέλας). Η κοπέλα πέθανε δυο ώρες αργότερα από εσωτερική αιμμοραγία και πνευμονική ασφυξία.
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1982 επιτέθηκε κατά μιας 23χρονης, η οποία κατόρθωσε να ξεφύγει.
Την 1η Οκτωβρίου του 1982 ύστερα από παρακολούθηση επιτέθηκε και τραυμάτισε σοβαρά μια 18χρονη λίγα μέτρα έξω από το σπίτι της στην Δράμα και
στις 25 Οκτωβρίου επιτέθηκε στην Ξάνθη αυτή τη φορά, εναντίον μιας 32χρονης ιερόδουλης, την οποία τραυμάτισε πολύ σοβαρά.
Το τελευταίο θύμα του, ήταν μια 30χρονη καθαρίστρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών, την οποία παρακολουθούσε στενά αρκετές ημέρες πριν της επιτεθεί. Όταν το έκανε αυτό , στις 8 Δεκεμβρίου του 1982- την μαχαίρωσε στο πρόσωπο και στην καρωτίδα, και εξαφανίστηκε.
Οι περιγραφές του δράστη από τα επιζώντα θύματά του και το γεγονός ότι αναφέρονταν σε έναν άντρα που φοράει στρατιωτική στολή, διευκόλυνε τις διωκτικές Αρχές, περιορίζοντας το εύρος των υπόπτων. Η συμμετοχή των στρατιωτικών Αρχών στην αναζήτηση του δολοφόνου με την λεπτομερή διεξαγωγή ερευνών και παρακολούθηση των κινήσεων των «ύποπτων» στρατιωτών και στρατιωτικών, οδήγησαν στην σύλληψή του, λίγες μέρες μετά την τελευταία δολοφονική του επίθεση.
Όταν μαθεύτηκε η είδηση της επίθεσης στην Λαζαρίδου, δύο αξιωματικοί του στρατοπέδου, ο Χρήστος Τριανταφυλλίδης και ο Τάσος Κοσμίδης, ψάχνοντας στα αρχεία ανακάλυψαν ότι εκείνη την νύχτα, ήταν ελάχιστοι άντρες έξω από το στρατόπεδο (λόγω απαγόρευσης εξόδου), και ένας από αυτούς, ο Κυριάκος Παπαχρόνης, είχε αργήσει μάλιστα, να επιστρέψει. Κλήθηκε σε ανάκριση από τον υπεύθυνο του στρατοπέδου, και το γεγονός πως δεν είχε άλλοθι για το συγκεκριμένο βράδυ καθώς και η εμφανής νευρικότητά του, έκαναν τον αξιωματικό να δώσει εντολή να ερευνηθεί το διαμέρισμά του. Από την έρευνα αυτή, ανακαλύφθηκαν τα μαχαίρια του καθώς ο αναπτήρας που είχε κρατήσει ως «αναμνηστικό» από την Αναστασία Αλεξανδρίδου. Έπειτα το λόγο πήρε η Ασφάλεια της Δράμας. Συνέλαβε τον Παπαχρόνη το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου του 1982. Η απόλυτη άρνηση των συμβάντων που αρχικά επέλεξε ως τρόπο άμυνας εναντίον των κατηγοριών, σύντομα κατέρρρευσε. Οι πολλές ανακρίβειες, οι λανθασμένες απαντήσεις του, η σωρεία των αναγνωρίσεων από τα θύματά του, η έλλειψη άλλοθι, αλλά και η κούραση από τις ανακρίσεις, τον οδήγησαν εν τέλει να παραδεχτεί και να αποδεχτεί όλα τα εγκλήματά του και τις κατηγορίες που τον αφορούσαν.
Επίσης ομολόγησε ότι στις 12 Μαρτίου του 1982 είχε τοποθετήσει δύο ωρολογιακές βόμβες στο Ταχυδρομείο και στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Ξάνθη, ότι την επόμενη μέρα, 13 Μαρτίου είχε τοποθετήσει άλλε δύο βόμβες σε ένα κατάστημα και στο υποκατάστημα της Τράπεζας Πίστεως στην Καβάλα, ότι στις 16 Ιουνίου 1982 είχε τοποθετήσει ακόμα μια βόμβα στην πόρτα του στρατοπέδου του στη Δράμα, και ότι είχε προκαλέσει μικρό εμπρησμό στο αεροδρόμιο της Καβάλας.
Μετά από 22 χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές ο Παραχρόνης είχε πάρει ήδη την απόφασή του να μείνει μόνιμα στην Λάρισα.
Αυτό το έκανε, όπως εκμυστηρεύεται σε δικούς του ανθρώπους, γιατί είχε αρκετούς φίλους και φίλες και που θα το βοηθούσαν να σταθεί στα πόδια του. Όταν βγήκε η ελεύθερη ζωή άρχισε να τον μεταμορφώνει. Έβαλε κιλά και έβαψε τα λευκά μαλλιά του κατάμαυρα, ενώ στο μικρό σπίτι στο οποίο ζει στη Νεάπολη περνά τις ώρες διαβάζοντας και ζωγραφίζοντας αγιογραφίες.
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης κατά καιρούς δούλεψε σε εργοστάσιο της περιοχής ενώ κάποια χρήματα έβγαλε και από την πώληση αγιογραφιών. Όταν βγήκε από την φυλακή από τις έξι βαλίτσες που κουβαλούσε, οι δύο είχαν τα ρούχα του και οι υπόλοιπες σταυρουδάκια που έφτιαχνε όλα αυτά τα χρόνια στη φυλακή και εργόχειρα προκειμένου να κάνει εργασιοθεραπεία αλλά και να τα πουλήσει προκειμένου να ζήσει.
Σκόπευε να τα πουλήσει σε μοναστήρια προς 4 ευρώ το ένα. Θα μάζευε περίπου 80.000 ευρώ για να μπορέσει να ζήσει» περιγράφει φίλος του και συμπληρώνει «Μέσα από τη φυλακή, έδινε σε μοναστήρια όμως όταν βγήκε έξω και προσπάθησε ο ίδιος να προωθήσει τη δουλειά του κανένας δεν τα αγόραζε και έτσι του έμειναν στο σπίτι».
O Κυριάκος Παπαχρόνης έχει 347 φίλους στο Facebook ενώ στο προφίλ του έχει ανεβάσει φωτογραφίες από το παρελθόν, όταν ήταν πολύ νεότερος. Ο Παπαχρόνης αρραβωνιάστηκε στις 18 Αυγούστου του 2011 με την Λίνα Τόλιου, η οποία και εκείνη έχει προφίλ στο Facebook και μάλιστα πολύ συχνά ανεβάζει φωτογραφίες.
Η αυτοβιογραφία του, δεν κατάφερε να εκδοθεί ποτέ αφού η γλώσσα που χρησιμοποιούσε και τα σημεία στα οποία έδινε έμφαση δεν τραβούσαν το ενδιαφέρον των εκδοτών με αποτέλεσμα να παραμείνουν απλώς χειρόγραφα.
Τα τελευταία χρόνια ο 60χρονος «δράκος της Δράμας» διαμένει στα Κοίλα Κοζάνης, χωρίς να προκαλεί, ενώ το 2020 νοσηλεύτηκε με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο στο Νοσοκομείο Κοζάνης. Ακόμη και όσοι τον ήξεραν δυσκολεύονται πλέον να τον αναγνωρίσουν και έτσι ο ίδιος μιλάει με λίγους συναναστρέφεται με ελάχιστους ενώ συχνάζει για ποτό και καφέ σε μαγαζιά της Φιλελλήνων της Δήμητρας και της Ηφαίστου. Κλεισμένος στον εαυτό του αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του και το παρελθόν του και όταν τον πλησιάζουν να για να τον ρωτήσουν κάτι σχετικό αρνείται ευγενικά και αλλάζει κουβέντα…