Μύκονος μια άλλη εικόνα παρουσιάζει το νησί όταν απομακρύνεται κάποιος από τα ακριβά ξενοδοχεία και τα πολυτελή εστιατόρια.
Μια εικόνα παραγκούπολης, μιας και δεν διαφέρει και πολύ ένα κοντέινερ από μια παράγκα. Ειδικά όταν και τα δύο βρίσκονται εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες. Μέσα σε κοντέινερ στοιβάζουν τους εκατοντάδες Έλληνες εργαζόμενους σε beach bars. Είναι μια τακτική που ακολουθούν δεκάδες επιχειρήσεις στο Νησί των Ανέμων.
Η ξέφρενη διασκέδαση στη Μύκονο έρχεται σε αντίθεση με τις συνθήκες που ζουν οι εργαζόμενοι στα εστιατόρια με τους υψηλούς τζίρους. Εκατοντάδες νέοι από την Αθήνα αλλά και ολόκληρη τη χώρα που μετακόμισαν στα νησιά για να εργαστούν ζουν σε τρώγλες. Σε σύγχρονες φαβέλες κάτω από άθλιες συνθήκες. Ακόμη και μέσα σε κοντέινερ!
Στο κέντρο του Αιγαίου, 150 χλμ. ανατολικά της Αθήνας, σε έκταση 90 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στο διασημότερο νησί των Κυκλάδων, τη Μύκονο, με τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργήθηκαν οι πρώτες σύγχρονες ελληνικές φαβέλες. Πάνω σε λόφους, καλυμμένες από καλαμιές για να μη γίνονται αντιληπτές από τους τουρίστες και τις Αρχές.
Πρόκειται για εκτάσεις μέσα στις οποίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί, κυρίως εστιατόρια και beach bars, τοποθέτησαν κοντέινερ προσφέροντας… στέγη στους εργαζόμενούς τους. Ένας τρόπος για να γλιτώσουν τα μεγάλα κόστη από την ενοικίαση δωματίων. Για να μειώσουν τα έξοδα και να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη. Εγκατέστησαν, λοιπόν, μεγάλες μεταλλικές κατασκευές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων (κοντέινερ). Τις μετέτρεψαν σε πρόχειρες κατοικίες με τη δυνατότητα να φιλοξενούν από τέσσερα έως οκτώ άτομα.
Είναι βαμμένα στα χρώματα παραλλαγής ερήμου ώστε να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα ξερά εδάφη της Μυκόνου. Να μη γίνονται αντιληπτά από εναέρια μέσα. Και αυτό διότι η τοποθέτηση κοντέινερ με σύστημα αποχέτευσης ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κατοικία είναι παράνομη. Οι επιτήδειοι ωστόσο κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Με την ανοχή των αρμόδιων τοπικών αρχών τοποθετούν ανενόχλητοι τα κοντέινερ, δημιουργώντας έτσι καταυλισμούς. Θυσιάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον βωμό του κέρδους.
«Οταν έμαθα ότι ένα γνωστό μαγαζί ζητούσε προσωπικό και ότι παρείχαν φιλοξενία ταξίδεψα στη Μύκονο με δικά μου έξοδα με την ελπίδα να με προσλάβουν. Μετρούσα ήδη έναν χρόνο στην ανεργία», λέει πρώην εργαζόμενος σε beach bar-restaurant του νησιού με τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σχεδόν σε καθημερινή βάση. Όταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η δήθεν φιλοξενία δεν αφορούσε διαμονή σε σπίτι αλλά σε κοντέινερ.
«Ο υπεύθυνος της επιχείρησης με τον οποίο μίλησα ήταν ξεκάθαρος: Ή μένεις στο κοντέινερ ή σου δίνουμε 150 ευρώ έξτρα τον μήνα για να βρεις δικό σου σπίτι. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι με αυτά τα λεφτά στη Μύκονο δεν μένεις ούτε σε παγκάκι. Οπότε αναγκάστηκα να δεχτώ». Ο εργαζόμενος συμβιβάστηκε λόγω της επιτακτικής ανάγκης να βρει δουλειά. Έτσι ξεκίνησε να εργάζεται από τις 11 το πρωί έως τη μία το βράδυ. Οπότε επέστρεφε στο κοντέινερ όντας εξαντλημένος για να κοιμηθεί μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του.
Όλοι τους Έλληνες, καθώς, σύμφωνα με τους Γερμανούς ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης επιχείρησης, το 90% του προσωπικού είναι από τη χώρα μας. «Για δύο μήνες δεν είχαμε ούτε air condition. Οι μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στο κοντέινερ και ένα μικρό παράθυρο που αναγκαστικά είχαμε αφήσει ανοιχτό για να παίρνουμε αέρα μάς ανάγκαζαν να σηκωθούμε με το πρώτο φως του ήλιου. Μετά έβαλαν κλιματισμό, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και πολύ. Είχαμε ένα μικρό ντους στη διάθεσή μας, από το οποίο όταν έτρεχαν τα νερά πλημμύριζε το κοντέινερ, και μια μικρή λεκάνη για να κάνουμε την ανάγκη μας. Ηταν η πιο τραγική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να φύγω έπειτα από λίγο καιρό τρέχοντας παρά το ότι είχα ανάγκη τα χρήματα».
Η Μύκονος της ντροπής.