Η Μονή Ασκητή βρίσκεται μέσα σε δύο βράχους, στην Ηλεία και κουβαλάει μεγάλη ιστορία, ωστόσο, σήμερα, τα σημάδια εγκατάλειψης έχουν κάνει την εμφάνισή τους.
Μέσα σε ένα καταπράσινο φαράγγι, σε ένα απομονωμένο αλλά πανέμορφο τοπίο, βρίσκεται ένα μοναστήρι πολύ διαφορετικό από τα άλλα, αφενός λόγω της θέσης του, αφετέρου λόγω της ιστορίας του και της παράδοσης που το ακολουθεί.
Ο λόγος, όπως αναφέρει το exploringgreece.tv, για τη Μονή του «Ασκητή», που είναι αφιερωμένη στην Κατάθεση της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου και βρίσκεται στην Πελοπόννησο. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους και μπορείς να καταλάβεις γιατί αυτό το μοναστήρι ξεχωρίζει, όχι μόνο στην Πελοπόννησο, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μέσα σε ένα καταπράσινο φαράγγι, ανάμεσα σε δύο βράχους βρίσκεται «σφηνωμένη» η σπηλαιώδης αυτή μονή που όμοιά της ίσως δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Πελοπόννησος διαθέτει πολλά μοναστήρια και αυτό είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά.
Η απόκοσμη μονή του Ασκητή λοιπόν έχει τη δική της πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Στην πραγματικότητα πήρε το όνομά της από έναν μοναχό ασκητή που ζούσε στην περιοχή. H παράδοση αναφέρει ότι ο μοναχός ζούσε στο λεγόμενο φαράγγι του Γούμερου. Κάποια στιγμή, λοιπόν, περνούσε από την περιοχή ένας κυνηγός με την παρέα του. Ενώ κυνηγούσε, τον πέρασε για κάποιο αγριογούρουνο, πυροβόλησε και τον τραυμάτισε θανάσιμα.
Αργότερα περπατώντας για να φύγουν από το σημείο λέγεται ότι βρήκαν μία εικόνα της Παναγίας να κρατά ένα βρέφος. Αποφάσισαν έτσι να φτιάξουν τη μικρή μονή μέσα στο κενό που δημιουργούν οι δύο σπηλιές, οι οποίες ενώνονται με έναν παράξενο τρόπο. Υπάρχουν ακόμη και αναφορές ότι ο μοναχός ενταφιάστηκε, εκεί, μέσα στο χώρο του μοναστηριού.
Αν βρεθείς ποτέ στην Ηλεία και στο σημείο που βρίσκεται η Μονή του Ασκητή, θα παρατηρήσεις ότι αυτή είναι χωρισμένη σε δύο μέρη.
Στο πρώτο μέρος θα δεις ουσιαστικά το ιερό της Μονής, καθώς επίσης και ένα είδος διαδρόμου-εξώστη, αλλά και ένα πηγάδι. Η παράδοση, αναφέρει, επίσης ότι σημείο που έπεσε νεκρό το σώμα του ασκητή – μοναχού ανάβλυζε νερό. Αυτός ήταν και ο λόγος που έφτιαξαν το πηγάδι. Στο δεύτερο μέρος της μονής είναι στην ουσία ό,τι έχει απομείνει από τα ερείπια της βυζαντινής μονής, που χρονολογείται γύρω στο 1200 μ.Χ.
Η μονή για πολλά χρόνια φιλοξενούσε δεκάδες μοναχούς, αλλά εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια έχει πια εγκαταλειφθεί.