H δολοφονία του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά τον οποίο έσπρωξε στο νερό το πλήρωμα του Blue Horizon και άφησε αβοήθητο σκόρπισε την θλίψη σε όλη την Ελλάδα. Και ειδικά την οικογένεια του στην Κρήτη, τόπο και καταγωγής αλλά και προορισμό του Αντώνη όταν προσπαθούσε να επιβιβαστεί στο πλοίο…
Η οικογένεια του βιώνει τον πόνο τους αλλά και την οργή τους για το χαμό του αγαπημένου τους Αντώνη τον οποίο δεν θα δούνε να τους χαμογελάει ξανά. Σύμφωνα και με πληροφορίες η οικογένεια του Αντώνη αποτελείται από 10 μέλη με την αδερφή του Ρένα και τον αδερφό του Νίκο ωστόσο να είναι αυτοί που είχαν το κουράγιο και τη δύναμη να εμφανιστούν και μπροστά στις κάμερες και στα media.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλοι τον λάτρευαν και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και από την οικογένειά του αλλά και τους συντοπίτες τους. Έτσι σύμφωνα και με πληροφορίες η Γωγώ, μία ακόμη από τις αδερφές του επέλεξε να τον τιμήσει με τον πιο ωραίο τρόπο. Η ίδια έχει έναν μικρό γιο, τον οποίο και σκόπευε να βαπτίσει σύντομα, δεν γνωρίζουμε ποιο όνομα είχαν επιλέξει αλλά με όσα έχουν διαρρεύσει τα σχέδια άλλαξαν όταν ο 36χρονος Αντώνης έφυγε από τη ζωή, γι’ αυτό και θα του δώσουν το όνομά του για να τον τιμήσουν.
«Άλλος Αντώνης μην βρεθεί στη θέση τη δικιά μου, πως με έπνιξαν απάνθρωποι κι έσβησε η αναπνιά μου».
Το χαμογελαστό παιδί που δολοφονήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Έτσι θα τον θυμούνται όλοι. Παρά τις δυσκολίες της ζωής του, παρά τις ανηφοριές.
Στον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας στον Άγιο Νικόλαο στο Λασίθι, ήταν όλοι εκεί για να τον αποχαιρετήσουν.
«Δεν πείραζε κανέναν και λυπάμαι πολύ που δεν πρόλαβα να του κάνω το τελευταίο τραπέζι».
Τραγικές φιγούρες τα αδέρφια του.
«Δικαιοσύνη ζητάμε για το παλικάρι που χάσαμε, έχουμε κινηθεί νομικά»
Την Τετάρτη 6/9, ώρες μετά τον τραγικό θάνατο του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά, στο Blue Horizon, ο Γιώργος Ζ., συντοπίτης του και κάτοικος του Λασιθίου, εξομολογήθηκε στο Πρώτο Θέμα όλα όσα γνώριζε για εκείνον και τη ζωή του.
Ήταν ένας άνθρωπος αξιαγάπητος, όπως επισήμανε ο ίδιος, ο οποίος δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα και, μάλιστα, εργαζόταν σκληρά για να μπορέσει να συντηρήσει και να βοηθήσει την οικογένειά του όσο μπορούσε.
«Ο Αντώνης Κ. έζησε 36 δύσκολα χρόνια στις εργατικές κατοικίες στον Άγιο Νικόλαο μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια…
Χωρίς δουλειά και αυτό που αποκαλούν στις μέρες μας potential βοηθούσε όποιον του το ζητούσε με αντάλλαγμα ένα χαρτζιλίκι ή λίγα τρόφιμα για το σπίτι…
Χωρίς άλλα εισοδήματα από τη μέρα που έχασε τη μητέρα του σε μια ζωή που για τους περισσότερους θα φάνταζε σωστός Γολγοθάς, ο ίδιος συνέχισε να καβαλάει το ποδήλατο του και να παλεύει για μια χούφτα ευρώ ή λίγες μπουκιές φαγητό πάντα με ένα ανεξήγητο πολλές φορές χαμόγελο…
Σε έναν κόσμο σκληρό που απορρίπτει εύκολα περιθωριοποιεί και πολλές φορές στιγματίζει το διαφορετικό πλήρωσε με τη ζωή του μια αργοπορία να επιβιβαστεί στο καταραμένο εκείνο πλοίο χθες το βράδυ στον Πειραιά…
Ο Αντώνης που αξίζει να σημειωθεί πως είχε εκδώσει κανονικά εισιτήριο (δεν ευσταθούν όλες εκείνες οι φήμες πως δοκίμασε να μπει με το έτσι θέλω χωρίς να πληρώσει)… δεν μπόρεσε να αντιδράσει όπως πιθανόν όλοι μας όταν εκείνο το δίποδο τον έσπρωχνε πάνω στον καταπέλτη…
Ο Αντώνης δεν ήταν κάποιος που μάλωνε, μπορεί και να γελούσε αμήχανα, ίσως να νόμιζε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο, μια κακόγουστη φάρσα…
Μέχρι που βρέθηκε στο κενό…
Ίσως και να χαμογελούσε ακόμα και την ώρα που αποχαιρετούσε τον σκληρό και άδικο κόσμο μας…
Πριν προλάβει καν να καταλάβει τι λάθος έκανε και έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του για αυτό…
Τον Αντώνη τον ήξερα λίγο …πολύ λίγο όπως οι περισσότεροι σε αυτόν εδώ τον τόπο… που απλά σκέφτεται να βγάλει την “υποχρέωση” με μια κηδεία δημοσία δαπάνη…
Πολλοί ίσως να σκέφτονται όμως αυτές τις στιγμές όπως εγώ…
Πως όλοι μας ζούμε κατά τύχη σε αυτόν εδώ τον κόσμο και φεύγουμε μόλις αυτή η τύχη μας εγκαταλείψει ή κάποιος υπεύθυνος – ανεύθυνος αποφασίσει λάθος ή κατά λάθος…
Για τον Αντώνη δεν θα αγορεύσουν γνωστοί ποινικολόγοι… Αντιθέτως στην περίπτωση του το κουκούλωμα μπορεί να αποδειχθεί πολύ εύκολο…
Με συμπολίτη όμως του Αντώνη τον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος περιμένω να δω κάποια πράγματα από την στιγμή που όλα έγιναν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και υπάρχει καταγραφή του συμβάντος…
Και τότε ίσως και ο Αντώνης μπορέσει εκεί ψηλά να ξανά καβαλήσει το ποδήλατο του και να χαμογελάσει όπως έκανε σε όλη την σύντομη και δύσκολη ζωή του».