Ήταν απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου του 2006 όταν ο 11χρονος τότε Άλεξ Μεσχισβίλι εξαφανίστηκε από την περιοχή της Βέροιας, με την υπόθεση να μπαίνει στο αρχείο το Δεκέμβριο του 2020. Η μητέρα του Άλεξη δεν έμαθε ποτέ που κατέληξε το σώμα του 11χρονου γιου της.
Συγκλονισμένο το πανελλήνιο παρακολουθούσε τις εξελίξεις γύρω από την εξαφάνιση του τότε 11χρονου αγοριού. Η παρέα των ανήλικων αγοριών που κατηγορήθηκε για την υπόθεση σιώπησε, ενώ οι έρευνες που έτρεξε η Αγγελική Νικολούλη ήταν καθοριστικές για να αρχίσει να ξετυλίγεται το νήμα.
Το απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου του 2006, ο Άλεξ είχε τελειώσει την προπόνησή του στο μπάσκετ και κατευθυνόταν προς του ΠΡΟΠΟ του πατριού του.
Οι έρευνες της εκπομπής «Φως στο Τούνελ» έδειξαν ότι ο μικρός εκείνη την χρονική περίοδο ήταν προβληματισμένος από την απόρριψη κάποιων συμμαθητών, που έφτανε πολλές φορές και στον ξυλοδαρμό του. Πρόκειται για το πρώτο θύμα σχολικού μπούλινγκ που σόκαρε τη χώρα.
Σαράντα μέρες μετά την εξαφάνιση του παιδιού, η Αγγελική Νικολούλη σε έρευνά της στη Βέροια, εδραίωσε με μαρτυρίες την δράση της παρέας των αδίστακτων ανηλίκων εναντίον άλλων αδύναμων. Εντόπισε τον ένα από τους πέντε «σκληρούς» μαθητές και κατάλαβε από το διάλογο που είχαν, ότι τα παιδιά ευθύνονται για την εξαφάνιση του άτυχου 11χρονου.
Η δημοσιογράφος αν και κατευθύνθηκε στην Ασφάλεια της πόλης, η εκδοχή της θεωρήθηκε ακραία, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Την ομάδα της βίας αποτελούσαν δύο αδέρφια από την Ελλάδα, ένας Αλβανός, ένας Βορειοηπειρώτης και ένας Ρουμάνος. Οι ηλικίες τους τότε, από 11 έως 13 χρόνων. Τα πέντε παιδιά αργότερα ομολόγησαν τον θανάσιμο τραυματισμό του μαθητή, ωστόσο στην συνέχεια τρία από τα πέντε παιδιά ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους και ισχυρίστηκαν ότι είπαν ψέματα στις Αρχές.
Η Αγγελική Νικολούλη συνέχισε με εξονυχιστικό τρόπο τις έρευνες γύρω από την υπόθεση και είχε μιλήσει με αρκετούς κατοίκους της περιοχής. Υπάλληλος φροντιστηρίου αποκάλυψε ότι το βράδυ εκείνο η παιδική συμμορία την είχε ενοχλήσει και απειλήσει. Προέκυψε δηλαδή ότι τα παιδιά της ομάδας είχαν κινηθεί εκείνη την μοιραία νύχτα στον δρόμο που θα ακολουθούσε ο Άλεξ. Και όμως το γεγονός αυτό το είχε αποκρύψει το ένα ελληνόπουλο.
Γυναίκα, φίλη της οικογένειας των Ελλήνων τη νύχτα που χτυπήθηκε θανάσιμα ο Άλεξ από την παιδική συμμορία, βρέθηκε στο σπίτι αυτών και άκουσε το παραμιλητό του μικρότερου. Φώναζε «πέθανε το παιδί, πέθανε. Φωνάξτε τον παππού μου…». Από εκείνο το βράδυ η παρέα χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα, μιας και ο μικρός Βορειοηπειρώτης θέλησε να αποκαλύψει στην Αγγελική Νικολούλη όλα όσα συνέβησαν τη νύχτα που ο Άλεξ έχασε τη ζωή του.
Το παιδί με τη βοήθεια και της δημοσιογράφου, μετοίκησε στην Αθήνα για να πάρει πίσω τα όσα κατέθεσε και στις Αρχές. Όπως αποκάλυψε ο Άλεξ τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από ένα τσακωμό με την «παρέα» στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Δημαρχείο. Τα παιδιά που προσπάθησαν να καλύψουν το έγκλημα, τον μετέφεραν σε ένα ακατοίκητο σπίτι και τον άφησαν αβοήθητο να πεθάνει. Δύο μέρες μετά έβαλαν το νεκρό παιδί σε ένα καρότσι, το κάλυψαν και το μετέφεραν στο ποτάμι της Μπαρμπούτας όπου τον άφησαν.
Τα παιδιά κρίθηκαν ένοχα από το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων της Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με το νόμο περί ανηλίκων, τους επιβλήθηκαν αναμορφωτικά μέτρα. Το αδίκημα που τους βάραινε ήταν το κακούργημα της μη σκοπούμενης, θανατηφόρου σωματικής βλάβης και η περιύβριση νεκρού.
Το 2011 ο παππούς των δύο αδερφών της παρέας που γνώριζε τότε τι είχε συμβεί, καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών, για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή και για ψευδορκία μάρτυρα κατ’ εξακολούθηση. Οι γονείς των μελών της σκληρής παρέας καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης δώδεκα μηνών με αναστολή αφού κρίθηκαν ένοχοι από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης για το αδίκημα της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκων.
Μόνο η μητέρα του Ρουμάνου αθωώθηκε γιατί είχε ζητήσει τη βοήθεια των Αρχών για την παραβατικότητα του γιου της.
Τον Ιανουάριο του 2014, το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Βέροιας επιδίκασε στη μητέρα του Άλεξ Μεσχισβίλι , Νατέλα Ιτσουαϊτζε το χρηματικό ποσό των 150.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστη από τον χαμό του μονάκριβου γιου της.
Οι εμπλεκόμενοι δεν αποκάλυψαν ποτέ που εξαφάνισαν την σορό του άτυχου παιδιού.
«Ο χρόνος έχει σταματήσει στο 2006. Σε εκείνο το βράδυ που ο Άλεξ δεν γύρισε σπίτι. Αν και για κάποιους έχει κλείσει, για μένα είναι ακόμη ανοιχτή, καθώς δεν έχω μάθει την αλήθεια. Δεν έχω βρει ακόμη το παιδί μου» λέει η Νατέλα, μητέρα του Άλεξ και συνεχίζει: «Απλώς περιμένω. Ελπίζω κάποια στιγμή οι εμπλεκόμενοι να μου πουν που βρίσκεται ο γιος μου. Γιατί όλοι ξέρουν, αλλά σιωπούν. Εγώ όμως είμαι πάντα εδώ, για τους θυμίζω τι έγινε. Για να μην ξεχάσουν. Γιατί εγώ δεν ξεχνώ».