Ο Μιχάλης Λώλης έγινε ευρύτερα γνωστός καθώς απασχόλησε την κοινή γνώμη με μία φωτογραφία που είχε ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, στην οποία εικονίζεται ο ίδιος, να δίνει ένα φιλί με τον σύντροφό του, κάτω από την ελληνική σημαία.
Της: Έπη Τρίμη
Ο ίδιος είχε πει σχετικά στην Ελεονώρα Μελέτη: «Πολύς ντόρος για ένα φιλί…για μία απλή εκδήλωση αγάπης. Δεν υπήρχε λόγος να πάρει όλη αυτή την έκταση», είπε, όσον αφορά στο συγκεκριμένο περιστατικό. Αν οι γονείς μου θέλουν να αυτοκτονήσουν επειδή είμαι ομοφυλόφιλος, καλό παράδεισο».
Ο Μιχάλης Λώλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Αμφιθέα έξω από τα Γιάννενα, δίπλα στη λίμνη. Μεγαλώνοντας σε πολύτεκνη οικογένεια, οι γονείς του ήθελαν να απορροφηθεί στο δημόσιο προκειμένου να έχει σίγουρο ένα μεροκάματο.
Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στη Lifo εργάζεται στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας όπου υπηρετεί το τελευταίο επτάμηνο. Ο ίδιος δηλώνει ιδιαίτερα υπερήφανος και χαρούμενος μια και τη θεωρεί «κατάκτηση» από πλευράς του, «μια αναγνώριση προς το πρόσωπό του, ότι έχει το κύρος και τη σοβαρότητα να εκπροσωπεί την Ελληνική Αστυνομία».
«Δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα το πω σε άνθρωπο του περιβάλλοντός μου, ενώ βρισκόμουν σε μακροχρόνια σχέση, συγκατοικούσα με τον σύντροφό μου, ταξιδεύαμε μαζί, ζούσαμε μια εντελώς φυσιολογική ζωή που ήταν όμως κρυφή. Εννοείται πως οι φίλοι και η οικογένειά μου γνωρίζουν για μένα εδώ και πολλά χρόνια. Το εργασιακό περιβάλλον ήταν το τελευταίο προπύργιο».
Ο ίδιος μίλησε για τον ρατσισμό που έχει δεχθεί από την κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και για την αντιμετώπιση από την οικογένειά του.
«Δεν φταίνε οι γονείς μου γιατί και αυτοί ζουν σε μια ετεροκανονική κοινωνία. Είχα αντιδράσεις με τη μητέρα μου σε σχέση με τη σημαία. Μου είπε “σ’ αγαπάω, είσαι όλη μου η ζωή, το ξέρεις, αλλά μην προκαλείς”. Μαμά μου, πώς προκάλεσα; Πώς προκαλώ; Βοηθάω. Όταν είπα ότι είμαι ομοφυλόφιλος έφυγαν όλοι οι παιδικοί μου φίλοι από δίπλα μου. Ένιωσα μια χαρά. Αποφάσισα ότι αυτό είμαι αυτό υπηρετώ», είπε.
«Έχω ακούσει από συγγενικό μου πρόσωπο, πρόσφατα, μια ξαδέρφη μου ότι “ξέρεις κάτι, μπορεί να τους οδηγήσεις και στην αυτοκτονία”. Αν είναι να αυτοκτονήσει ο πατέρας μου και η μητέρα μου γιατί είμαι ομοφυλόφιλος, καλό παράδεισο», ανέφερε στη συνέχεια on air.
«Η μητέρα μου δυσκολεύτηκε πάρα πολύ, να αποδεχτεί την πραγματικότητα. Η αντίδραση του μπαμπά μου ήταν “τι μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε”. Τώρα είναι και περήφανοι για τον αγώνα που δίνω, που βοηθάω κόσμο», είπε μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Λώλης.
«Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στην κοινωνία, αλλά και μέσα στην Ελληνική Αστυνομία, που ακριβώς επειδή ακούν όλα αυτά τα ομοφοβικά και ρατσιστικά σχόλια, φοβούνται και κρύβονται. Τέτοιες απόψεις δεν χωρούν στην Αστυνομία», σημείωσε εν συνεχεία. «Μακάρι να υπήρχε όταν ήμουν εγώ παιδί, έφηβος, ένας αστυνομικός, ένας ομοφυλόφιλος να λέει αυτά που λέω εγώ σήμερα», είπε ο Μιχάλης Λώλης.
«Το 2004 έδωσα πανελλήνιες, μπήκα στη Σχολή Αστυφυλάκων Ξάνθης, αποφοίτησα το ’06, υπηρέτησα ως αστυφύλακας στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα, μετά στο Τμήμα Ασφαλείας Βύρωνα, έπειτα έδωσα ξανά πανελλήνιες και μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών, αποφοίτησα το ’12 και υπηρέτησα ως υποδιοικητής για δύο χρόνια στα Εξάρχεια. Είχα έντονη επαφή με χρήστες ναρκωτικών, sex workers, άτομα που πρόσκεινται ιδεολογικά στον ακροαριστερό χώρο, έπρεπε να διαχειριστώ άτομα που με μισούν επειδή είμαι αστυνομικός, που όταν τους μιλούσα με άλλη γλώσσα από αυτή που έχουν συνηθίσει, δεν το πίστευαν. Εκεί πήρα έντονα ερεθίσματα και άρχισα να κοντράρομαι με την κυριαρχούσα ιδεολογία της Αστυνομίας. Στη συνέχεια μετατέθηκα στο Αρχηγείο, στη Διεύθυνση Γενικής Αστυνόμευσης, που ήταν φυσικά τεράστια τιμή αλλά καθαρά γραφειοκρατική δουλειά που δεν μου έδινε κανένα κίνητρο. Έπαψα να εξυπηρετώ τον πολίτη και εγκλωβίστηκα σε ένα γραφείο» , τονίζει ο Μιχάλης Λώλης.
Μεταξύ άλλων ο Μιχάλης Λώλης στη συνέντευξή του έχει πει: «Οι περισσότεροι θεωρούν ότι, επειδή μιλώ για όλα αυτά, είμαι φιλελεύθερος ή αριστερός. Δεν μιλώ για τα πολιτικά μες στην Αστυνομία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο αντιρατσισμός και το να είναι κάποιος σωστός αστυνομικός, ξεπερνούν τα ιδεολογικά πρόσημα και τις πολιτικές αντιλήψεις. Το μεγάλο κακό στην Αστυνομία είναι η πλήρης απενοχοποίηση της έκφρασης από την πλευρά των αστυνομικών, ακραίων, ρατσιστικών απόψεων έναντι ομάδων όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι Ρομά, οι μετανάστες. Όχι μόνο είναι απενοχοποιημένοι αλλά είναι και περήφανοι γι’ αυτές τις απόψεις. Πλέον ο ρατσισμός είναι ποινικό αδίκημα, δεν μιλάμε για άποψη. Αυτό βέβαια συμβαίνει στην κοινωνία εν γένει, αλλά εμείς, ως αστυνομικοί οφείλουμε να κρατάμε τις απόψεις μας εκτός υπηρεσίας, βάσει της νομοθεσίας, διεθνούς, ευρωπαϊκής, εθνικής, αλλά και του κανονισμού της Αστυνομίας και του Κώδικα Δεοντολογίας μας»
Σε άλλο τμήμα της ίδιας συνέντευξης αναφέρει: «Ο Ρομά αντιμετωπίζεται στερεοτυπικά ως εγκληματίας, ο ομοφυλόφιλος ως ένας άνθρωπος που το μόνο που κάνει σε όλη του τη ζωή είναι να ψάχνει για σεξ, η γυναίκα αντίστοιχα ως άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ότι ήρθαν στην Ελλάδα για να την ισλαμοποιήσουν… Δεν είναι έτσι. Είναι ευάλωτες, περιθωριοποιημένες ομάδες. Όταν περιθωριοποιείς μια ομάδα, αναγκαστικά την οδηγείς στο έγκλημα. Υπάρχει ένας κύκλος. Η Αστυνομία οφείλει να φέρει σε πρώτο επίπεδο την προάσπιση των δικαιωμάτων, την αντιμετώπιση του ρατσισμού και τη διαχείριση των διακρίσεων, οπότε δίνοντας αυτά τα δικαιώματα στις περιθωριοποιημένες ευάλωτες ομάδες, εκείνες θα νιώσουν προστατευμένες απέναντι στον ρατσισμό και θα από-περιθωριοποιηθούν, θα βρεθούν στο προσκήνιο κι έτσι θα επιτευχθεί ο καταστατικός σκοπός της Αστυνομίας, που είναι η μείωση της εγκληματικότητας. Η Ελληνική Αστυνομία τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται αυτό τον κύκλο».
«Θα είμαι στη ρατσιστική βία και δεν θα παραδεχθώ ότι είμαι ομοφυλόφιλος; Ποιος θα με σεβαστεί μετά στη δουλειά που κάνω; Σκοπός μου είναι να φέρω τον κόσμο στην Αστυνομία και την Αστυνομία στον κόσμο, να γεφυρώσω αυτό το χάσμα, ώστε να δώσουμε ορατότητα στο φαινόμενο του ρατσισμού, ώστε η Ελλάδα επιτέλους να βάλει στη θέση τους τούς ανθρώπους που έχουν ξεφύγει και παντού μιλούν ρατσιστικά με πλήρη απενοχοποίηση. Ο ρατσισμός δεν είναι άποψη, είναι έγκλημα», λέει ο Μιχάλης Λώλης.
«Έχω κάνει ψυχοθεραπεία με αστυνομικό ψυχολόγο, για να μπορέσω να αποφορτιστώ από όλα τα καθημερινά της δουλειάς. Όλοι οι αστυνομικοί πρέπει να κάνουν ψυχοθεραπεία. Κάνουμε ένα πολύ ψυχοφθόρο επάγγελμα, υπάρχουν ψυχολόγοι που πληρώνονται γι’ αυτό αλλά υπάρχει και το στίγμα τού ότι αν πάω σε ψυχολόγο είμαι τρελός, οπότε πηγαίνουν ελάχιστοι».