Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, η πίστη κορυφώνεται. Η παρουσία του Θεού γίνεται αισθητή σε κάθε γωνιά, σε κάθε καρδιά. Είναι η μέρα που γίνονται θαύματα. Η μέρα που, σύμφωνα με την παράδοση, ο Ύψιστος συγχωρεί.
Ένας ληστής, πάνω στον σταυρό, κλέβει τον Παράδεισο. Μέσα σε λίγα λόγια, με μία πράξη πίστης, γίνεται Άγιος. Κανείς δεν τον περίμενε. Όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Κι όμως, η μετάνοια τον εξυψώνει.
Η προδοσία του Ιούδα: Από τον Χριστό στην καταδίκη
Την ίδια στιγμή, ένας άλλος μαθητής – αυτός που περπάτησε δίπλα στον Χριστό για τρία χρόνια, που είδε θαύματα, που άγγιξε το θείο – προδίδει. Ο Ιούδας παραδίδει τον Διδάσκαλό του και στη συνέχεια βάζει τέλος στη ζωή του. Η πτώση του συγκλονίζει.
Και ένας ακόμη μαθητής, ο Πέτρος, φοβάται. Μια μικρή φωνή, ένα παιδί, αρκεί για να τον κάνει να αρνηθεί τον Χριστό. Τρεις φορές. Και τότε ακούγεται ο πετεινός. Ο Πέτρος βγαίνει έξω και κλαίει πικρά. Αλλάζει. Μετανοεί. Και πάνω σ’ αυτόν, οικοδομείται μια Εκκλησία.
Στο πιο σπαρακτικό σημείο της ημέρας, η Παναγία στέκεται βουβά κάτω από τον Σταυρό. Η σιωπηλή της παρουσία συνοδεύει τη Θυσία. «Δίκοπο μαχαίρι» διαπερνά την καρδιά της. Σήμερα καταλαβαίνει το μεγαλείο και τον πόνο της αποστολής του Υιού της.
Σήμερα, ο Θεός σταυρώνεται. Και πάνω στον Σταυρό Του, συγχωρεί. Εκείνους που Τον πρόδωσαν, που Τον αρνήθηκαν, που Τον σταύρωσαν. Ο λόγος Του παραμένει αιώνιος:
«Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι».
