Μεγάλη Εβδομάδα: Ψαλμωδίες, ευωδιές πασχαλιάς και άλλων λουλουδιών, θρησκευτική κατάνυξη πραγματοποιούνται στα μοναστήρια της Ηπείρου. Από την ιερά μονή Αγίου Δημητρίου κάτω από τον ιερό βράχο του Ζαλόγγου, μέχρι την Βύλιζα στα Β. Τζουμέρκα, την Μολυβδοσκέπαστη στην Κόνιτσα και το ακριτικό Γηρομέρι στην Θεσπρωτία, η κατάνυξη κάνει τις Άγιες ημέρες των Παθών του Κυρίου μέρες ξεχωριστές για τον καθένα, μέρες περισυλλογής και προσευχής, μέρες με την προσμονή της Ανάστασης.
Με φόντο τα μνημεία της «Βυζαντινής Άρτας», οι πιστοί στην ιερά μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου, στο μοναστήρι Θεοτοκιό, όπως οι Αρτινοί το γνωρίζουν, βιώνουν ιδιαίτερη εμπειρία.
Η μονή είναι κτισμένη στη θέση Ζερμή, κοντά στην πόλη της Άρτας στην εθνική οδό Άρτας –Τρικάλων.
Τα έθιμα της Λαμπρής, ο θρησκευτικός πολιτισμός των ημερών κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, είναι σύμφωνα φέτος με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Το Μοναστήρι είναι «φυτεμένο» μέσα στην καταπράσινη και λουλουδιασμένη φύση.
Το πετρόχτιστο συγκρότημα αποτελείται από μία μονόκλιτη θολωτή βασιλική και τέσσερα παρεκκλήσια.
Για τους Αρτινούς, η μονή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις μεγάλες εορτές της Ορθοδοξίας.
Στην Άρτα, ο δήμος μεταδίδει διαδυκτιακά απευθείας τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας από τους Ιερούς Ναούς. Παράλληλα στο πλαίσιο του θεσμού «Βυζαντινή Άρτα» γίνονται εκδηλώσεις οι οποίες μεταδίδονται είτε τηλεοπτικά είτε διαδυκτιακά.
Ο εμβληματικός βυζαντινός ναός της Παναγίας Παρηγορήτισσας είναι ανοικτός για το κοινό με την τήρηση των υγειονομικών μέτρων, τη Μεγάλη Πέμπτη, τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο .
Δύο μοναχές, οι αδελφές Κεχαριτωμένη και Χριστοδούλη, είναι η ψυχή του μοναστηριού που αποτελεί σημείο αναφοράς στην περιοχή και όχι μόνο. Καθημερινά ψάλλουν ύμνους και κάνουν τις ακολουθίες με τη βοήθεια ιερέων που στέλνει η μητρόπολη ‘Αρτας.
«Είναι ο 3ος κατά σειρά ναός πάνω στα ερείπια των προηγούμενων» ,αναφέρει η μοναχή Κεχαριτωμένη, καθώς «οι Τούρκοι έκαιγαν τις εκκλησιές». Πάνω στα θεμέλια παλιού βυζαντινού ναού σύμφωνα με την παράδοση, το καθολικό κτίστηκε το 1793 από τον αρματωλό Κωνσταντίνο Πούλη .Οι αλλεπάλληλες επιδρομές των κατακτητών γκρέμισαν τμήματα του ναού ο οποίος ανακατασκευάστηκε το 1875. Τα κελιά είναι νεώτερες κατασκευές καθώς κατά το μισό του 19ου αιώνα πυρπολήθηκαν από τους Οθωμανούς.
Όπως λέει η μοναχή, οι κάτοικοι του Πέτα έκαναν σπουδαίες δωρεές σε γη στο μοναστήρι. Για να μην αρπάξουν τις περιουσίες τους οι Τούρκοι μετά την απελευθέρωση η μονή μοίρασε τα χωράφια στους ακτήμονες της περιοχής.