Στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» φιλοξενήθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής μια γενναία γυναίκα, η Διονυσία, η οποία κατήγγειλε το βιαστή της παιδικής της ηλικίας.
Ο βιαστής ήταν οικογενειακός φίλος που εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη των γονιών της και της ίδιας και εκδήλωσε κάθε αρρωστημένη σκέψη του πάνω στο παιδικό κορμάκι της.
«Ήμουν έξι χρόνων την πρώτη φορά που με θώπευσε στο ίδιο του το σπίτι. Με πήγε στο μπάνιο και πάγωσα με αυτά που μου έκανε. Θυμάμαι ακόμα το σχήμα από τα πλακάκια που υπήρχαν στο μπάνιο του», είπε η 44χρονη Διονυσία στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», η οποία τώρα βρήκε το θάρρος να μιλήσει για τον εφιάλτη που ζούσε.
Ο βιασμός της συνεχίστηκε για χρόνια, όμως από τα 12 της χρόνια άρχισε να αντιδρά.
«Πονούσα και του έλεγα πολλές φορές να σταματήσει. Πολλές φορές ούρλιαζα, αλλά αυτό αντί να τον κάνει να σταματήσει τον εξιτάριζε περισσότερο. Οπότε μετά από κάποιες φορές έκλεινα απλά τα μάτια και δεν έλεγα τίποτα. Ένιωθα πως άνοιγα το στόμα μου να φωνάξω και δε μου έβγαινε φωνή», συνέχισε.
Δυστυχώς, όταν αποκάλυψε όσα βίωνε από τον οικογενειακό φίλο δε βρήκε τη στήριξη από το οικογενειακό της περιβάλλον.
«Σε μια συζήτηση έλεγε ο πατέρας μου ότι ο άνθρωπος που με βίαζε ήταν καλός κι εγώ αντέδρασα. Μου έριξε ένα χαστούκι και μου είπε ότι δεν είμαι άξια να μιλάω γι’ αυτόν τον κύριο. Με αντιμετώπιζαν σαν τρελή, γιατί αντιδρούσα παρορμητικά, νευρικά, όπως θα αντιδρούσε κάθε κακοποιημένο παιδί. Όμως οι δικοί μου δε νοιάστηκαν», συνέχισε η Διονυσία, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της και πρόσθεσε: «Μου λένε τώρα ότι όσα μου έκανε έχουν παραγραφεί. Τι παραγράφηκε; Παραγράφεται η ψυχή μου;»
Η οικογένειά της πότε δεν πίστεψε όσα τους είπε. Ο πατέρας της, όταν του αποκάλυψε τι πέρασε στα χέρια του φίλου του της είπε «αποδείξεις έχεις;», ενώ αρκετοί από το οικογενειακό της περιβάλλον προσπάθησαν να την αποτρέψουν από το να μοιραστεί το δικό της βίωμα δημόσια με το Πανελλήνιο.
«Εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να ντρέπομαι. Εκείνος θα έπρεπε να ντρέπεται. Τα θύματα κακοποίησης πρέπει να μιλούν και να ενώσουν τις φωνές τους, ώστε οι θύτες να φοβούνται πλέον να τους κάνουν κακό», είπε η Διονυσία.
Όσο για τη στιγμή που έφερε τον βιαστή της προ των ευθυνών του η ίδια είπε:
«Όταν ήμουν 22 ετών πήγα κι έκανα καταγγελία στο Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα. Έστειλαν σήμα στο Α.Τ. της περιοχής, όπου έμενε. Ήρθε στο τμήμα μαζί με τη σύζυγό του. Όταν άκουσαν το επώνυμό μου πάγωσαν και οι δύο. Όταν τον αντίκρισα άρχισα να τρέμω ολόκληρη και να κλαίω ασταμάτητα. Είπα στη γυναίκα του “συγγνώμη, αλλά πολύ περίμενα για να τα βγάλω από μέσα μου”. Με κοιτούσε ακίνητος, αλλά με βλέμμα ταραγμένο γιατί ήξερε τι είχε κάνει. Τους ενημέρωσε ο διοικητής για το περιεχόμενο της καταγγελίας μου και από εκείνη τη στιγμή δε θυμάμαι πώς βρέθηκα έξω από το αστυνομικό τμήμα και τι φώναζα, γιατί μου είπαν ότι φώναζα».
Η συνεχής κακοποίησή της έπληξε και την ψυχολογία της. Για χρόνια επισκεπτόταν ψυχιάτρους, προσπαθώντας να γιατρέψει την ψυχή της, όμως κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον για να τιμωρηθεί ο βιαστής της, ενώ ο μεγάλος της φόβος είναι ότι το έχει κάνει και σε άλλα παιδιά.
«Όταν διάβασα την κατάθεσή μου κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός δρούσε πολύ μεθοδικά και είμαι βέβαιη ότι το έχει ξανακάνει», είπε.
Εκείνος παραμένει ελεύθερος και ατιμώρητος και συνεχίζει να ζει με τη σύζυγο και τα παιδιά του, σαν καλός οικογενειάρχης.