Η ανατριχιαστική μαρτυρία 76χρονου, πρώην φιλοξενούμενου στο γηροκομείο στα Χανιά, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που ζούσαν οι ηλικιωμένοι, προκαλούν σοκ στο πανελλήνιο.
Ο Χρήστος Δερμιτζάκης και η σύζυγος του, Ελένη, έκαναν λόγο για υποσιτισμό, βασανιστήρια, άθλιες συνθήκες υγιεινής, για φέρετρα στο υπόγειο, γέροντες και γερόντισσες που καλούσαν απεγνωσμένα σε βοήθεια.
«Νεκροταφείο» αποκαλούσαν οι ίδιοι το γηροκομείο, στο οποίο ο ηλικιωμένος μπήκε ως φιλοξενούμενος και η σύζυγός του ως επισκέπτρια.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Βατόλακκο, ένα χωριό του δήμου Πλατανιά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα Χανιά, ο Χρήστος Δερμιτζάκης νιώθει τυχερός που κατάφερε να επιβιώσει από το κολαστήριο, όπως ο ίδιος λέει και χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του, ξεσπά και ταυτόχρονα δοξάζει το θεό που κάποιοι παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη.
«Ξύλο, έτρωγα πολύ ξύλο. Στον πισινό. Πονούσα και φώναζα. Μου έκαναν ενέσεις χωρίς λόγο. Με χτυπούσαν αλύπητα» υπογράμμισε στο neakriti ο ηλικιωμένος, ο οποίος είχε την ατυχία να μπει προσωρινά, ευτυχώς, στο γηροκομείο, λόγω προβλήματος υγείας της συζύγου του που έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείριση σε νοσοκομείο του Ηρακλείου.
Τα παιδιά του, λόγω του επιβαρυμένου προγράμματος που είχαν, ήταν δύσκολο να τον κρατήσουν κοντά τους για φροντίδα κι έτσι αποφάσισαν από κοινού να φιλοξενηθεί στη συγκεκριμένη μονάδα. Κατέβαλαν όλη τη σύνταξη του 76χρονου, συνολικά 800 ευρώ, ενώ πλήρωναν από την τσέπη τους και τα φάρμακα του, το κόστος των οποίων ανερχόταν στα 200 ευρώ περίπου.
Οργή και θλίψη προκαλεί η ανατριχιαστική μαρτυρία 76χρονου
Ο ηλικιωμένος κάθε τόσο τηλεφωνούσε στη σύζυγο του και της έλεγε «Ελένη, έλα να με πάρεις, γιατί θα πεθάνω εδώ μέσα. Ελένη, πάρε τους τηλέφωνο. Λερώθηκα και δεν έρχονται να με αλλάξουν. Υποσέντονα δεν είχαν. Κοιμόμουν πάνω σε χοντρό νάιλον σαν αυτό που σκεπάζουμε τα ξύλα της σόμπας».
Στις εκκλήσεις του 76χρονου, η σύζυγός του, όσο διάστημα προετοιμαζόταν για την επέμβαση, δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Τηλεφωνούσε όμως στη διεύθυνση της μονάδας και επέμενε να φροντίσουν τον άνθρωπο της. «Σε κάμποση ώρα με έπαιρνε πάλι. Ελένη με δέσανε. Ρωτούσα: Γιατί δέσατε τον άντρα μου; Μου απαντούσαν πως τον έδεναν για να μη γλιστρήσει από την καρέκλα».
«Δίπλα στην είσοδο με είχαν κάτσει και με είχαν δέσει για να μην κουνιέμαι. Στο χώρο που μας έκαναν μπάνιο, ήταν στοίβα οι πετσέτες από προηγούμενους ασθενείς, βρεγμένες. Λέω ρε παιδιά με αυτές θα σκουπιστώ; Αν σου αρέσει μου έλεγαν. Αν δε σου αρέσει τα παράπονα σου στη διευθύνουσα» επεσήμανε ο 76χρονος, με δάκρυα στα μάτια, που πλέον είναι ξαπλωμένος σε ένα φωτεινό δωμάτιο του σπιτιού του, μέσα στη θαλπωρή.
Και συμπληρώνει για το εφιαλτικό τρίμηνο που έζησε στο γηροκομείο «έτρωγα κρεμμύδια από την πείνα μου. Κι όταν τους έλεγα ότι πεινάω μου απαντούσαν «αυτά είναι, δεν έχουμε άλλο». Για πρωινό μας έφερναν σκέτο τσάι ή γάλα και μας έπιανε κόψιμο. Τέτοια πείνα δεν είχα ζήσει ξανά».
Μια μέρα που η σύζυγος του τον επισκέφθηκε, αφού πια είχε εγχειριστεί και πριν τον πάρει ξανά κοντά της, διαπίστωσε ιδίοις όμμασι την απάνθρωπη μεταχείριση, όχι μόνο προς τον άντρα της, αλλά προς όλους τους ηλικιωμένους. Χαρακτηριστικά σημείωσε «του έφεραν να φάει άθλιες φακές μέσα σε ένα μικρό μπολάκι σαν αυτό που ταΐζω τα γατιά και μισό αυγό! Όταν ρώτησα πού είναι το άλλο μισό αυγό, μου είπαν πως θα το δώσουν σε άλλο τρόφιμο. Ευτυχώς, βρέθηκε εκεί μέσα κάποιος που πουλούσε κουλούρια και τυρόπιτες και όταν του έδωσα να φάει έτρωγε σαν λιμαγμένος».
Ο κύριος Χρήστος ήταν ενενήντα κιλά όταν μπήκε στο γηροκομείο και όταν επέστρεψε στο σπίτι του, με μόλυνση από τις ακαθαρσίες, είχε μείνει πενήντα.
Η σύζυγος του ηλικιωμένου περιγράφει τα όσα άκουγε μέσα στο γηροκομείο, όπως «βοήθεια, παιδί μου, γιε μου, φώναζαν οι γυναίκες», ενώ ο 76χρονος πρώην φιλοξενούμενος προσθέτει “εκεί μέσα είναι κολαστήριο δεν είναι ίδρυμα. Όταν κατεβαίναμε στο υπόγειο για μπάνιο, έβλεπες τα φέρετρα, στη σειρά. Λέω ρε παιδιά τι συμβαίνει; Πέθανε ο ένας, πέθανε ο άλλος, τι γίνεται;. Είδα μια γιαγιά με άνοια να της ανοίγουν το στόμα και να της βάζουνε με το ζόρι το κουτάλι με το φαγητό. Εκείνη να μην τρώει και να της το σπρώχνουν με μια πετσέτα. Είδα έναν άλλο να τον σπρώχνουν σαν ζώο στη σκάλα».
