Μαρία Βασιλείου: Η Ευδοκία είναι μία ταινία, ελληνικής παραγωγής. Η συγκεκριμένη ταινία του 1971 κέρδισε το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Η ταινία έγινε γνωστή για το θέμα της, το οποίο ήταν μουσικό. Ήταν ένα ζεϊμπέκικο, το οποίο έγραψε ο Μάνος Λοΐζος. Το σενάριο, αλλά και η σκηνοθεσία ανήκουν στον Αλέξη Δαμιανό. Από εκεί και πέρα, πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Γιώργος Κουτούζης, Μαρία Βασιλείου, Χρήστος Ζορμπάς και Κούλα Αγαγιώτου.
Σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, ο λοχίας πεζικού Γιώργος Μπάσκος (Γιώργος Κουτούζης) θα γνωρίσει την Ευδοκία (Μαρία Βασιλείου), μία πόρνη. Οι δυο τους ερωτεύονται κεραυνοβόλα και παντρεύονται. Αλλά ο συντηρητισμός της επαρχίας, οι κατεστημένες αξίες, το κοινωνικό σύστημα και οι προκαταλήψεις δυσκολεύουν τη ζωή τους. Η απόπειρά τους να αντιμετωπίσουν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων αποτυγχάνει και συντρίβεται, όπως στις αρχαίες τραγωδίες. Σχεδόν μυθικές διαστάσεις έχει πάρει το μουσικό θέμα της ταινίας, ένα ζεϊμπέκικο που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος.
Το ζεϊμπέκικο αυτό χορεύει ο λοχίας Μπάσκος στα πρώτα λεπτά της ταινίας, στο μαγαζί που συναντά για πρώτη φορά την Ευδοκία, η οποία του χτυπά παλαμάκια, προκαλώντας την οργή του νταβατζή της, ενός διεφθαρμένου πρώην χωροφύλακα. Όταν τελείωσε με τη μουσική του ζεϊμπέκικου, ο Λοΐζος το έδωσε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο για να του γράψει στίχους. Όμως, ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε λέγοντάς του ότι «αυτό το πράγμα δεν παίρνει λόγια, δεν υπάρχουν στίχοι να το υποστηρίξουν».
Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το συγκεκριμένο κομμάτι αναδείχθηκε στο πιο διάσημο ίσως ζεϊμπέκικο στην Ελλάδα, και ανάμεσα σ´ αυτούς που το χόρευαν ήταν και ο Έλληνας πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Παρόλο που σύμφωνα με το σενάριο η ταινία διαδραματίζεται σε «μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας», στην πραγματικότητα τα γυρίσματα έγιναν εξ ολοκλήρου στην Αττική (μεταξύ άλλων σε Χαϊδάρι, Αιγάλεω, Αγία Παρασκευή και Κηφισιά). Η διάσημη σκηνή του ζεϊμπέκικου γυρίστηκε σε ένα ταβερνάκι στην Κάτω Κηφισιά.
Η Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού ήταν και εξακολουθεί να είναι μία από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού σινεμά, και για πολλούς ίσως η πιο σπουδαία. Ο μύθος που δημιουργήθηκε γύρω απ’ αυτή όσο περνούσαν τα χρόνια αφορά σε μεγάλο βαθμό την πρωταγωνίστρια του. Η κυπριακής καταγωγής Ελληνοαγγλίδα Μαρία Βασιλείου δεν ήταν καν ηθοποιός όταν την επέλεξε ο Δαμιανός για να γίνει η Ευδοκία της ταινίας του. Πολλές γνωστές σταρ της εποχής πέρασαν από οντισιόν για να πάρουν το ρόλο αυτό. Καμιά δεν ήταν κατάλληλη στα μάτια του Αλέξη Δαμιανού.
Τον βρήκε όμως στο πρόσωπο της Μαρίας Βασιλείου, την οποία γνώρισε στο Λονδίνο, μέσω ενός διαφημιστικού γραφείου. Η Μαρία Βασιλείου (και Μάρω Βασιλείου, μερικές φορές και Μαρί Βασιλείου, Λονδίνο, 16 Σεπτεμβρίου 1950 – Λονδίνο, 5 Ιουλίου 1989) ήταν Κύπρια ερασιτέχνης ηθοποιός του κινηματογράφου. Έγινε ξαφνικά γνωστή από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Αλέξη Δαμιανού, Ευδοκία. Επιλέχθηκε για το ρόλο της Ευδοκίας στην ομώνυμη ταινία (1971) όταν ο Δαμιανός είδε ένα άλμπουμ με φωτογραφία της στο Λονδίνο.
Η νεαρή Βασιλείου ζούσε εκεί όταν ο ίδιος ο Δαμιανός την έφερε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στην Εκάλη. Μετά την Ευδοκία, η Μαρία Βασιλείου έπαιξε στα Παιδιά των λουλουδιών (1973) του Όμηρου Ευστρατιάδη και στον Θίασο του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1975). Λίγο αργότερα, τα ίχνη της χάθηκαν. Η ηθοποιός κέρδισε το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1971.
Οι περισσότερες πηγές ανέφεραν ότι η ηθοποιός είχε σκοτωθεί σε τροχαίο δυστύχημα στο Λονδίνο, το 1977, έπειτα από το θάνατο του Ιταλού συζύγου της, ή στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Στην πραγματικότητα η Βασιλείου απεβίωσε έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, στις 5 Ιουλίου του 1989, στην βρετανική πρωτεύουσα και επί περισσότερο από μία δεκαετία είχε εξαφανιστεί από το προσκήνιο, τροφοδοτώντας τις φήμες που ανέφεραν ότι είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα. Κατά την περίοδο αυτή υποβαλλόταν σε χημειοθεραπείες.