Μαρία Κίτσου: Η γνωστή ηθοποιός από τις Άγριες Μέλισσες παραχώρησε συνέντευξη, όπου ήταν αποκαλυπτική. Η Ελληνίδα ηθοποιός που βλέπει την καριέρα της να βρίσκεται σε ανοδική πορεία, απάντησε στα ερωτήματα που της τέθηκαν. Μεταξύ άλλων, μίλησε για άγνωστες πτυχές της ζωής της, οι οποίες παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον. Αναλυτικότερα:
Μαρία Κίτσου: «Θυμάμαι όταν είμαστε πολύ μικροί με τον αδελφό μου, περίπου πέντε χρονών, και κάθε Παρασκευή βλέπαμε το θρίλερ ”Παρασκευή και 13”».
Μαρία Κίτσου: «Κάπως. Μας άρεσαν πολύ τα θρίλερ. Βλέπαμε Φρέντι Κρούγκερ, «Εξορκιστή»… Είμαι ακόμη πολύ θριλεράκιας. Όποτε έχω χρόνο και μπορώ βλέπω τα πάντα. Τα κυνηγάω σαν τρελή».
Μαρία Κίτσου: «Έχω έναν αδελφό, ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική αυτή την εποχή και τελειώνει το διδακτορικό του».
Μαρία Κίτσου: «Πέρασα απ’ όλα. Δεν ήταν τα ειδυλλιακά παιδικά χρόνια. Νομίζω όμως ότι μέσα από αυτό βγήκα πολύ πιο δυνατή. Αναγκάστηκα να ωριμάσω πολύ πιο σύντομα. Δεν χάρηκα πολύ ως παιδί, αν και, αν με ρωτήσετε, μέσα μου ακόμη και τώρα νιώθω πολύ παιδί. Δεν ήμουν τόσο ανέμελη όσο θα ήθελα».
Μαρία Κίτσου: «Όχι. Πάντα κυνηγούσα όλα όσα ήθελα».
Μαρία Κίτσου: «Ξέρετε, τελικά ισχύει πως θα γίνεις αυτό που είναι να γίνεις στη ζωή. Γεννιέσαι. Μετά έρχονται όλα τα άλλα και βρωμίζουν αυτή την πορεία και τη διαδικασία και αυτό που πραγματικά θες. Έχω περάσει απ’ όλα αυτά τα στάδια.
Στήριγμα συναισθηματικό από φίλους έψαχνα, αλλά ήμουν και παιδί που πάντα ήθελε να τα καταφέρνει μόνο του. Πάντα ζητούσα βοήθεια όταν τη χρειαζόμουν. Δεν ήμουν από τα παιδιά που τα κρατούσαν όλα μέσα τους γιατί ήξερα ότι ο δυνατός είναι αυτός που ζητάει βοήθεια για να επιβιώσει. Αντίθετα, ο αδύναμος είναι αυτός που δεν ζητά βοήθεια. Ήμουν κοινωνικό παιδί και πάλευα όσο μπορούσα».
«Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πάσχω από κατάθλιψη και αγχώδη διαταραχή, καθώς και από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής. Η διάγνωση έγινε στα 17 μου και έκτοτε παλεύω να τα αντιμετωπίσω με φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία.
Ευτυχώς, έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν, με καταλαβαίνουν και με στηρίζουν. Επίσης, σε ένα τεστ ενσυναίσθησης που μου έκανε ο γιατρός μου χτύπησα… κόκκινο. Πώς να μην έχω κατάθλιψη όταν μπαίνω τόσο πολύ ”στα παπούτσια” των άλλων; Αν μου πείτε κάτι στενόχωρο για σας, θα το βιώσω μέχρι το μεδούλι! Μπορεί να με διαλύσει».