Χειρότερη η δεύτερη καραντίνα από την πρώτη, η οποία μας είχε βρει ψυχολογικά απροετοίμαστους, καθώς δεν ξέραμε τι να περιμένουμε και τι θ’ ακολουθήσει.
Στην πρώτη καραντίνα, το σοκ και ο φόβος που προκάλεσε η εξάπλωση της πανδημίας μας καταρράκωσαν συναισθηματικά και ψυχικά. Παρά τις δυσκολίες, όμως, καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε και να ορθοποδήσουμε, για ένα μικρό διάστημα. Σε καμιά περίπτωση, ωστόσο, δεν συγκρίνεται με αυτό που ζούμε τώρα. Πρόκειται για έναν πραγματικό εφιάλτη και δεν βλέπουμε την ώρα να ξυπνήσουμε.
Στην πρώτη καραντίνα δυσκολευτήκαμε αρκετά με την τηλεκπαίδευση – καθώς ήταν κάτι καινούριο για τα ελληνικά δεδομένα – ωστόσο, θεωρούσαμε ότι ήταν για περιορισμένο χρονικό διάστημα και η είδηση της λειτουργίας των σχολείων τον Σεπτέμβρη ήταν πολύ ανακουφιστική. Η χαρά των παιδιών και η δική μας όμως δεν κράτησε πολύ. Πριν καλά-καλά πάρουμε ανάσα ξεκίνησε το δεύτερο lockdown.
Ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα ήμασταν πιο κατάλληλα προετοιμασμένοι τουλάχιστον στο κομμάτι της τηλεκπαίδευσης, τα τεχνικά προβλήματα φάνηκαν απ’ την πρώτη κιόλας μέρα. Επιπλέον, το βάρος της αποτελεσματικότητάς της πέφτει κυρίως στις μαμάδες! Oι ελλείψεις είναι τόσες πολλές που, πλέον, δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί! Και ας μην ξεχνάμε και τον ψυχολογικό παράγοντα που παίζει τεράστιο ρόλο. Τα παιδιά είναι μακριά από τους φίλους και τους δασκάλους τους για μεγάλο χρονικό διάστημα – και πλέον οι επιπτώσεις είναι εμφανείς μέσα από τα λυπημένα μάτια τους, το άγχος και τα ξεσπάσματα που έχουν.
Η πανδημία δεν έχει αλλάξει μόνο την καθημερινότητα, αλλά και τις περιόδους που αποτελούν σημαντικά διαλείμματα απ’ αυτήν, όπως οι χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ζήσαμε ένα «σιωπηλό» και μοναχικό Πάσχα και τώρα, σειρά έχουν τα Χριστούγεννα που είναι σημαντικά για τα παιδιά.
Η απογοήτευσή τους είναι μεγάλη και δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Οι βόλτες για ψώνια και στους παππούδες, οι επισκέψεις στον κινηματογράφο, τα θέατρα και τα χριστουγεννιάτικα πάρκα, αποτελούν μια γλυκόπικρη ανάμνηση. Και είναι πολύ δύσκολο για έναν γονιό να φτιάξει μια εορταστική ατμόσφαιρα κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Το ότι η μέρα έχει μικρύνει, έχει τεράστια επίπτωση στην ψυχολογία μας – πόσο μάλλον εν μέσω καραντίνας.
Τουλάχιστον, στην προηγούμενη καραντίνα αργούσε να νυχτώσει και μπορούσες να κάνεις βόλτες με το ποδήλατο ή να περπατήσεις χωρίς να κρυώνεις. Αυτό που θα μας μείνει απ’ το δεύτερο lockdown είναι η κακή διάθεση, η αποχή από αγαπημένες δραστηριότητες, η απομόνωση από φίλους και συγγενείς, η έντονη νευρικότητα και το άγχος της μοναξιάς.
Ένα μέτρο που εφαρμόστηκε και επηρέασε σημαντικά τη ζωή μας είναι η απαγόρευση της κυκλοφορίας νωρίς το βράδυ. Αυτό σημαίνει πώς αν κάποιος δουλεύει μέχρι τις 8, μετά δεν προλαβαίνει να κάνει καμία βόλτα για να πάρει μια ανάσα και να αποβάλλει το συσσωρευμένο στρες.
Ο εγκλεισμός σε συνδυασμός με την απαγόρευση της κυκλοφορίας, έχει ρίξει κατακόρυφα την ψυχολογία μας. Ακόμα και αν δεν ήμασταν πολύ του έξω προ καραντίνας, η υποχρεωτική απομόνωση και οι συγκεκριμένες ώρες που μπορούμε να κυκλοφορούμε μας εμποδίζουν να εκτονωθούμε όποτε νιώσουμε πιεσμένοι. Για να μη μιλήσουμε για τους εφήβους που νιώθουν σαν να τους έχεις κλείσει στο κλουβί!
Στην προηγούμενη καραντίνα το καλοκαίρι ήταν μπροστά μας και μας γέμιζε ελπίδα. Ακόμη κι αν δεν θα πηγαίναμε κάπου διακοπές, θα μπορούσαμε να οργανωθούμε για να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα με την οικογένειά μας. Με λίγα λόγια είχαμε κάτι να περιμένουμε και να μας δίνει κουράγιο!
Δυστυχώς, το καλοκαίρι αργεί και η διάθεσή μας προς το παρόν βρίσκεται στο ναδίρ. Η μόνη αχτίδα ελπίδας είναι το εμβόλιο, που και πάλι είναι συζητήσιμο! Η υγεία μας είναι το υπέρτατο αγαθό. Μπορεί η καραντίνα να προστατεύει το σώμα, όμως, πρέπει να βρεθεί και ένας τρόπος να προστατεύσουμε και την ψυχή μας.