Μια μητέρα παιδιού ΑμεΑ, φοιτά μαζί με το 6χρονο παιδί της στο σχολείο, καθώς δεν υπάρχει ειδικός δάσκαλος για να το βοηθάει.
Όπως υπογράμμισε η 30χρονη «ερχόμαστε στο σχολείο, κάνουμε όλη τη διαδρομή, γιατί δεν έχει ράμπα, κάνουμε τα μαθήματα μαζί για να τον βοηθάω, στο χεράκι διάλειμμα μαζί, τον ταΐζω εγώ, τουαλέτα μαζί, γυμναστική μαζί, πληροφορική, τον πάω στον πάνω όροφο, τον παίρνω αγκαλιά».
Η Μορφούλα, εκτός από μάνα, είναι συνοδός και νοσηλεύτρια του Χρήστου, διότι στο 2ο δημοτικό σχολείο Πυλαίας, που φοιτά το παιδί, δεν υπάρχει ειδικός δάσκαλος για παράλληλη στήριξη παιδιών με κινητικά προβλήματα.
Ερωτηθείσα τι ζητάει, απαντάει «το αυτονόητο, τίποτα παραπάνω, να έχει ίση μεταχείριση. Είναι ένα παιδάκι σε καρότσι. Μου λένε κάποιοι γιατί πάει σε κανονικό σχολείο, αυτό ακούω. Δεν έχει νοητικό πρόβλημα, απλά δεν περπατάει», ενώ έχει απευθυνθεί πολλές φορές στην πρωτοβάθμια διεύθυνση, χωρίς να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα.
Από την πλευρά του, ο πατέρας επεσήμανε «δεν ξεκίνησε καλά η χρονιά, θέλω να πιστεύω ότι κάτι που ξεκινήσαμε τώρα θα το φτάσουμε μέχρι τέρμα, όχι μόνο για τα παιδιά ΑμΕΑ, για όλα τα παιδιά».
Στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι γονείς, έχουν στο πλευρό του τον σύλλογο διδασκόντων και τη διευθύντρια του σχολείου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο Δημοτικό σχολείο φοιτούν τρία ακόμη παιδιά με κινητικά προβλήματα, εκ των οποίων τα δυο από αυτά έχουν παράλληλη στήριξη, αλλά για το τρίτο παιδάκι, οι γονείς είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν οι ίδιοι από την τσέπη τους το κόστος για το ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
Ο Χρήστος ανήκει στο 15% των παιδιών με αναπηρία στην Ελλάδα, που πηγαίνει σχολείο. Τα υπόλοιπα, δηλαδή 170.000 παιδιά, παραμένουν αόρατα από την εκπαιδευτική κοινότητα.