Γράμμα από φίλη: Δύο άτομα είναι εκείνα, τα οποία χρειάζονται για να πραγματοποιήσουν ένα γάμο. Κάποιες μπορούν να διαχειριστούν τις οικογένειές τους. Όμως, υπάρχουν και άλλα άτομα, τα οποία είναι πιο ευάλωτα. Συνήθως, είναι τα άτομα που προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες.
Είναι εκείνοι που είναι διακριτικοί και ευγενικοί και που αντί για ευχαριστώ ακούν προσβολές και κακεντρεχή σχόλια. Η φίλη που έστειλε το παρακάτω γράμμα δεν ήθελε να μιλήσει μόνο για μια ενοχλητική πεθερά ούτε μόνο για μια εκνευριστική κουνιάδα, ούτε και την ενδιέφερε να αναζητήσει τρόπους για να τις διαχειριστεί. Όπως η ίδια αναφέρει αυτολεξεί «θέλω απλώς να κάνω τα παράπονά μου για όλους!».
Μπορεί να είναι μια ριζοσπαστική αντίληψη για τα δεδομένα της οικογένειάς σας αλλά είναι η θέση μου και η θέση πολλών άλλων γυναικών εκεί έξω. Δεν περίμενα ποτέ ότι το να δουλεύω θα χρειαζόταν ένα περιτύλιγμα δικαιολογίας και απολογίας, ούτε ότι θα όριζε την αξία και την ικανότητά μου ως μάνα.
Πριν δείξετε εμένα με το δάχτυλο για το πού προτιμούν να μείνουν τα παιδιά ή γιατί δεν νιώθουν άνετα να σας επισκέπτονται πάρτε μία ανάσα και σκεφτείτε. Σκεφτείτε όλες εκείνες τις φορές που αφήσατε αιχμηρά σχόλια για την μαμά τους, όλες εκείνες τις στιγμές που τα φέρατε σε αμυντική στάση και υπόλογα να υπερασπιστούν τους γονείς τους. Σκεφτείτε τη συμπεριφορά σας ως προς τα ίδια τα παιδιά.
Όλοι έχετε άποψη και όλοι έχετε δίκιο εκτός από μένα. Δεν το κάνω σωστά ή θα μπορούσα να το κάνω διαφορετικά. Κρυμμένοι πίσω από την δικαιολογία ότι το λέτε για τα παιδιά, τα παιδιά που μεγαλώνω και φροντίζω εγώ καθημερινά. Τα παιδιά που βάζω κάθε βράδυ για ύπνο, που ξέρω τις προτιμήσεις τους, τις ανησυχίες τους, τα όνειρά τους. Είναι πολύ εύκολο να μου λέτε το πώς όταν δεν αναρωτιέστε το γιατί.
Κατηγορίες, αβάσιμα κουτσομπολιά και αστεία περίλυπες φράσεις τύπου «Δεν θα μιλούσε ποτέ έτσι ο Κώστας…» ή «Αυτή τον έβαλε!» δίνουν και παίρνουν πίσω από την πλάτη μου. Και πραγματικά πριν από κάποια χρόνια στενοχωριόμουν και προσπαθούσα να δικαιολογηθώ, αλλά τώρα, όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ θέλω να φωνάξω ότι ο Κώστας δεν είναι λούτρινος! Ο Κώστας έχει δική του άποψη, έχει δημιουργήσει την δική του οικογένεια! Δεν χρειάζεται εμένα για να τονίσω λάθη και συμπεριφορές που βλέπει μόνος του.
Τα παιδιά των παιδιών σου είναι δυο φορές παιδιά σου; Αυτό ισχύει και για το σπίτι; Είναι και αυτό δυο φορές δικό σας; Φυσικά και είστε καλοδεχούμενοι, αρκεί να μας έχετε ενημερώσει πρώτα! Γιατί να μην κρατάμε κάποιους βασικούς κανόνες ευγένειας;
Ξέρω καλά πλέον ότι δεν μπορείτε να αντισταθείτε σε συγκρίσεις. Η τάδε ανιψιά το κάνει έτσι και η τούδε κόρη δεν θα το έκανε ποτέ αυτό, είναι το αλάτι και το πιπέρι στις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες. Κατανοώ την ανάγκη να δείξετε την ανωτερότητα της οικογένειας και πόσο καλοί και αλάνθαστοι είναι όλοι, όμως συγγνώμη που σας το χαλάω, αλλά δεν με ενδιαφέρει.
Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε κάποιον , ειδικά όταν πρόκειται για το ξένο σώμα της οικογένειας. Ό,τι και να κάνω είναι λίγο και λειψό και δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σας. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα.
Αν έχω φτιάξει φασολάκια για μεσημεριανό μην προτρέξετε να φτιάξετε το αγαπημένο φαγητό του άντρα μου για να αποδείξετε ότι εσείς ξέρετε καλύτερα τα γούστα του.
Αν είχα τον χρόνο και την διάθεση, σίγουρα θα συνέχιζα να γράφω στον πάπυρο των παραπόνων, όμως, στην τελική δεν χρειάζεται, γιατί πλέον ξέρω καλά ποια είμαι και ξέρω ότι κατά βάθος και εσείς το γνωρίζετε. Οπότε σε μια οικογενειακή συγκέντρωση αν σας κλείσω πονηρά το μάτι να ξέρετε ότι εγώ ξεθύμανα.»