Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος: Πριν ακριβώς από 107 χρόνια και πιο συγκεκριμένα στις 26 Ιανουαρίου του 1931, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, απουσίαζε από το κοινοβούλιο. Το ίδιο συνέβαινε και με τα μισά μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Όλοι ήταν δικαιολογημένα απόντες, καθώς είχαν γρίπη.
Κορονοϊός μπορεί να μην υπήρχε, ωστόσο και η κοινή γρίπη έκανε μια χαρά τη «δουλειά» της, με τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα, κλείνοντας όλα τα σχολεία Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων, θέατρα και κινηματογράφους, παροτρύνοντας το κοινό να αποφεύγει το συνωστισμό και θέτοντας τις υγειονομικές υπηρεσίες σε συνεχή επαγρύπνηση. Περίπου δηλαδή ό,τι συμβαίνει και σήμερα.
Ο 67χρονος πρωθυπουργός φοβόταν περισσότερο απ’ όλους, καθώς προσβαλλόταν για πολλοστή φορά από τον ιό. Σχεδόν κάθε χειμώνα από το 1925 και μετά τον ταλαιπωρούν αυτές οι απεχθείς ασθένειες της οικογένειας των ορθοβλεννοϊών, κάτι που ανησυχούσε και τους γιατρούς του. Άλλωστε, ήταν και μια από τις αιτίες που πέθανε τον Μάρτιο του 1936. Όλα ξεκίνησαν από μια γρίπη που δεν την πρόσεξε όπως έπρεπε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία με αρκετές παρενέργειες στη συνέχεια και τραγική κατάληξη ήταν η εγκεφαλική συμφόρηση ενώ βρισκόταν στο Παρίσι.
Οπότε, όταν άρπαξε τη γρίπη αρχές του 1931 μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες, φρόντισε να παραμείνει στην οικία του και να συνεννοείται με τους συνεργάτες του από απόσταση. «Ο κ. Πρωθυπουργός παρέμεινε και χθες κλινήρης πυρέσσων ελαφρώς. Ο κ. Βενιζέλος εδέχθη εις συνεργασίαν μόνο τον υπουργόν της Πρόνοιας κ. Ιασωνίδην επί διαφόρων ζητημάτων αφορώντων την Μακεδονίαν. Ο κ. Ιασωνίδης ανεχώρησε χθες την εσπέραν εις Θεσσαλονίκην», διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» της 27ης Ιανουαρίου 1931.
Κρεβατωμένοι με πυρετό πάντως ήταν επίσης, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Τσιριμώκος (πατέρας του βραχύβιου πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου), ο υπουργός Συγκοινωνιών, Δημήτριος Δίγκας, ο υπουργός Εσωτερικών, Βύρων Καραπαναγιώτης, ο υπουργός Ναυτικών, Περικλής Αργυρόπουλος, μια σειρά από υφυπουργούς και αρκετοί περισσότεροι βουλευτές. Από τον Τύπο της εποχής μαθαίνουμε ότι εκείνες τις ημέρες «ελαφρώς εκ γρίππης είνε και ο ναύαρχος Κουντουριώτης».
Ο πρώην αντιβασιλέας, πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και κυβερνήτης του καταδρομικού «Γ. Αβέρωφ», Παύλος Κουντουριώτης, ήταν κατά των φαρμάκων. Πίστευε ότι η μητέρα φύση θα γιατρέψει την ίωση μόνη της, οπότε απλώς παρέμενε σπίτι και περίμενε να περάσουν οι μέρες, ώστε να κάνει τον κύκλο της η ασθένεια και να μπορέσει να επανέλθει στις υποχρεώσεις του.
Το πιο απολαυστικό κείμενο, πάντως, για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες με την ίωση, ήταν αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» της 24ης Ιανουαρίου 1931, υπογεγραμμένο από έναν «Φορτούνιο», υπό τον τίτλο «Γριππίτσα». Διαβάζουμε (με την ορθογραφία της εποχής): «Δεν έχετε; Ούτε καν ελαφριά; Ούτε όση για να φέρνετε μόλις το μαντηλάκι στη μυτίτσα, κάθε δέκα λεπτά έστω, κλείνοντας τα μάτια με ύφος κουρασμένο; Ε, μα τότε, κυρία, δεσποινίς, δεν είσθε διόλου της μόδας! Μια κυρία καθώς πρέπει αυτή τη στιγμή πρέπει να είνε τουλάχιστον συναχωμένη. Υπάρχουν αρρώστειες της μόδας, όπως και καπέλλα, φούστες και τσαντάκια, που μια κυρία, σεβόμενη τον εαυτό της, πρέπει να της περάση, όταν έρχεται η «σαιζόν». Απ’ αυτές είναι η γρίππη. Η τύχη της είνε από της πιο περίεργες. Άλλοτε τη λέγανε “ιμφουέντζα”».