Η Παρασκευή Κουτσαΐδη είναι η τυφλή μαθήτρια, από την Κρήτη, που το 2015 διάβασε όλα τα μαθήματα της Γ” Λυκείου σε γραφή Braille, αρίστευσε στις εξετάσεις και με μέσο όρο 19,9 μπήκε στο Πανεπιστήμιο.
«Στη ζωή δεν υπάρχει λόγος να αποθαρρύνεται κανείς» είχε υπογραμμίσει η Παρασκευή Κουτσαΐδη που η ιστορία της είναι μια απόδειξη δύναμης ψυχής και πρόσθεσε «μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες γι’ αυτό θα δηλώσω πρώτη τη Γαλλική Φιλολογία. Στο μέλλον θα μου άρεσε να διδάξω ή να ασχοληθώ με τη μετάφραση και τη διερμηνεία».
Γεννήθηκε με συγγενές γλαύκωμα και ανιριδία- μια πολύ σπάνια κατάσταση, κατά την οποία απουσιάζει η ίριδα, το χρωματιστό τμήμα του ματιού και τα μάτια της είναι σαν δυο μικρές λίμνες.
«Βλέπω ελάχιστα. Κάποια σχήματα και κάποια χρώματα. Από το νόμο θεωρούμαι τυφλή», είχε επισημάνει η Παρασκευή Κουτσαΐδη.
Όταν ήταν μικρή αναρωτιόταν «γιατί», σημειώνοντας «δυσκολευόμουν να καταλάβω γιατί φαίνεται τόσο έντονη η διαφορά μου με τους υπόλοιπους. Τα μάτια μου είναι ολόκληρα γαλάζια και τα παιδιά, ήταν αδιάκριτα, ρωτούσαν για να μάθουν. Καθώς μεγάλωνα, αυτό που με ενδιέφερε δεν ήταν το να μη ρωτήσουν -κι εγώ θα ρώταγα αν έβλεπα ένα κορίτσι σαν εμένα- ήταν να μη γίνει το πρόβλημα της όρασής μου αιτία για να μου φέρονται διαφορετικά».
Στο πλευρό της ήταν συνεχώς ο αδερφός της, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας.
Η μητέρα της, καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ο πατέρας της, ηλεκτρονικός στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας στο Ηράκλειο, πήραν την απόφαση παρά το πρόβλημα όρασης, να την γράψουν σε ένα σχολείο με αρτιμελείς μαθητές και όχι σε ειδικό.
Η Παρασκευή Κουτσαΐδη πήρε απολυτήριο με άριστα από το Πειραματικό Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης και όπως είχε τονίσει «ήμουν η μόνη τυφλή στην τάξη αλλά δεν είχα πρόβλημα, παρακολουθούσα κανονικά. Οι συμμαθητές μου έβλεπαν, ενώ εγώ όχι και πιστεύω ότι δεν κέρδισα μόνο εγώ από αυτούς, αλλά και εκείνοι που έζησαν από κοντά το πρόβλημα μου».
Την τελευταία χρονιά στο λύκειο, ακολούθησε την ίδια σκληρή προετοιμασία με τους συμμαθητές της, στο τέλος, ωστόσο, έδωσε ενδοσχολικές εξετάσεις. «Κανονικές Πανελλήνιες είναι δύσκολο να δώσεις, γιατί δεν επιτρέπει το Υπουργείο να μεταφραστούν τα θέματα σε γραφή Braille. Διαγωνίζεσαι ενδοσχολικά, σε θέματα ανάλογου επιπέδου δυσκολίας», συμπλήρωσε.
Μιλάει άπταιστα Αγγλικά, πέρσι πήρε το τελευταίο πτυχίο Γαλλικών, ενώ την τελευταία χρονιά του λυκείου λόγω του εντατικού διαβάσματος, έμεινε λίγο πίσω στο πιάνο. Οι καθηγητές της μιλούν για μια αγωνίστρια της ζωής.
«Αρίστευε συνεχώς σε όλα τα μαθητικά της χρόνια. Είναι καταπληκτικό παιδί» ανέφεραν και συνεχίσαν «συμμετείχε σε ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες, ακόμα και στις κινηματογραφικές προβολές ερχόταν και προσπαθούσε με το ζουμ μιάς φωτογραφικής μηχανής να φέρει πιο κοντά τις αμυδρές εικόνες της οθόνης», με την ίδια να σχολιάζει «αυτό ήταν ένα δικό μου τρικ».
Στο facebook, οι διαδικτυακοί της φίλοι την συνεχάρησαν για την βαθμολογία της και εκείνη απαντούσε σε όλους άμεσα, χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα ανάγνωσης οθόνης και μια συσκευή που τα εμφανίζει σε Braille.
Πριν ξεκινήσει η νέα της ζωή στην Αθήνα, ένιωθε αγχωμένη και είχε εξομολογηθεί «θα επιδιώξω να είμαι όσο γίνεται πιο ανεξάρτητη. Ξέρω ότι η Αθήνα δεν είναι η πιο φιλική πόλη για άτομα με αναπηρίες, αλλά και το Ηράκλειο έχει περίεργη ρυμοτομία, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί κάπως οι συνθήκες- το ίδιο και στην εκπαίδευση. Με το Πανεπιστήμιο, έχω μια αγωνία, τί θα συναντήσω και πώς θα προσαρμοστώ». Στόχος της να τελειώσει στα τέσσερα χρόνια και να κάνει μεταπτυχιακό.
«Αν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μπορούν να μας υποστηρίξουν αξίζει να προσπαθούμε. Κι εγώ χρωστάω, στους γονείς και τους καθηγητές μου. Για μένα είναι απόλυτα φυσιολογικό» είχε καταλήξει η Παρασκευή Κουτσαΐδη.