Όσοι από μας είναι γύρω στα 50 +θα θυμούνται τις γυμναστικές επιδείξεις που κάθε χρόνο σηματοδοτούσαν το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς. Το περιεχόμενό τους ήταν κυρίως αθλητικό, αλλά και χορευτικό.Πρόβες πρωί και απόγευμα. Παρέλαση μαθητικών τμημάτων, σουηδική γυμναστική με ακρίβεια δευτερολέπτου, αθλητικοί αγώνες στίβου και χοροί ήταν τα βασικά μέρη των γυμναστικών επιδείξεων. Στις εν λόγω γυμναστικές επιδείξεις καλεσμένοι ήταν οι γονείς και οι συγγενείς των μαθητών που απολάμβαναν υπό το άγρυπνο μάτι των γυμναστών ένα show γυμναστικής στο οποίο κατά τη διάρκεια της χρονιάς γινόταν συστηματική εξάσκηση ώστε το αποτέλεσμα να είναι άρτιο.
Οι γυμναστικές επιδείξεις με πρωταγωνιστές τους μαθητές πέρασαν από τις πιο δύσκολες περιόδους της Ελλάδας και κατάφεραν να επικρατήσουν στα σχολεία και να γίνει θεσμός που ωστόσο καταργήθηκε πριν 40 χρόνια.
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Το ρητό που εξέφραζε το εκπαιδευτικό σύστημα για πολλά χρόνια. Ας γνωρίσουμε όμως λίγο καλύτερα το θεσμό αυτό που για έναν περίπου αιώνα δεν έλειπε από κανένα σχολείο.
Στη διάρκεια αυτών των δεκαετιών, η Ελλάδα είχε βιώσει πολέμους, τη γερμανική κατοχή, τη χούντα. Το κλίμα της εποχής απαιτούσε εκδηλώσεις τιμής, πατριωτισμού και υπερηφάνειας. Όλα αυτά αποτυπώνονταν και στην εκπαίδευση.
Το καλοκαίρι λίγο πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, οι μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου επιδείκνυαν τις γυμναστικές τους δεξιότητες μπροστά σε κοινό. Συγγενείς και μη, δάσκαλοι, ο διευθυντής του σχολείου και πολλές φορές επίτιμοι καλεσμένοι, όπως ο Δήμαρχος και ο παπάς της περιοχής, πήγαιναν να παρακολουθήσουν το σχολικό γεγονός της χρονιάς. 1965.
Δάσκαλοι και μαθητές προσπαθούσαν να αποδείξουν στους θεατές ότι κατείχαν πνεύμα ομαδικότητας, τέλειο συγχρονισμό, συντονισμό και πειθαρχία. Ήθελαν να εντυπωσιάσουν και να δείξουν τη σωστή λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.
Παρελάσεις, γυμναστικές ασκήσεις, ακροβατικά, χοροί και αγώνες στίβου ήταν μερικές από τις δραστηριότητες που παρουσίαζαν στο προαύλιο του σχολείου, σε γήπεδα, ακόμα και σε υπαίθριους χώρους.
Η ενδυμασία τους είχε μεγάλη ποικιλία ανάλογα την περιοχή, τη χρονική περίοδο αλλά και τη θεματική των επιδείξεων. Συνήθως, τα αγόρια φορούσαν μπλε παντελονάκι και λευκή μπλούζα και τα κορίτσια μπλε φούστα και λευκή μπλούζα, χρώματα που θυμίζουν την ελληνική σημαία. Ενίοτε εμφανίζονταν με ολόλευκα ρούχα. Κάποιες φορές φορούσαν και παραδοσιακές στολές.
Την περίοδο εκείνη, δεν είχαν καταργηθεί ακόμα οι ποδιές, οπότε υπήρχαν μαθήτριες που επιδείκνυαν τις γυμναστικές τους ικανότητες φορώντας τη σχολική ποδιά. Η εκδήλωση έκλεινε με τον εθνικό ύμνο και την υποστολή της σημαίας.
Όπως αναφέρει και ο Ευάγγελος Αλμπανίδης, καθηγητής Ιστορίας της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, στο περιοδικό «Άθληση και Κοινωνία», υπήρχαν οι θιασώτες και οι αρνητές.
Οι θιασώτες υποστήριζαν τις γυμναστικές επιδείξεις λόγω «ομοιογένειας, ομοιομορφίας, ρυθμικών κινήσεων, ποικίλων παραγγελμάτων με συνέπεια την πειθαρχία και την ευταξία των μαθητών και μαθητριών». Αντίθετα, θεωρήθηκε ότι οι γυμναστικές επιδείξεις «δημιουργούσαν σωρεία προβλημάτων στην εν γένει σχολική ζωή.
Ο εντυπωσιασμός, η ακριβής και συντονισμένη εξέλιξη των ασκήσεων από τους μαθητές και τις μαθήτριες απαιτούσαν πολύμηνη προετοιμασία, δημιουργούσαν εντάσεις, παρακώλυαν το συνολικό πρόγραμμα του σχολείου και αποπροσανατόλιζαν το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Η κατάργησή τους ελευθέρωσε τους μαθητές».
Μπορεί οι γυμναστικές επιδείξεις να αποτελούν παρελθόν, οι μνήμες τους όμως είναι ακόμα ζωντανές. Οι γυμναστικές επιδείξεις αναβιώνουν ακόμα σε μερικά σχολεία και θυμίζουν στους μεγαλύτερους τα παιδικά τους χρόνια.