Η κ. Γωγώ Ατζολετάκη (ηθοποιός-συγγραφέας) είναι ένας βαθιά σκεπτόμενος άνθρωπος που τον διέπει τόσο η λογική όσο και το συναίσθημα κατά την άποψή μου σε ισόποσες δόσεις. Μπορεί να μιλήσει και να υποστηρίξει την άποψή της με αντικειμενικότητα δίνοντας επιπλέον τροφή για σκέψη και κυρίως μελέτη της ιστορίας που κρίνουν τα γεγονότα.
Της: Έπη Τρίμη
Ερωτηθείσα για την άποψή της σε σχέση με τον πόλεμο που εδώ και 7 μέρες μαίνεται στην Ουκρανία η ίδια πήρε θέση λέγοντας: «Πάλι ο πόλεμος, με όλες τις γνωστές συνέπειές του, έκανε την εμφάνισή του στην καθημερινότητά μας. Ένας πόλεμος που δεν τον περιμέναμε και που, βέβαια, ήταν ο πιο ακατάλληλος επισκέπτης μετά από δυο χρόνια ταλαιπωρίας με την πανδημία.
Ποιος να μιλήσει πια για μάσκες και μέτρα προφύλαξης;
Έχουν ακουστεί και ακούγονται πολλά… και σίγουρα η προπαγάνδα ένθεν κακείθεν καλά κρατεί. Όμως, θαρρώ, πως πρέπει πια να μπει ένα φρένο σ’ αυτόν τον διαχωρισμό : Η καλή Ουκρανία και ο κακός Πούτιν. Ο κακός λύκος και η αθώα Κοκκινοσκουφίτσα. Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι ποτέ αθώα. Προκαλεί τη μοίρα της!
Δεν είμαι στρατιωτικός αναλυτής και δεν γνωρίζω εν τω βάθει πτυχές αυτής της διαδρομής. Όμως, με τις κάποιες γνώσεις μου, ξέρω πως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΝΑΤΟ είχε εγγυηθεί ότι δεν θα συμπεριλάβει κάτω από την ομπρέλα της Συμμαχίας καμιά από τις χώρες που συναποτελούσαν την πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση, καθώς και καμιά από τις χώρες-δορυφόρους (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία κ.λ.π).
Μια συμφωνία, που το ΝΑΤΟ δεν τήρησε. Και η μόνη χώρα που έλειπε, για να ολοκληρωθεί ο κλοιός γύρω από τη Ρωσία, ήταν η Ουκρανία.
Από την πλευρά της η Ρωσία είχε καταστήσει σαφές, ότι δεν θα δεχθεί να βάλει πόδι το ΝΑΤΟ και στην Ουκρανία. Όμως το ΝΑΤΟ (ευρισκόμενο ήδη εν αδίκω) προχώρησε.
Τι θα ‘πρεπε να κάνει, λοιπόν, ο Πούτιν;
Να τους πει: Καλωσορίσατε, περάστε;
Έτσι κάνει μια χώρα, που θέλει να προασπίσει τα συμφέροντά της ;
Όχι, βέβαια…
Εξ άλλου, ο Πούτιν το είπε ευθαρσώς στον Μακρόν : «Αν θέλετε πόλεμο, θα τον έχετε». Τους προειδοποίησε.
Και σ’ αυτό το σημείο, ας μην ξεχνάμε το «Τάγμα του Αζόφ» και τις θηριωδίες του. Και πόσα υπέφεραν, και πόσους έκλαψαν οι Ρωσόφιλοι (ή Ρώσοι κάτοικοι της Ουκρανίας) από τους «ταγματασφαλίτες». Πολλές οι παράμετροι αυτής της ιστορίας. Πολλοί απ’ αυτούς που υπήρξαν θύματα αυτών των θηριωδιών προσπαθούν αυτές τις μέρες ν’ ακουστεί και η δική τους φωνή. Όχι, δεν ήταν ευδαίμων χώρα η Ουκρανία.
Βεβαίως, ας μη γελιόμαστε, αυτός δεν είναι ένας απλός πόλεμος. Ουσιαστικά είναι πόλεμος μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας. Και θεωρώ πως η Αμερική δεν άφησε περιθώρια στον Πούτιν. Τον κύκλωσε, τον περιέσφιξε, τον εξανάγκασε να κηρύξει πόλεμο… και τα αποτελέσματα είναι αυτά που κατακλύζουν τις οθόνες των τηλεοράσεων.
Δεν ξέρω όμως τι απ’ ότι βλέπουμε ή ακούμε αυτό τον καιρό είναι αληθινό ή fake news. Πραγματικά… Γιατί, κατά τη γνωστή ρήση, το πρώτο που σκοτώνεται σε έναν πόλεμο είναι η Αλήθεια.
Προσεύχομαι μόνο να βρεθεί γρήγορα λύση και να έρθουν σε συμβιβασμό οι αντιμαχόμενες πλευρές. Γιατί τα θύματα εκατέρωθεν είναι πολλά. Κι ο πόνος τεράστιος. Το έχει γράψει, άλλωστε, τόσο σοφά ο Ηρόδοτος: «Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Διότι στην ειρήνη οι γιοί θάβουν τους πατεράδες τους, ενώ στον πόλεμο οι πατεράδες θάβουν τους γιους».
Φαίνεται όμως πως οι «ανόητοι» εξακολουθούν να αυξάνονται και να πληθύνονται σ’ αυτή τη σφαίρα»!