Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1934 στην πόλη των Αθηνών. Πιο συγκεκριμένα στην πλατεία Βάθη, που ήταν γεμάτη από οίκους ανοχής. Ο πατέρας του ήταν τενόρος και η μητέρα του ηθοποιός, αλλά και τραγουδίστρια της οπερέτας.
Βρισκόταν από μωρό στο θέατρο. Από την εφηβεία λοιπόν είχε παίξει σε πολλούς ερασιτεχνικούς θιάσους προτού αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός μετά από προτροπή της μητέρας του.
«Οι γονείς μου ήταν πρωταγωνιστές της οπερέτας. Στην Αλεξάνδρια τους λάτρευε ο κόσμος, είχαν μεγάλη επιτυχία. Τον πατέρα μου δεν τον έζησα πολύ, εξαφανίστηκε, έφυγε! Ο πατέρας μου δεν είχε παντρευτεί την μητέρα μου και η μητέρα μου το έφερνε βαρέως ότι εγώ ήμουν ουσιαστικά ένα εξώγαμο παιδί. Όταν μεγαλώσαμε η μητέρα μου χρόνια μετά, ζήτησε να παντρευτούν. “Για να συνεχίσει να σε βοηθάει ο γιoς μου, θα παντρευτούμε” του είπε. Και παντρεύτηκαν εκείνη στα 60 και εκείνος στα 70 και μετά χώρισαν. Ο πατέρας μου ήταν τενόρος και η μητέρα μου πριμαντόνα», είχε δηλώσει πρόσφατα
Ο ίδιος πραγματοποίησε ομαλή μετάβαση προς την επαγγελματική σκηνή, καθώς πρώτα έπαιξε σε πολλούς ερασιτεχνικούς θιάσους. Έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί, απορρίφθηκε ως εντελώς ατάλαντος. Όμως, δεν το έβαλε κάτω και πήγε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Εκεί, τον δέχτηκαν αμέσως.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είχε αναφέρει κάποτε «Ποτέ δεν καβάλησα καλάμια, ποτέ δεν είπα «εγώ είμαι», ποτέ δεν δημιούργησα πρόβλημα σε καμία παράσταση, σε κανένα θέατρο. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι ήμουν χαμηλών τόνων αλλά ότι είχα τα πιστεύω μου».
Εξομολογείται για πρώτη φορά τη μάχη του με τον τζόγο και τα εφιαλτικά βράδια που πέρασε εξαιτίας του εθισμού του. Ενός εθισμού που αποδείχθηκε καταστροφικός για εκείνον. «Μου άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια. Και, τελικά, μου έγινε ένα καταστροφικό πάθος που δεν μπόρεσα να ελέγξω. Δεν ήμουνα από τους τυχερούς παίκτες. Και ποιος είναι άλλωστε;»
Κινηματογραφικά ξεχώρισε στις ταινίες, «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Ξύπνα Βασίλη», «Καλώς ήλθε το δολάριο», «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» και «Καθημερινά». Από εκεί και πέρα, έλαβε μέρος και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Ανθρώπινες ιστορίες» και «Άσε τον κόσμο να γελάσει».