Εταιρία δολοφόνων: Πριν ακριβώς από 33 χρόνια και πιο συγκεκριμένα, το Πάσχα του 1987, η Ελλάδα συγκλονίζεται. Αυτό, συμβαίνει διότι μαθαίνει τη δράση από μία συμμορία. Εκείνη δεν ήταν άλλη από τη συμμορία του Χρήστου Παπαδόπουλου. Η συμμορία του τελευταίου είχε πραγματοποιήσει συνολικά οκτώ δολοφονίες και διαθήκες τρόμου.
Η Ευφροσύνη Φραγκουλάκη δεν κατάλαβε πότε πέρασε αυτό το λεπτό νήμα. Εκείνο που χωρίζει την ζωή από τον θάνατο εκείνο το βράδυ. Τότε, που τα πέπλα της νύχτας απλώθηκαν πάνω από την Αθήνα. Η πέτρα που κρατούσε η ανιψιά της Γεωργία Παπανικολάου με την οποία διέλυσε το κεφάλι της 70χρονης θείας της, ήταν το ματωμένο απομεινάρι της δολοφονίας της από την εταιρία δολοφόνων. Αυτής που τα εγκλήματα της σόκαραν την χώρα όταν άρχισαν τα αποκαλυπτήρια της δράσης της, την Μεγάλη Τετάρτη του 1987.
Η Ελλάδα μαθαίνει τον Χρήστο Παπαδόπουλο, τον «δικηγόρο του διαβόλου», τον έμπορο Νίκο Πέππα, τον Βασίλη Πλατανιώτη που εμφανιζόταν ως υποψήφιος γαμπρός στις άτυχες γυναίκες που έβαζε στο μάτι η συμμορία, τον Γιώργο Ξανθόπουλο που κράταγε τσίλιες και τον Γιάννη Πάμπρη. Ο τελευταίος κέρδισε τον τίτλο του «νεκροθάφτη» από τα ΜΜΕ της εποχής, που βρέθηκαν μπροστά σε μια υπόθεση που αποκαλέστηκε η «φρίκη του αιώνα».
Η σύλληψη των μελών της συμμορίας έφερε τους Έλληνες πολίτες αντιμέτωπους με μια «αγέλη λύκων». Λύκοι που πεινούσαν όχι για αίμα αλλά για χρήμα. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος κερδίζει επάξια τον τίτλο του αρχηγού. Αυτό, διότι αποδεικνύεται ο εγκέφαλος πίσω από τις δολοφονίες οχτώ ανθρώπων. Ο τελευταίος είναι ο εφοπλιστής Χαράλαμπος Τυπάλδος που «πεθαίνει» σε ηλικία 84 ετών. Άφησε πίσω του μια διαθήκη που προκαλεί ερωτηματικά στην σύζυγο και την κόρη του.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ στην διαθήκη του Τυπάλδου εμφανίζονται 156 κληρονόμοι. Ανάμεσα τους και ο Νίκος Πέππας τον οποίο ο Τυπάλδος γνώριζε ελάχιστα. Οι κληρονόμοι του αναθέτουν στον ιδιωτικό ερευνητή Κώστα Σπύρου να ερευνήσει την υπόθεση. Οι πολύμηνες έρευνες του συνέβαλλαν τα μέγιστα στην αποκάλυψη της διαβόητης αγέλης και των εγκληματικών πεπραγμένων τους.
Οι συλλήψεις των μελών το Πάσχα του 1987 είναι η αρχή των αποκαλύψεων που σοκάρουν την ελληνική κοινή γνώμη. Μέρα με την ημέρα βγαίνουν στο φως νέα στοιχεία. Ο Χαράλαμπος Τυπάλδος ήταν το τελευταίο θύμα τους. Η 65χρονη Λάουρα Πάντου ήταν το πρώτο. Βρέθηκε νεκρή μέσα σε ένα αλσύλλιο στο Κολωνάκι. Εκεί, όπου κατοικούσε μόνιμα. Όμως, ο θάνατός της αποδόθηκε σε τροχαίο ατύχημα.
Ακολούθησε η Έλλη Βεριοπούλου, θεία της Πάντου η οποία στην διαθήκη της άφηνε κληρονόμους 46 γυναίκες. Ανάμεσα τους βρίσκονταν και δύο κόρες του Χρήστου Παπαδόπουλου. Μάλιστα υπήρχε και ένας όρος στην διαθήκη που έλεγε ότι σε περίπτωση θανάτου της ανιψιάς της Λάουρας Πάντου, οι κόρες του Παπαδόπουλου θα είχαν την κυριότητα της περιουσίας της. Το απίστευτο είναι ότι οι δυο μάρτυρες στην διαθήκη Βεριοπούλου, εμφανίστηκαν ξανά ως μάρτυρες στην σύνταξη της διαθήκης του Τυπάλδου!
Μετά την Βεριοπούλου ήρθε η σειρά της Φραγκουλάκη. Σε αυτή ο αρχηγός «πλάσαρε» τον Βασίλη Πλατανιώτη ως υποψήφιο γαμπρό, ξέροντας ότι ήταν τρεις φορές χήρα. Το τέλος της ήρθε με το χτύπημα μιας πέτρας στο κεφάλι της από το χέρι της ίδιας της ανηψιάς της. Εκείνη βιαζόταν να την κληρονομήσει. Τον κατάλογο συμπλήρωσαν η Ευθυμία Πρωτονοτάριου, ο Άγγελος Καλαφάτης, ο Σταμάτης Μπρουζάκης και μια 75χρον ξαδέρφη της Βεριοπούλου. Η δίκη, οι ποινές και η αυτοχειρία.
Στην δίκη που ακολούθησε ο λύκος-αρχηγός της αγέλης Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν λαλίστατος στους δημοσιογράφους και ενίοτε χαμογελαστός! Φράσεις όπως «η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού» και «αν υπήρχαν εκατό εταιρίες δολοφόνων η ζωή μας θα ήταν καλύτερη» σοκάρουν δημοσιογράφους και δικαστές. Δικηγόρος, πρώην Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας και γενικά ένας άνθρωπος που δεν κινούσε υποψίες, ο Παπαδόπουλος έστησε αριστοτεχνικά μαζί με τους υπόλοιπους έναν ιστό αράχνης γύρω από τα θύματα του.
Μέχρι την περίπτωση του Χαράλαμπου Τυπάλδου η συμμορία δεν είχε κινήσει υποψίες, ο εφοπλιστής όμως ήταν η αρχή του τέλους τους, αφού δεν κράτησαν τα προσχήματα. Ήταν με διαφορά ο πιο πλούσιος από τα μέχρι τότε θύματα τους και η απληστία του Παπαδόπουλου αλλά και των άλλων απέβη μοιραία, με την διαθήκη που «έφτιαξαν».
Οι συγγενείς του δεν λυπήθηκαν τα χρήματα και ο ιδιωτικός ερευνητής Κώστας Σπύρου κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να συγκεντρώσει αδιάσειστα στοιχεία για την δράση τους. Οι λεπτομέρειες που έγιναν γνωστές κατά την διάρκεια της δίκης τους άφησαν την ελληνική κοινωνία με το στόμα ανοιχτό, όπως συνέβη κατά την διάρκεια της απολογίας του Παπαδόπουλου.
«Ήμουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά. Φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Όμως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156.
Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου». Ο πέλεκυς της δικαιοσύνης έπεσε βαρύς πάνω σε όλους, αλλά ειδικά στον «δικηγόρο του διαβόλου» που καταδικάστηκε οχτώ φορές σε θάνατο και 25 χρόνια κάθειρξη.
Το 2008 εκμεταλλευόμενος τον νόμο αποφυλακίσθηκε και επέστρεψε για λίγο μόνο σε μια κανονικότητα, ανοίγοντας λογιστικό γραφείο. Τρία χρόνια μετά θυμήθηκε πάλι την παλιά του τέχνη και απήγαγε μια πλούσια κοσμική αθηναία την οποία κρατούσε σε μια κατοικία στο χωριό Συκιά, στο Ξυλόκαστρο για εβδομάδες. Μια καθαρίστρια που αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά ενημέρωσε τις αρχές και ο Χρήστος Παπαδόπουλος συνελήφθη ξανά, πριν ολοκληρώσει το μακάβριο έργο του.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα μέλη, η Γεωργία Παπανικολάου κυκλοφορεί ανάμεσα μας αφού εξέτισε τα 23 της ποινής της, ο Βασίλης Πλατανιώτης πέθανε μέσα στην φυλακή, ο Ιωάννης Παμπρής αποφυλακίσθηκε και πέθανε από φυσικά αίτια, λίγου μήνες μετά. Ο «τσιλιαδόρος» της εταιρίας δολοφόνων Γιώργος Ξανθόπουλος που εξέτιε ποινή 12ετούς κάθειρξης-την μικρότερη από όλους τους υπόλοιπους-δεν περίμενε να την τελειώσει.
Προτίμησε να αυτοκτονήσει μέσα στην φυλακή, στοιχειωμένος πιθανόν από τις τύψεις και τις ερινύες που τον κατέτρεχαν μαζί με τις φωνές και τις μορφές των θυμάτων που η μοίρα τις έσπρωξε στα νύχια της πιο αδίστακτης εγκληματικής φατρίας.