Αληθινή ιστορία: Πρόκειται για μία υπόθεση, η οποία έχουν να κάνουν με μία γυναίκα. Αυτή είναι έγκυος και ονομάζεται Χαρά. Ωστόσο, ο σύντροφός της αρνείται πως το παιδί της είναι και δικό του. Αξίζει να αναφερθεί πως η συγκεκριμένη ιστορία φιλοξενήθηκε αρχικά στη σελίδα, «singleparent». Αναλυτικότερα:
Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά
Είμαι 35 χρονών και σε σχέση εδώ και δύο χρόνια με έναν άντρα 48 ετών. Όταν αποφασίσαμε να είμαστε μαζί μου ξεκαθάρισε εξ αρχής ότι δεν θέλει άλλα παιδιά – έχει ήδη δύο από την πρώτη του γυναίκα – αλλά η κουβέντα αυτή έμεινε εκεί και δεν το ξανασυζητήσαμε.
Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα θετική στο να κάνω παιδιά. Το έχω αφήσει στη μοίρα του και είπα ό, τι γίνει. Αν το στείλει ο Θεός καλώς, αλλιώς δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Πριν από λίγες εβδομάδες έμαθα ότι είμαι έγκυος και πάνω που χάρηκα με αυτή την εξέλιξη, κάποιος φρόντισε να μου την «κόψει» αυτή τη χαρά.
Αληθινή ιστορία: Η συνέχεια
Δεν το είχα σχεδιάσει ούτε το κυνήγησα. Έτυχε ένα βράδυ που με το σύντροφό μου ήμασταν μεθυσμένοι να κάνουμε σεξ χωρίς να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό και να τα αποτελέσματα – όχι ότι με χάλασαν. Όταν έτρεξα περιχαρής να του πω τα νέα εκείνος αντί να χαρεί μαζί μου με αμφισβήτησε. «Πώς έγινε κάτι τέτοιο; Αποκλείεται να είναι δικό μου». Του εξήγησα τι συνέβη τότε, εκείνο το βράδυ και έκανε πως δεν θυμάται.
Βρίσκω τη συμπεριφορά του πολύ παιδιάστικη και ντρέπομαι πολύ τόσο γι’ αυτό που είπε όσο και για το γεγονός ότι μου καταστρέφει τη χαρά. Καταλαβαίνω ότι στα 48 του και με δύο ήδη παιδιά δεν θέλει να ξαναρχίσει τα ίδια, αλλά εγώ είμαι 35, τα περιθώριά μου στενεύουν και νιώθω ότι η εγκυμοσύνη αυτή ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή.
Το τέλος της αληθινής ιστορίας:
Η αληθινή ιστορία δεν σταματά εδώ. Δεν θα έπρεπε να σκεφτεί λίγο και εμένα; Ούτε τον πλάνεψα, ούτε τον παρέσυρα, ούτε τον βίασα ούτε τίποτα. Δεν προσέξαμε και έγινε ό, τι έγινε. Ευθυνόμαστε και οι δύο. Ποιος ο λόγος να θυμώνουμε και να λέμε βαριές κουβέντες; Θα έπρεπε να ντρέπεται να μου μιλήσει έτσι.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Να το κρατήσω και να τον χωρίσω ή να το κρατήσω και να του δώσω μία ευκαιρία γιατί να το ρίξω δεν παίζει σε καμία περίπτωση. Αξίζει από την άλλη να μείνω με έναν άνθρωπο που είναι ευθυνόφοβος και δειλός; Αν θέλει να είναι δίπλα μου καλώς. Αν δεν θέλει από κει παν κι άλλοι. Εσείς τι λέτε;
* Πηγή: singleparent
