Αληθινή ιστορία: Το 1943 το ατμόπλοιο «Χειμάρρα» προσέκρουσε σε νησίδα στον Νότιο Ευβοϊκό. Το πλοίο ποτέ δεν θα έφθανε στον Πειραιά. Το αποτέλεσμα από το ναυάγιο ήταν 391 άνθρωποι να βρουν τραγικό θάνατο. Για τον λόγο αυτό, έμεινε στην ιστορία ως ο « Τιτανικός της Ελληνικής Ακτοπλοΐας». Αναλυτικότερα:
Αληθινή ιστορία: Λεπτομέρειες γι’ αυτή
Το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1943 το πλοίο απέπλευσε από τη Θεσσαλονίκη με 544 επιβάτες και 86 άντρες πλήρωμα με προορισμό τον Πειραιά.
Στις 4:10 τα ξημερώματα, καθώς έπλεε στον Νότιο Ευβοϊκό μια πυκνή ομίχλη οδήγησε το πλοίο πάνω στις βραχονησίδες «Βερδούγια» που βρίσκονται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας.
Αμέσως, άρχισε να γεμίζει νερά και στο κατάστρωμα επικράτησε πανικός. Μια μίση ώρα μετά την πρόσκρουση το πλοίο βυθίστηκε. Το πλήρωμα δεν φρόντισε να ηρεμήσει τους επιβάτες με αποτέλεσμα να βρεθούν αβοήθητοι στο νερό. Οι θερμοκρασίες ήταν εξαιρετικά χαμηλές και τα θαλάσσια ρεύματα ισχυρά, με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι να πνιγούν, ανάμεσα τους πολλά γυναικόπαιδα και πολιτικοί κρατούμενοι που μεταφέρονταν με το πλοίο στην Αθήνα.
Αληθινή ιστορία: Τι αναφέρετε στο «ΜΕΛΑΝΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Στο βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου: “ΜΕΛΑΝΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ” αναφέρεται μια συγκλονιστική μαρτυρία του στρατιώτη Ανδρέα Χριστόπουλου, που επέζησε από το ναυάγιο:
«Όταν το καράβι άρχισε να βουλιάζει, ο πιο πολύς κόσμος δεν το είχε εγκαταλείψει ακόμη. Και βρέθηκε απότομα στη θάλασσα και ρουφήχτηκε από τη δίνη. Εγώ με απεγνωσμένες κινήσεις των ποδιών και των χεριών κατάφερα να φτάσω μισοπνιγμένος στην επιφάνεια. Με το κουράγιο της απελπισίας, έπλεα ώρες στο νερό. Κοντά μου, παράδερνε μια μάνα με το παιδί της. Σε λίγο το παιδί πέθανε και εκείνη για να γλιτώσει, άφησε να το πάρει το κύμα…».
Η αργοπορία για βοήθεια και οι υπόνοιες περί σαμποτάζ
Η αληθινή ιστορία δεν σταματά εδώ. Παρόλο που το ναυάγιο έγινε μόλις ένα μίλι από την Αγία Μαρίνα, η βοήθεια άργησε να έρθει. Όταν τα πλοία έφτασαν στην περιοχή ήταν ήδη αργά. 391 άνθρωποι είχαν καταλήξει στον βυθό της θάλασσας. Αρχικά υπήρξαν υπόνοιες για σαμποτάζ, καθώς η Ελλάδα βίωνε την ταραγμένη περίοδο του Εμφυλίου, ενώ κατά μια άλλη εκδοχή προσέκρουσε σε θαλάσσια νάρκη.
Τελικά, οι ευθύνες της τραγωδίας αποδόθηκαν στους λάθους χειρισμούς του πληρώματος. Στη δίκη που ακολούθησε, ο δεύτερος πλοίαρχος Μπέρτολς, που ήταν βάρδια την ώρα του ναυαγίου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 μηνών και ο πλοίαρχος Μπελέσης σε φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή.
